ഇരുള്‍ മുടിയഴിച്ചുതുള്ളും രാത്രി
ഇരുള്‍ മുടിയഴിച്ചു തുള്ളും
നിശീഥിനി
നിന്നെയെനിക്കു ഭയമില്ല
നിന് കറുപ്പിന്‍ വ്യാപ്തി
നീയിന്നും സൂക്ഷിക്കുന്നു
മുഖപടങ്ങള്‍
മാറ്റമില്ലാതെ സൂക്ഷിക്കുന്നു
നിന്നെയെനിയ്ക്കു ഭയമില്ല തെല്ലും
നിന് കറുപ്പിന്‍
വ്യാപ്തിയൊഴുക്കാന്‍
സാഗരങ്ങള്‍ക്കാവില്ല
മുടിയഴിച്ചു തുള്ളി
നീയെറിയും വാഗ്ഘോഷത്തിന്‍
മുഴക്കം മാത്രം നിന്റെ സ്വന്തം
അതിനര്‍ഥമുറങ്ങും നിഘണ്ടുവില്‍
നീയെഴുതുമര്‍ഥരഹിത വാക്കില്‍
നിന് കറുപ്പിന്‍ വ്യാപ്തിയെ
ഞാന്‍ കാണുന്നു
നിനക്കുറങ്ങാനാവില്ലത്ര
കറുപ്പുണ്ടുള്ളില്‍
കാലഹരണപ്പെടില്ലത്
വര്‍‍ഷങ്ങങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞാലും
നിന് കറുത്ത
വസ്ത്രാഞ്ചലമഴിയില്ലൊരിക്കലും
ഇരുള്‍ മുടിയഴിച്ചു തുള്ളും
നിശീഥിനി
നിന്നെയെനിക്കു ഭയമില്ല തെല്ലും
നീയുറുങ്ങും നാളില്‍
നിന് കറുപ്പൊടുങ്ങും നാളില്‍
താരാപഥത്തില്‍ ഞാനൊരു
വിളക്കു തെളിയിക്കും
No comments:
Post a Comment