ഭൂമിയെ പ്രണയിച്ചു
ശൂന്യാകാശപേടകത്തിലാക്കി
നിസ്സംഗതയുടെ നിർവചനം പോലെ
നിൽക്കുന്ന തടാകമേ
നിന്റെയുള്ളിലെ കറുത്ത നിറമുള്ള
ആ ചെറിയ ബിന്ദു വലുതായി
വരുന്ന പ്രഭാതങ്ങളിൽ
എന്റെ സമുദ്രം നിന്നോട് പറയുന്നു
പ്രണയം ഒരു പുഴ പോലെ ഒഴുകി
കടലിലെത്തുമ്പോൾ
ആ കറുത്ത ബിന്ദുക്കളെ
മായിച്ചു കളയുക
ഈ ലോകത്തുള്ള എല്ലാവരെയും
പ്രണയിക്കുന്ന ഗിരിശൃംഗമേ
മഞ്ഞുമലകളിൽ നിന്നു ആ പുഴയോട് പറയുക
ഒഴുകുന്ന ജലത്തിലെങ്കിലും
അല്പം സുതാര്യത സൂക്ഷിയ്ക്കുവാൻ