നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത

വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപൊരു
ശരത്ക്കാലസന്ധ്യയിൽ
പ്രകാശഭരിതമാം
എന്റെ മൺദീപങ്ങൾ
ശിരോപടങ്ങളും
നിഴലുകളും ചേർന്നുടച്ചു
ആ ദീപങ്ങളിൽ
എന്റെ ഹൃദ്സ്പന്ദങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു
എന്റെ കാവ്യസ്പന്ദങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു..

ഋതുഭേദങ്ങൾക്കരികിൽ
വർണ്ണവിന്യാസങ്ങൾക്കരികിൽ
ശിരോപടങ്ങൾ മുഖങ്ങളാവുകയും
നിഴൽപ്പൊട്ടുകൾ
വർത്തമാനത്തിൻ അച്ചടിമഷിയിൽ
തുളുമ്പിവീഴുകയുമുണ്ടായി...
 
വീണ്ടും ഞാൻ സന്ധ്യാദീപങ്ങൾ
തെളിയിച്ചു
കാലത്തിനും,
ശിരോപടങ്ങൾക്കുമുടയ്ക്കാനാവാത്ത
ആകാശനക്ഷത്രങ്ങളിൽ..