മഞ്ഞുകാലച്ചെരിവിലിരുന്ന് വിധിയെഴുതുന്നാർക്കുവേണ്ടി

ഓർമ്മയുടെ പിഞ്ഞിയ
പരുത്തിതുണിയിൽ
ഇനിയുമെഴുതിനീയൊരുക്കേണ്ട
നിർണയവിധികൾ
വിധിരേഖകളെഴുതാനുള്ള
നിന്റെയവകാശമെന്നേയൊരു
ഗ്രീഷ്മമൊഴുക്കിക്കളഞ്ഞു
അതിനാലിനിയും വേണ്ട
കൺകെട്ടുജാലങ്ങൾ
കണ്ടൊരുകാലമതിശയിച്ചിരുന്നു
ഇനിയതുണ്ടാവില്ല
ഈറൻ സന്ധ്യയുടെയുള്ളിലെയുപ്പാണീക്കടൽ
ദണ്ഡി മറക്കാനാവില്ലല്ലോ
സത്യാഗ്രഹങ്ങളുടെ കൊടിപാറിയ
സബർമതിയെയും മറക്കാനാവില്ലല്ലോ
ഉറയും ശിശിരത്തിലെന്നേ മാഞ്ഞു മൗനം
പിന്നെയുള്ളതവിടെയുമിവിടെയും
ഗതി തേടിയലയും കുറെ നിഴലുകൾ
സന്ധ്യയുടെ ചിമിഴിൽ
തീർഥമൊഴുകും ശംഖുകളാണിപ്പോൾ
നിഴലുകളെയൂറ്റിയെന്നേ മാഞ്ഞു സായാഹ്നം
വിധിന്യായങ്ങളെയെന്നേയൊരു
കൂടയിലാക്കി കടലിലേയ്ക്കൊഴുക്കി ഭൂമി...
അന്നും
മിഴിരണ്ടും പൂട്ടിയൊരു തുലാസും
കൈയിലേറ്റിയരികിലാ
ശിലാപ്രതിമയുമുണ്ടായിരുന്നു...
പിന്നെയീമഞ്ഞുകാലച്ചെരിവിലിരുന്ന് നീ
വിധിയെഴുതുന്നാർക്കുവേണ്ടി.....