നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത
 
പകലിൻ പ്രകാശം
പ്രാർഥനാനിരതമാം
മനസ്സിന്റെ മന്ത്രം..

ഇടവേളകൾ മാഞ്ഞുതീർന്നു
ദു:സ്വപ്നങ്ങളൊഴുകി മാഞ്ഞൂ...
പലദിനങ്ങൾ ചേർന്ന
സംവൽസരങ്ങളിൽ
കവിതപോൽ
സ്വപ്നം വിരിഞ്ഞു....

മുകിലുകൾ യാത്രയായ്
വെൺപട്ടുതുന്നിയോരറിവുമായ്
മഴവന്നു, ഭൂവുണർന്നു..

എഴുതിയുടഞ്ഞുതീർന്നെത്രയോ
വർണ്ണങ്ങൾ
കലഹിച്ചുമാഞ്ഞുപോയെത്രയോ
നന്മകൾ..

നിനവിൽ വ്രതം നോറ്റു
സന്ധ്യകൾ നക്ഷത്രമിഴിയിലൊരു
ഗാനമായ് മാറി..

വഴികൾ പിരിഞ്ഞ ത്രിദോഷത്തിലെ
ഗ്രഹത്തിരിവുകൾ
കണ്ടുപ്രദോഷവും നീങ്ങി..

ഒടുവിലൊരു ജപമാലയിൽ
നിന്നുഭൂമിയുടെ മിഴിയിൽ
നിറഞ്ഞു സ്വരങ്ങൾ...