ജപമാലകൾ

കുരുക്ഷേത്രമൊഴിഞ്ഞിട്ടും
അശാന്തിയുടെ ബാക്കിപത്രമെന്നോണം
ഒരു യുഗം മുന്നിലുണരുന്നതെന്തേ?
വിഷാദയോഗത്തിലൊഴുകിയ
ഗാണ്ഡീവത്തിനരികിലുണർന്ന
ദൈവീകഗാനങ്ങൾ
സോപാനത്തിലിടക്കയിലുറങ്ങിയന്തേ
ഇനിയിപ്പോൾ
അപ്രിയമായ സത്യാന്വേഷണങ്ങളുടെ
ഗ്രന്ഥപ്പുരയടച്ചു തഴുതിടാം
ഭദ്രമായ് ഗ്രന്ഥങ്ങളിലുറങ്ങട്ടെ സത്യം
മൂടൽമഞ്ഞിനിടയിലൂടെ
നടക്കുന്നതൊരു സുഖം
ഇരുട്ടിന്റെ തീരങ്ങളിൽ
വിളക്ക് വയ്ക്കുന്ന
നക്ഷത്രങ്ങൾക്കായാരോയെഴുതിയ
വരികളിൽ ഹേമന്തമൊരുങ്ങട്ടെ
നടപ്പാതകളിൽ മഞ്ഞുതൂവുന്ന
ശിശിരത്തിനരികിൽ
വിരൽതുമ്പിൽ കൂടുകൂട്ടിയൊരക്ഷരങ്ങളുടെ 
കുരുക്കഴിച്ചൊരു തളിർമാല്യം
കെട്ടിയൊരുക്കാം
വെയിലിനരികിലെന്നും
നിഴലുമുണ്ടാവും
നിഴൽപ്പാടുകൾ മായുന്നതെന്നും
സായന്തനത്തിനരികിലാവും
മൺവിളക്കുകളിൽ
ശരത്ക്കാലവർണ്ണങ്ങളിൽ മുങ്ങി
കൃഷപക്ഷസന്ധ്യയെത്തുമ്പോൾ
മഞ്ഞുതൂവുന്ന ശിശിരം ജപമാലകളിൽ
ഭൂമിയുടെ സങ്കീർത്തനമന്ത്രത്തിനൊരു
ശ്രുതിയായി മാറും...

ഹേമന്തകാലപൂവുകൾ

പുരാതനനഗരങ്ങൾക്കരികിൽ
പണ്ടെങ്ങോ കൈമോശം വന്ന
ശാന്തിമന്ത്രമിതളറ്റുവീണ
ബലികുടീരം
കെയ്റോവിലെ തെരുവുകളിലുയരുന്നു
അശാന്തിയുടെ ആന്തലുകൾ
മുല്ലപ്പൂവിതളുകളിൽ
ശിശിരകാലത്തിനെഴുതിസൂക്ഷിക്കാൻ
വിപ്ലവഗാനത്തിന്നീരടികൾ
നനുത്ത കുളിരാർന്ന ഹേമന്തത്തിനരികിൽ
നെരിപ്പോടിൽ നിന്നിത്തിരിയഗ്നി
വിരൽതുമ്പിലേയ്ക്കൊഴുകുമ്പോൾ
മഷിപ്പാടുകൾ മഞ്ഞിനിടയിൽ
തിരയുന്നതെന്തേ
വയലേലകളിൽ മഞ്ഞിൻകണങ്ങൾ
ഓട്ടുമണിയുടെ മുഴക്കത്തിനപ്പുറം
ജപമണ്ഡപത്തിൽ ഹൃദ്രക്തം തൂവി
നിശ്ചലമായ ഒരു യുഗത്തിനോർമ്മകൾ.....
കാണാനാവാതെ
സരസ്വതി കാല്പദങ്ങളെയുരുമ്മിയൊഴുകുന്നു
ചെണ്ടുമല്ലികപ്പൂവിൻ സുഗന്ധമൊഴുകുന്ന
കാറ്റിന്നരികിൽ
നേരിയ പട്ടുജാലകവിരിയിലൂടെ
മൂടൽമഞ്ഞുപോൽ മായുന്ന
ഋതുക്കളെ മൺചെപ്പിലാക്കി
ഗ്രാമമേ നീയെഴുതുക...
നെരിപ്പോടുകളിൽ
ശിശിരമേയിത്തിരി മഞ്ഞു തൂവുക
പുരാതനനഗരങ്ങളിലെ
പാതയോരങ്ങളിൽ വിരിയട്ടെ
ഹേമന്തകാലപൂവുകൾ......

