നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത

അനന്തതയിൽ ആകാശനക്ഷത്രങ്ങൾ
തൂവും പ്രകാശത്തിലുണർന്ന
അക്ഷരങ്ങളെ
മനോഹരമാം ഭൂമിയുട
പ്രഭാതകാവ്യങ്ങളിലുണരും
എന്റെ ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങളിലെ
സ്വരങ്ങൾക്കരികിൽ
അടർന്നു ചിന്നിയ
ഓർമ്മചിറ്റുകളിൽ
കഥ നെയ്തുനീനീങ്ങും
മുഖാവരണങ്ങൾ
കണ്ടുനിൽക്കും 
ശരത്ക്കാലമേ
ദൃശ്യാദൃശ്യമാം
ഋതുഭേദങ്ങളിൽ
ആഴിയിലെയഗ്നിചിറ്റുകൾ
കൈയിലേന്തിയതിലൊരു
നനുത്ത സ്വപ്നം നെയ്യുമ്പോൾ
മിഴിയിൽ വീണ്ടും
നക്ഷത്രങ്ങൾ കവിതനെയ്യുമ്പോൾ.
എഴുതിതീരാതെ ചുറ്റും
വലം ചെയ്യും ഗ്രഹപ്പിഴകളുടെയരികിൽ
ഓർമ്മചിറ്റുകൾ നിവേദിച്ചുനീങ്ങും
കാലഘട്ടങ്ങളിൽ 
ഞാനീ മുനമ്പിനരികിൽ
വീണ്ടും നക്ഷത്രങ്ങൾ 
കവിതെയെഴുതുന്നതും ,
സന്ധ്യാദീപത്തിൽ
അഗ്നിയുടെ മന്ത്രങ്ങൾ
പൂവുപോൽ വിരിയുന്നതും
കണ്ടിരിക്കാം...