നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത

മഹാസമുദ്രതീരങ്ങളിൽ
സമാധിയിലാണ്ട
ജപമണ്ഡപമേ
ആർദ്രമാമൊരു
സന്ധ്യാദീപത്തിനരികിൽ
ആകാശത്തിൻ
ശ്രാവണക്കൂട്ടിൽ
നക്ഷത്രങ്ങളെഴുതും
സ്വരങ്ങളുരുക്കി
ഒരു കീർത്തനമാല്യം
രചിച്ചാലും

മിഴിതൊട്ടുണർന്ന
മൊഴിയിലുടക്കിയ
മുൾവാകകൾക്കരികിൽ
വിടർന്നുവരും
പവിഴമല്ലിക്കവിതകളേ
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ പ്രകാശമാനമായ
സർഗങ്ങൾ
ഇതളുകളിൽ സൂക്ഷിച്ചുവച്ചാലും


ഏകതാരയിലുണരും
സർഗസംഗീതമേ
ഒലിവിലകൾ കരിയും
വേനൽക്കാലത്തിനന്ത്യത്തിൽ
ഓർമ്മച്ചരടുകളെരിഞ്ഞുതീർന്ന
മദ്ധ്യാഹ്നവെയിൽനാളങ്ങളിൽ
പുകഞ്ഞുതീർന്ന ദിനാന്ത്യങ്ങൾക്കായ്
നക്ഷത്രങ്ങളെഴുതും
കവിതയിലലിഞ്ഞാലും

ഗ്രഹദീനങ്ങൾ മിഴാവു കൊട്ടും
ആട്ടക്കളരികളിൽ
അരിമാവിൻ കോലം തീർക്കും
അഗ്രഹാരങ്ങളേ
അനുസ്വരങ്ങളിൽ,
മഴതുള്ളികളിലൊഴുകും
വാക്കിൽ പ്രകാശം തൂവും
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ
സൗമ്യസ്പർശം പോലെയുണരും
ഹൃദ്സ്പന്ദനലയം കേട്ടാലും...