മഴതുള്ളിപോലൊരു കാവ്യം

മഴതുള്ളിപോലൊരു
കാവ്യസ്വപ്നം തന്നു
ഭൂമി
അതിനെയൊളിപാർക്കാൻ
ജാലകവാതിൽക്കൽ
നിഴൽക്കൂട്ടമണിനിരന്നപ്പോൾ
ഭൂമിയാസ്വപ്നത്തെയൊരു
കടൽ ശംഖിലൊളിപ്പിച്ചു

ചില്ലുകൂടിനരികിൽ
പുഴയെഴുതിയ
അസ്ഥിരചിത്രങ്ങളിൽ
നിന്നകലെ 
കടലെഴുതി
ആകാശത്തിൻ
പൂർണ്ണകാവ്യങ്ങൾ

അർഥശൂന്യമാം
അനർഥഗതിയിൽ
ഇരുണ്ട നിറങ്ങൾക്കരികിൽ
വിളക്കുമായെത്തി
സന്ധ്യ

ഒളിപാർക്കും ഓർമ്മതെറ്റിൻ
മുഖപടങ്ങൾ തൂവും
മുൾച്ചീളുകൾക്കരികിലിരുന്നും
കവിതയെഴുതി ഭൂമി

വിരലിലുടക്കും
വർത്തമാനകാലത്തിൻ
വ്യഞ്ജനങ്ങളിലുണർന്നു വന്നു
മഴതുള്ളി പോലെ
ഹൃദ്സ്പന്ദനസ്വരങ്ങൾ പോലെ 
ഒരു ഘനരാഗകീർത്തനം....