മൊഴി

 പവിഴമല്ലിയിതളിൽ
കവിതയെഴുതും
കാറ്റേ
ഒരീറൻപ്രഭാതത്തിൻ
നടയിൽ ഞാനുണരുമ്പോൾ
നക്ഷത്രങ്ങളെഴുതിയ
കീർത്തനങ്ങൾ കേട്ടിരുന്നു

പെയ്തു തോർന്ന
മഴയിലൊഴുകിയ
ചരൽതുണ്ടുകളിൽ
കരിയിലകളിൽ
കടലാസുതുണ്ടുകളിൽ
മാഞ്ഞുതീർന്ന ദിനാന്ത്യമേ
മനസ്സിലുണരും
നക്ഷത്രങ്ങൾ മന്ത്രം
ചൊല്ലുന്നുവല്ലോ

ഇടതെറ്റിയിഴതെറ്റിയ
നിഴലൊഴക്കിൽ
നിമിഷങ്ങളോടും
രഥത്തിൽ
സാമ്രാജ്യങ്ങളുടെ
ഉടഞ്ഞ ചിഹ്നം കാണാനാവുന്നു

മേച്ചിലോടുടഞ്ഞു മഴവീണു
നനഞ്ഞ പുരാണപ്പുരയിൽ 
ഓലയിലെഴുതിയ
അക്ഷരങ്ങൾ നീട്ടും
ചതുർ യുഗ സർഗം..
ഇതിഹാസത്തിൻ
വാത്മീകമേ
ദ്വാപരയുഗത്തിനരികിൽ
എന്തേ മഷിക്കൂടിലൊഴുകുന്നു
നാലാം യുഗം...

ആകാശമേ
ചക്രവാളമെത്തിനിൽക്കും
മുനമ്പിനരികിൽ
വീണ്ടും നക്ഷത്രത്തിളക്കം
മൊഴി
സ്വപ്നങ്ങൾ
അക്ഷരങ്ങൾ..