നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത

അക്ഷരങ്ങളൊഴുകും
വിദ്യാപീഠങ്ങളിൽ
പാരിജാതപ്പൂവിതളിൽ
എന്നെ മൂടും ശരത്ക്കാലമേ
കസവുനെയ്തു മനസ്സിൽ
ദീപങ്ങൾ തെളിയും
അശോകപ്പൂവിതൾസന്ധ്യയിൽ
ഉടഞ്ഞ കുടങ്ങളിറ്റുവീണ
മഴയെഴുതിയ
പഴേ കവിതകളിലൂടെ
ഗ്രാമം നീട്ടും ചന്ദനസുഗന്ധത്തിൽ
ഞാനിരുന്നെഴുതുമ്പോൾ
ചുരുങ്ങിയ ഗ്രഹദൈന്യങ്ങൾ
ഗ്രന്ഥപ്പുരയിൽ മറയുമ്പോൾ
എഴുത്തോലയിലൂടെ
അശാന്തിയുടെയമരം
തുഴഞ്ഞുനീങ്ങിയ
ഇടവേളയ്ക്കപ്പുറം
നൂൽചുറ്റുകളിൽ
നിന്നടർന്നുവീണ രുദ്രാക്ഷങ്ങൾ
കടൽത്തീരത്തൊഴുകുമ്പോൾ
ലോകത്തിനിരുണ്ട ത്രിദോഷത്തിനരികിൽ
പ്രകാശം തൂവി
നക്ഷത്രങ്ങൾ വീണ്ടും
കാവ്യം രചിക്കുന്നു...