നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത


അഗ്നിസ്പർശത്തിൻ
വിളക്കേന്തുന്ന സന്ധ്യേ
വഴിയിത്തിരിനീളും
മുൻപേയിരുളേറിടുമതിനിത്തിരി
മുൻപേ നീയെൻ
മിഴിയിലൊളിച്ചാലും
കറുകപ്പുൽനാമ്പുകൾ
ഹോമിച്ചുപുലർകാലമുണരും നേരം
നിന്നെയുഷസ്സാക്കിടാം ഞാനും
ഇടയിൽ നക്ഷത്രങ്ങൾ
കവിത രചിക്കട്ടെ
കനലിൽ കാലം കരിയിക്കട്ടെ
സർഗങ്ങളെ
മനസ്സിനറയ്ക്കുള്ളിലൊളിച്ചു
സൂക്ഷിക്കുന്ന
കടലിൽ നിറയട്ടെ
പാരിജാതപ്പൂവുകൾ
മഴയിൽ നെയ്തേറ്റിയ
കാവ്യത്തിൻ തുമ്പിൽ
നിന്നുമൊഴുകി മറഞ്ഞെത്ര
സ്വരങ്ങൾ, സങ്കല്പങ്ങൾ
ഇടയ്ക്കക്കുള്ളിൽ ശ്രുതിതെറ്റി
വീണൊരു ലയമൊടുങ്ങീ
ഋതുക്കളിലൊന്നിലായ്
പിന്നെ ഞാനുമെഴുതീ
സന്ധ്യേയിരുളടുത്തു വരും
മുൻപേയുറങ്ങാമിവിടെയീ
മുനമ്പിൻ തീരങ്ങളിൽ
ജപവും മന്ത്രങ്ങളും
ധ്യാനമണ്ഡപത്തിലായ്
വ്രതം നോറ്റിരിക്കുന്നു
ഹൃദയം സ്പന്ദിക്കുന്നു
കടലേറിയ ശംഖിൽ
കാവ്യങ്ങളൊഴുകുമ്പോൾ
ഉഷസ്സന്ധ്യയായ്
നിന്നെയുണർത്താം
പ്രഭാതത്തിൽ.....