നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത


കാറ്റിന്റെ മർമ്മരം
ഗാനമായ് മാറും ശരത്ക്കാലമേ
കേട്ടുകേട്ടിന്നീയുഗാന്ത്യത്തിലെ
പദക്കൂട്ടുകൾക്കെന്തു മാറ്റം
കോട്ടകൾക്കുള്ളിൽ മരിക്കുന്ന
സത്യം
നേട്ടങ്ങളിൽ നിഴൽക്കൂട്ടിന്റെ
വന്യം..

തീർഥസ്നാനം കഴിഞ്ഞെത്തും
പ്രഭാതമേ!
നേർത്തുവരുന്നൊരീ
മാർഗഴിയിൽ ഹോമപാത്രങ്ങളെല്ലാം
നിറഞ്ഞൂ
നൂറ്റാണ്ടുകൾ കണ്ട ദൈന്യങ്ങൾ മാഞ്ഞൂ
മിഴിക്കുള്ളിലേറ്റിയോരാധികൾ
തീർന്നൂ..

പാട്ടുതീർത്തെന്നേ മുളം തണ്ടുകൾ
യാത്രയായി;
പാട്ടിന്റെയീണവും തെറ്റി....
ആരവത്തിൽ പദം തെറ്റിവീഴും
സ്വരമാതിരക്കുള്ളിലെ ദു:ഖം...
ഒരോവരിക്കുള്ളിലും
കടൽ പാടുന്നതാദിമദ്ധ്യാന്ത്യഗാനം...

ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞുനീങ്ങുന്നു ഗ്രഹങ്ങൾ
ചുറ്റികതുമ്പിൽ തുളുമ്പുന്നു ദൈന്യം
മേഘഗർവം പഴേ നൂറ്റാണ്ടുകൾ
ചുറ്റിയോടുന്നുവോ??
തീരങ്ങളിൽ നിന്നു ശംഖുകൾ
പാടുന്നുവോ??
ആകാശഗംഗാജലപ്രവാഹം
പോലെയാദികാവ്യം
നക്ഷത്രകാവ്യം.....