നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത
സ്വപ്നങ്ങളിതളുകൾ
കരിയിലക്കുള്ളിൽ
കരിഞ്ഞുപോയ് കാവ്യവും
എങ്കിലും നക്ഷത്രമേകി
പ്രകാശം
കൺകളിൽ തൂവി
മഹാസാഗരത്തിന്റെ
മന്ത്രം...
സങ്കടങ്ങൾ മാഞ്ഞുതീർന്നു
ദിനങ്ങളിൽ ചന്ദനപ്പൂക്കൾ
വിരിഞ്ഞു
എങ്ങുനിന്നോവന്നു
ജാലക ചില്ലുകൾ
കല്ലാലുടച്ചവർ പോയി
ചില്ലക്ഷരങ്ങളിൽ
തട്ടിവീണാനിഴൽ
ചില്ലുകൂടും തകർന്നു
ആരണ്യവാസം
കഴിഞ്ഞുവന്നീ ഭൂവിലാകെ
തളിർക്കുന്ന സർഗം
ഈറൻ തണുപ്പാർന്നു
സന്ധ്യകൾ പാടുന്ന
തീരകാവ്യം;
മുനമ്പിന്റെ കാവ്യം...
ഗോവണിചുറ്റുകൾ
കേറിയാകാശത്തിലേറുന്ന
നക്ഷത്രകാവ്യം..
No comments:
Post a Comment