മൊഴി

അറിവില്ലായ്മയുടെ
ഹസ്തിനപുരത്തിലിരുന്ന്
ഭൂമിയുടെ സന്തോഷത്തിൻ
ചന്ദനത്തരികൾ
ഒന്നും ബാക്കിവയ്ക്കാതെ
അയാൾ ഊറ്റിയെടുത്തു
പിന്നെയതിരുട്ടിലേയ്ക്കൊഴുക്കി
അതും പോരാഞ്ഞ്
ഭൂമിയുടെ നിറുകയിൽ
മഷിപ്പാത്രങ്ങളിലെ
മഷി കോരിയൊഴിപ്പിച്ചു
അതിനൊടുവിൽ
നിമിഷങ്ങളെ നിഴലെയ്തെടുത്ത്
നേർവഴിതെറ്റിയ ചിഹ്നങ്ങളിലൂടെ
ചായപ്പാത്രങ്ങളിലേയ്ക്ക്
ഭൂമിയോടുള്ള പ്രതികാരത്തിൻ
പാനീയം നിറച്ചു
എത്ര മഹനീയം എന്ന്
പറയാനാവാതെ
മൺ വിളക്കുകളിൽ
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത
നിറഞ്ഞപ്പോൾ
അയാൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു
ഭൂമിയ്ക്കസൂയയെന്ന്
അയാൾ രാജ്യം ഭരിക്കുന്നു
ഹസ്തിനപുരരാജ്യം...
അസൂയ തോന്നേണ്ട വിധത്തിൽ(???)

വാനപ്രസ്ഥകാവ്യമേ
നക്ഷത്രങ്ങളെ
അറിവില്ലായ്മയുടെ
കിരീടവുമായ് അയാൾ
നടന്നുനീങ്ങുമ്പോൾ
ഭൂമീ, വിശ്വപ്രപഞ്ചമേ
അയാളോട് ക്ഷമിച്ചേയ്ക്കുക
അയാൾ സ്നേഹത്തിന്റെ
പ്രവാചകനാണത്രേ...
മറ്റുള്ളവരെയില്ലാതാക്കും
അയാളെങ്ങെനെ സ്നേഹത്തിന്റെ
പ്രവാചകനാകും
എന്നു ചോദിക്കാതെയുമിരുന്നാലും..
ചോദിച്ചുപോയാൽ
ഭൂമിയ്ക്കസൂയയെന്ന്
പറയാനേ അയാൾക്കറിയൂ....