ഗായത്രിയുടെ കത്ത്

പ്രിയപ്പെട്ട മീര,
നമ്മൾ എന്നുപറയുമ്പോൾ അതു ഞാനും, ഗൗരിയുംപിന്നെ മീരയും....
ഗായത്രിയെഴുതുമ്പോൾ അറിയാതെയങ്ങനെയങ്ങനെ വന്നുപോകും..

ഞാനെഴുതുന്നത് ചിലർക്ക് സഹിക്കുന്നേയില്ല എന്നെനിക്കറിയാം..
എന്റെ വാക്കുകളിപ്പോൾ തേൻ പോലെയുമല്ല...
എന്തിനെഴുതുന്നു എന്നാണിപ്പോൾ ചിലരുടെ സംശയം
ഒന്നുമെഴുതാതിരുന്നുകൂടെ എന്ന് ഒരു ധ്വനിയും,ഉപദേശവും, തത്വവും..
മീര, ഞാനെഴുതിതുടങ്ങിയതെന്തിനെന്ന് ആരും ചോദിക്കുന്നുമില്ല..

പ്രിയപ്പെട്ട മീര

 ഞാനൊരു വലിയ ശരിയെന്ന്  ഒരിക്കലും എഴുതിയിട്ടില്ല
ഞാനൊരു വലിയ തെറ്റുമായിരുന്നില്ല.. ഞാനാരെന്ന് ആകാശവാതിലിലെ
ദൈവമറിയുന്നു. ചുറ്റുവലകെട്ടി, മനുഷ്യനു ചില്ലുകൂടു പണിയും മനുഷ്യകുലത്തെ ഞാനാരെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തേണ്ടതുമെനിക്കില്ല.

ശരിയല്ലാത്തയൊരാൾ വലിയ ശരിയെന്നെഴുതി എന്റെ മുന്നിലേയ്ക്കിടുകയും എന്നെക്കൊണ്ടത് വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ കഠിനശ്രമം നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു ഒരു കൂട്ടർ. ആകാശവാതിലിലെ എന്റെ ദൈവം എന്നോട് അതങ്ങനെയല്ല എന്നു പറയുമ്പോൾ ഒരോ ദിവസവും ഒരോ നിറം ചുറ്റിവരും മനുഷ്യകുലത്തിൻ കാൽക്കീഴിൽ ഞാനെന്തിനു .ശിരസ്സ് താഴ്ത്തി നിൽക്കണം..

പ്രിയപ്പെട്ട മീര,
ഞാനാരെയും ജാലകവിരിമാറ്റി ഒളിപാർക്കുന്നില്ല.. എന്റെ മുന്നിലൂടെ പ്രകടനം നടത്തി നീങ്ങും ചില നാട്യക്കാരെ ഞാൻ കാണാറുണ്ട്, ഞാൻ കാണട്ടെ എന്ന വിചാരത്തോടെ എന്റെ മുന്നിലേയ്ക്ക് നാട്യചിത്രങ്ങൾ ഇട്ടുതരുന്ന ചില മനുഷ്യമനസ്സുകളെ കാണുമ്പോൾ ചിരിവന്നുപോകാറുമുണ്ട്.. ഒരോ കഥയും പറഞ്ഞ് എന്നെ കബളിപ്പിക്കാനും ചിലർ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്.എനിക്കിന്ന് വിശ്വാസം ആകാശവാതിലിലെ ദൈവം.. എന്നെ കബളിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവരെ ചോദിക്കുമ്പോഴേകാട്ടിത്തരുന്ന, മനുഷ്യകുലത്തിൻ ഒരോ കുതന്ത്രവും എന്നെയറിക്കും ആകാശവാതിലിലെ ദൈവം..

ഞാനെഴുതുന്നതിൽ രോഷം കൊള്ളുന്നവരെഴുതുന്നതും, പ്രവർത്തിക്കുന്നതും  കണ്ടാൽ നടന്നുനീങ്ങിയ നൂറ്റാണ്ടുകൾ വരെ പകരം ചോദിക്കാനുയർത്തെഴുനേൽക്കും.. അത്രയ്ക്കുണ്ട് അതിൻ കാഠിന്യം..

ഞാനെഴുതുന്നതിനരികിൽ പരാതിപ്പുസ്തകവുമായിരിക്കാനിലിവരിലാരെങ്കിലും യോഗ്യരോ??