ഈറനണിഞ്ഞൊരുപ്രഭാതത്തിൽ

 ഈറനണിഞ്ഞൊരു
പ്രഭാതത്തിലായിരുന്നു
ആദ്യമെഴുതാനിരുന്നത്
അന്നൊക്കെ മൃദുവായ
പൂവുകളെന്നെപോൽ
വെൺപഞ്ഞിതുണ്ടുപോൽ
തൂവലുകൾപോൽ
മഞ്ഞുതുള്ളികൾപോൽ
എഴുത്തക്ഷരങ്ങൾ ചുറ്റിലും
പാറിനടന്നിരുന്നു
അണ്ണാർക്കണ്ണന്മാരോടിയ
കരിയിലക്കിളിക്കൂട്ടത്തിനിടയിൽ
മാമ്പൂക്കളുടെ സുഗന്ധമേറ്റ്
നടന്നോരോർമ്മചിന്തുകളിലവരുണ്ടായിരുന്നു
ഇന്നുമീപ്രഭാതത്തിലുമതേയക്ഷരങ്ങൾ
അരികിലേയ്ക്കണയുന്നു
പക്ഷെ കെട്ടുപൊട്ടിച്ചിടയ്ക്കിടെ
നീണ്ടുനീണ്ട പാതയിലെ
ചരൽക്കല്ലിലും, മുള്ളിലുമുടക്കിയ
വേദനയുമായ് വിരൽതുമ്പിനെയവർ
നോവിക്കുന്നുവെങ്കിലും
തപംചെയ്യും തീരങ്ങളിൽ
തുമ്പപ്പൂ പോലെ വീണ്ടുമുണർന്ന്
വിട്ടുപിരിയാനാവാതെ വിരലിലെ
ശംഖചക്രമുദ്രകളിലലിയുയും ചെയ്യുന്നു
പലരുമിറങ്ങിപ്പോയവഴിയിലും
നക്ഷത്രമിഴിയിലെ
വെളിച്ചത്തിനെയൊരു
ചെപ്പിലാക്കിക്കാട്ടിയവർ
പൊന്നുരുളിയിലരിയിട്ടാദ്യമുണർന്നവർ..
ഈറനണിഞ്ഞൊരു പ്രഭാതത്തിൽ
വിരലിലേറിയവർ
അക്ഷരങ്ങൾ...