നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത...

ശിലകൾക്കുള്ളിൽ
ലിഖിതങ്ങളായ് മറഞ്ഞോരു
ചെറിയ സങ്കല്പങ്ങൾ,
മുദ്രകൾ, പതാകകൾ..
വഴിയിൽ പലേ ഋതുചിത്രങ്ങളതിൽ
മഴക്കെഴുതാനറിയുന്ന
സ്വരങ്ങൾ, ഭൂരാഗങ്ങൾ..
 
കടം തീർത്തിറങ്ങിയ
കാവിയിൽ മുങ്ങും
കടൽക്കരയിൽ തുളുമ്പുന്ന
ശംഖിലെ സ്വപ്നങ്ങളും
മിഴിക്കുള്ളിലായ് വീണ്ടും
വിരിയും നക്ഷത്രങ്ങളെഴുതും
കവിതപോലെന്റെ
ഹൃദ്സ്പന്ദങ്ങളും...

അഴലിന്നഴിമുഖമതുപോൽ
മഷിവീണു നനയുന്നതു
ചക്രവാളത്തിൻ ശിരോദൈന്യം..
വിരലിൽ ദ്രുതമനുദ്രുതവും
ലയം തെറ്റിയെഴുതാൻ മറന്നോരു
വിസ്മയചിഹ്നങ്ങളും..
സമപാദങ്ങൾ തടുക്കെടുത്തു
തുടികൊട്ടിയുണർത്തും
ശരത്ക്കാലമെത്രയോ
മനോഹരം..

മുകിലിൻ തുമ്പിൽ
തട്ടിയുടഞ്ഞ മഴക്കാലമൊഴിയിൽ
നീരാടിയ മനസ്സേ
കിഴക്കിന്റയരികിൽ
നക്ഷത്രങ്ങൾ കാവ്യമോതുമ്പോൾ
വീണ്ടുമെഴുതിതുടങ്ങുക
മുനമ്പിൻ സങ്കീർത്തനം.....