പ്രശാന്തമായ ഒരിടമെന്നാൽ

പ്രശാന്തമായ ഒരിടമെന്നാൽ
വീണയുടെ നാദമെന്നു
തോന്നിതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു
പിന്നീടുള്ളതിനെല്ലാം
ഒരുപ്പുറപ്പില്ലായ്മയനുഭവപ്പെടുന്നു
വഴിയോരത്തെവിടെയോപകച്ചോടും
വിധിയൊരാൾരൂപനിഴലായ്
അടുത്തൊരു വൃക്ഷശിഖരത്തിനിടയിൽ
പതിയിരുന്നീറൻ സന്ധ്യയുടെ
മന്ത്രങ്ങളെയപഹരിക്കുന്നു
ജപമാലയിലൊഴുകിനിറയുന്നു
നിസംഗമായൊരുണർവ്
സോപാനപ്പടിയിലിരുന്നാരോ
ചൊല്ലും പുരാണങ്ങളിൽ
യുഗങ്ങളുടെ തിരനോട്ടം
പ്രശാന്തിയുടെ പുസ്തകങ്ങളിലാർക്കും
വേണ്ടാത്ത നാലുവരിപ്പിശകുകൾ വായനശാലയിലിരുന്നൂറ്റിയെടുത്ത
കയ്പുനീരിലിത്തിരി മധുരക്കരിമ്പിൻ
നീരുപോലുണരും സ്വരങ്ങളെയിട്ട്
മനനം ചെയ്യും മനസ്സിന്റെയുള്ളിൽ
നേർത്തില്ലാതെയാവുന്നു ലോകം
ഇടവഴിയിലിടറിവീഴും
നിഴലുകളെ മായിക്കും സന്ധ്യയുടെ
ചെപ്പിലെ നക്ഷത്രങ്ങളായ്
മാറിയ കുറെയേറെ സ്വരങ്ങളുണരും
കടൽത്തീരത്തിരിക്കുമ്പോൾ
അശാന്തിയുടെ പുസ്തകത്താളുകളൊഴുകി
മായുന്നതു കണ്ടു.....