നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത
 
മൊഴിയിലൊഴുകീ കടൽ
ശംഖിൽ നിന്നും വിരൽതുടിതേടി
വന്നു പ്രപഞ്ചം
മഹാവേദമിതൾവിടർത്തും
വ്യോമസീമയിൽ നിന്നു ഞാൻ
മിഴിയിലെ നക്ഷത്രമെഴുതുന്ന
കവിതയിൽ നിറയെ സ്വപ്നങ്ങളെ
നെയ്തുനെയ്തിരുൾ മാഞ്ഞ
പകലിന്റെ ദീപപ്രകാശത്തിലേറിയീ
വഴികൾ നടന്നൂ പലേദിക്കുകൾ കണ്ടു
ഹൃദ്സ്പന്ദനത്തിന്റെ
ശ്രുതിയിലൊരു സർഗമായ് മാറി 
ഋതുക്കളിൽ പ്രകൃതിയെ
 ചേർത്തുവച്ചെഴുതീ
പ്രകാശത്തിനിതളിൽനിന്നും
വിളക്കേറ്റിയതിന്നരികിലൊഴുകുന്ന
കാറ്റിന്റെ ദലമർമ്മരം,
ജീവനൊഴുകുന്ന ഭൂവിൽ
തുടിക്കുന്ന ഗാനം
മഹാതത്വഭാവങ്ങളെഴുതും
മുനമ്പിന്റെ മന്ത്രം..
അരികിൽ മഴതുള്ളികൾ
വീണുകുളിരുന്നൊരരളികൾ
പുൽനാമ്പിലൂറുന്ന മുത്തുകൾ
വെയിൽ തണുക്കും
സന്ധ്യയരികിൽ,
പ്രദോക്ഷത്തിനഭിഷേകപാത്രം
നിറയ്ക്കും ത്രികാലങ്ങൾ
എവിടെയൊ മാഞ്ഞുതീരുന്ന
കാർമേഘങ്ങളരികിൽ
സമുദ്രത്തിനാന്ദോളനം
ഇടവഴിതിരിഞ്ഞുനീങ്ങും ഗ്രാമമേ;
വാനിലുണരുന്ന നക്ഷത്രകവിതകൾ
കണ്ടുകണ്ടെഴുതിയാലും
ചന്ദനം പോലെ സൗമ്യമാം
നിനവുകൾ, പിന്നെയെൻ
ഹൃദ്സ്പന്ദനത്തിലെ
ശ്രുതിചേർത്തുവയ്ക്കാം
കിഴക്കേ പ്രഭാതങ്ങളുണരുന്ന
തുളസീവനങ്ങളെ കണ്ടുകണ്ടെഴുതുന്ന
നക്ഷത്രഗാനമാകാം...