മൊഴി


പെയ്തുതോർന്നൂ
മഴതുള്ളികൾ ഗ്രാമസന്ധ്യയിൽ
നിഴൽപ്പാളികൾ മാഞ്ഞുപോയ്
എത്ര ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങൾ
വിതുമ്പിയോരക്ഷരം
കാവ്യമാകുന്ന സന്ധ്യയിൽ
കത്തുമാ ചിതയ്ക്കുള്ളിലെ
പുസ്തകമെത്തിനിൽക്കും
പരീക്ഷണശാലയിൽ
കത്തിയഗ്നിയിൽ ഹോമദ്രവ്യങ്ങൾ
ചുറ്റിലും തിരിഞ്ഞെത്ര ഗ്രഹങ്ങൾ..
എത്രയേറെ തളർന്നു മനസ്സും
എത്ര നാളാധിയേറ്റി ദിനങ്ങൾ
എങ്കിലും സന്ധ്യയേറ്റും മുനമ്പിൽ
നിന്നു കാണും മഴയ്ക്കെന്തു ശാന്തി
മുത്തുകൾ പോലെ
കാവ്യസ്പന്ദങ്ങൾ
സത്യമേറ്റുന്ന ചന്ദനപ്പൂക്കൾ
ലോകമാ നിഴൽപ്പാടുകൾ മായ്ച്ചു
തീരഭൂവിൽ നടന്നുനീങ്ങുന്നു
ചുറ്റിലും മഴത്തുള്ളികൾ
കടലെത്തിനിൽക്കുമാ
ചക്രവാളം ഭൂമിയെത്തിനിൽക്കും
മുനമ്പിന്റെ ഗാനമേ
നിത്യതയ്ക്കുള്ളിലെത്ര
സങ്കീർത്തനം...