നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവിത

വർത്തമാനമൊരു
ചിതൽപ്പുറ്റിൽ മായും
മാറിയ നിഷാദങ്ങളിൽ
നിന്നെത്രയകലെ
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ
പ്രകാശബിന്ദുക്കൾ

ആരോഹണങ്ങളും
അവരോഹണങ്ങളും
നിശ്ചലമായ് നിൽക്കും
പ്രപഞ്ചത്തിൻ തുടിയിൽ
നക്ഷത്രങ്ങളെഴുതിയിടുന്നുവോ
വീണ്ടുമൊരു
പ്രകാശകാവ്യം

മനസ്സേ
തിരയേറും കടലിൽ
ശാന്തിനികേതനം
തേടിയൊടുവിലെത്തിയ
മുനമ്പിനരികിലിരുന്നാൽ
ആകാശനക്ഷത്രങ്ങൾ
തുന്നിചേർക്കും
പ്രകാശമുത്തുകൾ
കാണാനാവുന്നു

ഓർമ്മതെറ്റുകളുടെയക്ഷരപ്പിശകിനരികിൽ
ദൈവമെഴുതുന്നു
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ
സ്വർണ്ണതരിപോൽ മിന്നും
കവിതയത്രേ
ആകാശത്തിനു പ്രിയം..