ശരത്ക്കാലത്തിൻ കവിത

വഴിവിളക്കു കെടുത്തിയരികിൽ
നടന്നുനീങ്ങുമൊരമാവാസിയിൽ
മിഴിപൂട്ടിയുറങ്ങിയ
നക്ഷത്രങ്ങളേ
വിശ്വാസങ്ങൾ തകർത്തിടവേളകൾ
യാത്രയായ ഋതുക്കളിലൊന്നിൽ
മനസ്സിലഗ്നിയുറഞ്ഞുതീർന്ന
മഴക്കാലത്തിനൊരിതളിൽ
എനിയ്ക്കായ്
ഭൂമിയുമെഴുതിയിരിക്കുന്നു..

നിറഞ്ഞുതുളുമ്പും
തീർഥപാത്രങ്ങളിൽ തൂവിവീണ
അർഥശൂന്യതയ്ക്കപ്പുറം
നിരർഥകമാം നിമിഷങ്ങൾക്കപ്പുറം
വഴിയോരത്തിൽ കാണും
നെടും നിഴലുകൾ താണ്ടി
ഞാൻ നടന്ന വഴിയിൽ
എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ
കവിതപോലെ വിടർന്ന
പാരിജാതങ്ങളേ
മനസ്സിലെ നിർമ്മമാം
സായാഹ്നങ്ങളിൽ
ഓരോയിതളിലും നെയ്താലും
ശരത്ക്കാലദീപങ്ങളിലെ
അഗ്നിയുടെ മൃദുവർണ്ണം...