സമയം ഇരുളില്‍ വഴിയറിയാതെ
ദിക്കറിയാതെ ഒരു പെന്‍‌‍ഡുലം തേടി
ഭൂമിയുടെ യാത്രാവഴികള്‍‍
കൈയേറി ഇരുളില്‍ മുങ്ങി
തിരകളിലുലഞ്ഞ്
മലമുകളില്‍ നിന്നൊഴുകും നദി പോല്‍
ലക്ഷ്യ്ബോധമില്ലാതെ
അവിടെയുമിവിടെയും
രക്തസാക്ഷികളെ മറന്ന
കുറെ സഖാക്കളെ ശിരസ്സിലേറ്റി
ആഹ്വാനങ്ങളുടെ അകമ്പടിയില്‍
ഒഴുകിയൊഴുകി
എവിടെയൊ പോയ് മറഞ്ഞു

അഗ്നിനക്ഷത്രങ്ങള്‍

കണ്ണുകളില്‍‌‍‍ നക്ഷത്രങ്ങളുണര്‍ന്നപ്പോള്‍
പൊയ്മുഖങ്ങളായിരുന്നു ചുറ്റും
ഓരോ മുഖവും
മൂടപടമണിഞ്ഞു വന്ന്
ചരിത്രനാടകത്തിന്റെ
എഴുതിയൊടുങ്ങാത്ത
കഥാന്ത്യത്തിനു
കാതോര്‍ത്തു നിന്നു
നിലാവുണര്‍ന്ന രാത്രിയില്‍‌‍‍
കടല്‍‍‍കാറ്റില്‍‌‍‍ പൊയ്മുഖങ്ങള്‍
നഷ്ടമായ തിരകള്‍
അവിശ്വസീനയതയുടെ
മുഖപടമിട്ടു
കണ്ണിലുണര്‍ന്ന അഗ്നിനക്ഷത്രങ്ങള്‍
അതിനെല്ലാം സാക്ഷിമൊഴിയെഴുതി

സംഗമതീരം

ഭൂമിയൂടെ കാല്പാദങ്ങളിലെ
പൊടിമണ്ണിലൂടെ ഒരു നദിയൊഴുകി
ഇടക്കിടെ ഭൂമിയുടെ അപ്രാപ്യമായ
വ്യാപ്തിയളക്കാനൊരു
സമയസൂചി തേടി ആ നദി
പോയ വഴികളില്‍ അടിമയെ
പോലെ ഒരു വിശ്വാസം
നദി പിന്‍തുടര്‍ന്നൊഴുകി
ആ വിശ്വാസത്തിന്റെ
ആത്മപ്രശംസയില്‍,
ആഹ്വാനങ്ങളില്‍
ഒരു ഇരുണ്ട ഭൂഖണ്ഡമുണര്‍ന്നു
സമുദ്രവും ചക്രവാളവും
വിണ്‍താരകങ്ങളും
ഭൂമിയുടെ അപാരതയുടെ
സംഗമതീരത്ത്
വിളക്കു തെളിയിച്ചു

മാ നിഷാദ

പര്യാപ്തതയില്‍‌‍‍ നിന്ന്
അപര്യാപ്തത തേടിയ
ഇരുണ്ട നദിയുടെ അരികില്‍‌‍‍
ദൈവം പ്രകാശമായി
വന്നരുളി
മാ നിഷാദ
സമുദ്രരാഗങ്ങളുടെ
ശ്രുതിയറിയാത്ത
തിരകളെ കണ്ടു
ചക്രവാളത്തില്‍‌‍‍
ധ്രുവനക്ഷത്രമുണര്‍ന്ന
വാനില്‍‌‍‍ വന്നു
ദൈവമരുളീ
മാ നിഷാദ
അനുവാദമില്ലാതെ
അതിക്രമിച്ച വാതിലില്‍‌‍‍
വന്നു ദൈവമരുളി
മാ നിഷാദെ
നിഷാദന്റെ വില്ലില്‍‌‍‍ തൊടുത്ത
അസ്ത്രം കണ്ടു
വാത്മീകിയരുളി
മാ നിഷാദ
ഇതിഹാസമൊഴുകിയ
താളിയോലയില്‍ നാരായമെഴുതി
മാ നിഷാദ

നക്ഷത്രമിഴികള്‍

ഇരുണ്ട നിലവറയില്‍
ഒളിയ്ക്കാന്‍ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കാവില്ല
കടല്‍ത്തീരത്തേക്കുള്ള മനസ്സിന്റെ
വാതില്‍ തുറന്നു
ആകാശഗോപുരം വരെ
ഒരു യാത്ര
സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കു ചിറകുകളുണ്ടുട്
അവയിലേറി നക്ഷത്രങ്ങള്‍ വരും
സ്വപ്നങ്ങളെ ത്രാസ്സിലേറ്റി വില്‍ക്കാന്‍
സമയത്തിനാവില്ല
സമയം സൂചിമുനകളില്‍
വിരസതയുടെ കുറിപ്പെഴുതി
സൂക്ഷിയ്കുമ്പോള്‍
സ്വപ്നങ്ങള്‍ ചിറകും നീര്‍‍ത്തി
നക്ഷത്രമിഴിയിലെ
തിളക്കമായി മാറുന്നു

