നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത

മേച്ചിലോടുകൾക്കപ്പുറം
ഗ്രാമം നടന്ന വഴിയിൽ
മഴ കരയുകയായിരുന്നില്ല
നിസ്സംഗമൊഴുകുകയായിരുന്നു
ആകാശത്തിന്റെയൊരിതളിൽ
കവിതയും കൈയിലൊരു
വിളക്കുമായ് നക്ഷത്രങ്ങൾ
നടന്നുനീങ്ങുമ്പോൾ
ശരത്ക്കാലം
ഗ്രാമത്തിനെഴുതിയ
കഥയിലെങ്ങോ മരിച്ചുവീണു
ഒരോർമ്മ..
എഴുതിതുടങ്ങാൻ
പിന്നോട്ടു നടക്കേണ്ടതില്ലെന്ന്
വർത്തമാനകാലം
പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കുമ്പോൾ
ഗ്രാമം ചന്ദനചെപ്പുതുറക്കുമ്പോൾ
നഗരം ചുരുങ്ങിയ ഒരു പാതയിൽ
തട്ടിയുടഞ്ഞ മൺപാത്രങ്ങളിലൊന്നിൽ
ചിതറിവീണ ജലകണങ്ങൾ
ഘനീഭവിക്കും ദിനാന്ത്യത്തിൽ
ഞാനെഴുതി
കടലുയർന്ന മുനമ്പിനരികിൽ
കനൽ പോലെ ജ്വലിക്കും
സന്ധ്യയുടെ കവിത,
സാന്ധ്യനക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത..