നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത

ഇടനാഴിയിലെ
കാൽപ്പദങ്ങൾക്കപ്പുറം
ജാലകവാതിലനരികിലെ
മർമ്മരങ്ങൾക്കപ്പുറം
കാവ്യസ്പന്ദനങ്ങളിൽ
സ്വപ്നം നെയ്യും
ശരത്ക്കാലമേ
എത്ര മനോഹരമീ പ്രപഞ്ചം
ലോകവാതായനങ്ങൾ
തുറന്നൊരു പ്രകാശം തൂവും
നക്ഷത്രവിളക്കുമായ്
എന്നെമൂടും അക്ഷരങ്ങളേ
നൂറ്റാണ്ടുകൾ തൂവിയ
കൽത്തരികളിലൂടെ
നടന്നുനീങ്ങുമ്പോഴും
ചിലമ്പിലുലയും
കവിതപോൽ മനോഹരമാം
നാദധാരയിൽ
ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങൾ
മന്ത്രിക്കുന്നു..
കാറ്റിൻ മർമ്മരം
ശംഖിലുണരും കടലിൽ...
നക്ഷത്രങ്ങൾ കവിതയെഴുതും
മൊഴിയിൽ
എത്രയോ സന്ധ്യാദീപങ്ങൾ...