നിള

നിളയൊഴുകുന്നു നിശബ്ദം
കൊടും ഗ്രീക്ഷ്മമെഴുതിമായിച്ച വഴിയില്‍‌‍‍
ഹൃദ്രക്തമൊഴുകി തളര്‍‍ന്നൊരു
വൃക്ഷശിഖരത്തിലായുരുകും
മനസ്സുമായുറവകള്‍വറ്റി
നിളയൊഴുകുന്നു നിശബ്ദം.
നിറയുന്ന മിഴിയിലെ
നീര്‍ത്തുള്ളിയായ് വെയിലിലുരുകി
തളര്‍ഗ്നിയാളും നദിക്കരയിലിടറി
വീണും, മറയുമന്തരാത്മാവിന്റെ
ഇരുളുന്ന രേഖകള്‍ മായ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചും
നിളയൊഴുകുന്നു നിശബ്ദം.
കൊടും ഗ്രീക്ഷ്മമെഴുതിമായിച്ച വഴിയില്‍
ജീര്‍‍ണിച്ച ഹൃദയത്തിന്നുറവകള്‍ വറ്റി
വഴിതെറ്റിയെവിടെയോയെത്തി
നിശീഥിനിയിരുളുന്നനേരമുറങ്ങുവാനാവാതെ
നിലാവിന്റെപൂക്കളെ വഴിയിലാകെ തേടി
നിളയൊഴുകുന്നു നിശബ്ദം

ലയവിന്യാസം

കാലചക്രഗതിയില്‍
കുറെ തിരകള്‍
എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത
മണല്‍ത്തരികള്‍
തീരത്തൊഴുക്കി
സമുദ്രം അതു കണ്ടു നിന്നു
ഒരു മാറ്റവുമില്ലാതെ.
കുറെ മഴമേഘങ്ങള്‍
മഴയായി പെയ്തൊഴിഞ്ഞു
ആകാശം അനന്തതയുടെ
അവസാനവാക്കു പോലെ
അസ്പര്‍ശമായിരുന്നു.
കുറെ നിഴലുകള്‍
ഭൂമിയെ മറച്ചു
അന്നു ചന്ദ്രനിലാവ്
അമാവസിയിലലിഞ്ഞു.
ഭൂമിയുടെ പദചലനങ്ങളില്‍
അന്നും ഒരു താളവാദ്യ
ലയവിന്യാസമായിരുന്നു

രുദ്രനടനം

സമുദ്രങ്ങള്‍‍
ഭൂമിയീല്‍‌‍‍
രഥചക്രങ്ങളിലുണര്‍ന്ന
ജലസഞ്ചയങ്ങള്‍
എന്റെയുള്ളിലെ
സമുദ്രമേ നീയെന്നടങ്ങും
നിന്റെയുള്ളിലെ
നിലക്കാത്ത ആന്ദോളനങ്ങള്‍
ഇന്നെന്റെ വീണയില്‍‌‍‍
രുദ്രനടനം ചെയ്യുന്നു
അതിലും സംഗീതമുണ്ടെന്ന്
ഇന്നെനിക്ക് തോന്നുന്നു

Samarth

Amma with Rohan

പറക്കും തളികകള്‍

ഒരിക്കല്‍‌‍‍
നക്ഷ്ത്രങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു
ആകാശം ഒരു മതില്‍‌‍‍
ഭൂമിയൊരു മണ്‍തരി
ഭൂമിയില്‍ നിന്ന്
ശൂന്യാകാശം തേടി
പറക്കും തളികളില്‍‌‍‍
പോയവര്‍‍.......
അവര്‍‍ പറഞ്ഞു
ലോകമൊരു വിസ്മയം
അതു കണ്ടു
പതിനാലു ലോകങ്ങളും
ജ്വിഹ്വയിലൊതുങ്ങിയ
ഒരാള്‍ മാത്രം പുഞ്ചിരിച്ചു
കല്പാന്തകാല പ്രളയത്തില്‍
ആലിലത്തുമ്പിലുണര്‍ന്ന
പുഞ്ചിരി

ചിറകുകള്‍

പര്‍‍വതങ്ങള്‍ക്ക് പണ്ടു
ചിറകുകളുണ്ടായിരുന്നു
ആകാശമാര്‍‍ഗത്തില്‍
നിര്‍‍ഭയരായ് ചിറകും
നീര്‍‍ത്തി അവര്‍ പറന്നു
പര്‍‍വതങ്ങള്‍ക്കു ചിറകു
നഷ്ടപെട്ടപ്പോള്‍
അവരുടെ മനസ്സ്
സമന്തപഞ്ചക
ജലാശയങ്ങളായി 
പര്‍‍വതാശയങ്ങള്‍
പെയ്തൊഴിഞ്ഞപ്പോള്‍
ചിറകു മുറിഞ്ഞ
പര്‍‍വതങ്ങള്‍ ഭൂമിയില്‍‌‍‍
നിശ്ചലം നിന്നു