നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത
കിഴക്കേ വാതിലിനരികിൽ
ഞാനുണർന്നെഴുനേറ്റ
പടിപ്പുരയിൽ
ഉറങ്ങാതെയെനിക്കായ്
കാവ്യസ്പന്ദങ്ങളുണർത്തിയ
ശരത്ക്കാലനക്ഷത്രമേ
അതിരുകൾക്കകലെയും
മധ്യധരണ്യാഴിവരെയും
സ്വരങ്ങളുടഞ്ഞൊഴുകുന്നു
മുദ്രയേകാതെ മാഞ്ഞുതീരും
ധൂപപാത്രങ്ങളിലെ
പുകപോൽ
അഗ്നിവലയങ്ങളിലൂടെ
മാഞ്ഞുതീരും
ഹവ്യം പോൽ
എത്ര ദിനങ്ങൾ ഋതുക്കളിലലിഞ്ഞ്
നടന്നുനീങ്ങിയിരിക്കുന്നു
ആകാശഗംഗയൊഴുകിയ വഴിയിൽ
തളിർ പോലെ മനോഹരമാം
കാവ്യമെഴുതും നക്ഷത്രദീപങ്ങളേ
എന്റെ മിഴിയിലെ
പ്രകാശത്തിനരികിലിരുന്നെഴുതിയാലും;
ലോകം തിരിഞ്ഞുതീരും
രഥചക്രങ്ങളിലുടയാതെ
ഞാൻ സൂക്ഷിക്കും
കടൽ ശംഖിൽ കടലെത്തിനിൽക്കും
ചക്രവാളത്തിൻ കവിതകൾ..
No comments:
Post a Comment