നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത

പവിഴമല്ലിപ്പൂമരങ്ങൾക്കരികിൽ
പ്രഭാതതമുണരുമ്പോൾ
മുനയൊടിഞ്ഞ തൂലികതുമ്പിൽ
വിതുമ്പിയ അക്ഷരങ്ങളിൽ
നിന്നുണരും കാവ്യഭാവമേ
നക്ഷത്ര സാന്ധ്യാകാശം
കാണാനാകും മുനമ്പിനരികിൽ
മഴക്കാലമൊരുനാളെഴുതി  സൂക്ഷിച്ച
പഴയ കവിതകളിൽ
തീരമുദ്രയേകും വെൺശംഖുകളിൽ,
നീർത്തിയിട്ട കസവുപോലെ
മുന്നിൽ തിളങ്ങും
ശരത്ക്കാലവർണ്ണങ്ങളിൽ
വിരൽതുമ്പിൽ പ്രപഞ്ചം
വിരിയിക്കും വിസ്മയങ്ങളിൽ,
താളിയോലകളിൽ നിന്നുണർന്നുവരും
പ്രാചീനസത്യങ്ങളിൽ,
ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങളിൽ
വീണ്ടും നിറച്ചാലും
വിദ്യയുടെ പ്രകാശദീപങ്ങൾ
സ്വരങ്ങളിലൂടെ, സായന്തനത്തിലൂടെ
ശരത്ക്കാലമെഴുതുമ്പോൾ
മൺദീപങ്ങളിൽ
അശോകപ്പൂവിൻ വർണ്ണങ്ങൾ
നിറയുമ്പോൾ
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിതയിലെ
മനോഹരമാം പ്രകാശത്തിൽ
മനസ്സേ വീണ്ടുമെഴുതിയാലും..