ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങൾ

ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ
വിരസമാകുമ്പോഴും
അതു തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു
മനുഷ്യകുലം

വിശ്വാസ്യതയുടെ
രൂപരേഖയിൽ
കടും കെട്ടുവീഴ്ത്തിയ
ശിരോപടങ്ങൾക്കരികിൽ
ലയം തെറ്റിയ സ്വരങ്ങളിലും
കവിതതേടിയൊഴുകി
ഭൂമി..

മഹാസാഗരത്തിനുറവിടം
തേടിയലഞ്ഞൊടുവിൽ
സങ്കല്പങ്ങൾ നഷ്ടമായ
മൗനത്തിൻ ചരിവിൽ
അസ്വഭാവികനിറങ്ങൾ

പോയ കാലം
തൂവലുകൾ പോൽ
പറന്നകലുമ്പോൾ
സ്വപ്നാക്ഷരങ്ങളുമായ്
മിഴിയിലേയ്ക്കുവരുന്നു
ആകാശത്തിലെയൊരു
സ്വർണ്ണ നക്ഷത്രം..

 ഒഴുകും മഴതുള്ളിയിൽ
പ്രപഞ്ചത്തിനാർദ്രഭാവത്തിൽ
കവിതയിൽ
ഹൃദ്സ്പന്ദനസ്വരം..