മഞ്ഞുതൂവുന്നൊരു കടവിൽ

ഉറങ്ങിയെണീറ്റ ഗ്രാമത്തിനരികിൽ
വേലികെട്ടിയ മൂടൽമഞ്ഞുപാളികൾക്കിടയിലൂടെ
ലോകം ഒരു കടലാസു തുണ്ടായി
മുന്നിലേയ്ക്ക് വീഴുന്നു
നിറയെ പൂത്തോരശോകപ്പൂമരത്തിനരികിൽ
നിഴലുകൾ ചേക്കേറാനൊരു ചില്ല തേടി
മുകിൽപ്പാടുകൾ മാഞ്ഞ
ആകാശത്തിനരികിൽ
തേഞ്ഞുമാഞ്ഞോരോർമ്മകൾക്കരികിൽ
ആൾപ്പാർപ്പില്ലാത്തൊരാശ്രമം തേടി
നടന്നു സത്യം
കൊടൂരാറിനരികിലൂടെ ഗ്രാമം
വേമ്പനാട്ടിലേയ്ക്ക് യാത്രയാവുമ്പോൾ
വഞ്ചി തുഴഞ്ഞെത്തിയോരപരിചിതത്വം
ഓളങ്ങളിലൊഴുകിപ്പടർന്നു
കൈതപ്പൂവുകൾക്കരികിൽ
കവിതയെഴുതാനിരുന്നൊരു
കാറ്റിനായ്
ഹേമന്തകാലമൊരുക്കി
മഞ്ഞുതൂവുന്നൊരു കടവിൽ
മൺചിരാതുകളിൽ വെളിച്ചം
ആലിലകളിൽ നിറയുന്നു
ആനന്ദഭൈരവി
ശിശിരമൊരുണർവായ്
വിരൽതുമ്പിലുലയുന്നു...

സബർമതിയ്ക്കരികിൽ

അരികിലിരുന്ന്
സത്യാന്വേഷണപർവമെഴുതുന്നതാരോ
ചിതയിൽ കത്തിയെരിഞ്ഞ്
കലശത്തിലൊതുങ്ങിയ ഓർമ്മപ്പാടുകൾ
പ്രയാഗയിലൊഴുക്കി ജനമെന്നേ
പിരിഞ്ഞു പോയി
ഹേമന്തം മൂടൽമഞ്ഞിനിടയിൽ
മുഖം താഴ്ത്തിനിൽക്കുമ്പോൾ
സബർമതിയ്ക്കരികിൽ
ത്രിവർണ്ണപതാകയ്ക്കരികിൽ
അശ്രുനീരൊഴുക്കുന്നു
അസ്വതന്ത്ര സ്വാതന്ത്ര്യം.....

 
 
 
 
 
 

(I want world sympathy in this battle of right against might" - Dandi 5th Apr 1930
MK Gandhi)

ഹേമന്തജാലകവിരിയ്ക്കരികിൽ

സുതാര്യമായോരതിരുകളിൽ
ജാലകവിരിയ്ക്കിടയിലൂടെ
അകത്തളത്തിലെ ഭൂമിയുടെ
ആകുലതകൾക്കൊരു
തീർപ്പുകൽപ്പനയുമായ്
പടനീക്കിയപ്പോൾ
ഉൽകൃഷ്ടതയുടെ പര്യായപദങ്ങൾ
മറന്നതാരോ
വ്യാസശിലകൾ തേടിനടന്നൊടുവിലിലഞ്ഞി
പൂക്കുന്ന മതിലകങ്ങളിലൊഴുകിയ
 കടലിനരികിൽ
മൺതിട്ടാലൊരു ചിറകെട്ടിയതാരോ
സൂചിസ്തംഭാകൃതിയിലുള്ള ദേവാലയങ്ങളിലെ
ഗൗതമബുദ്ധപ്രതിമകൾക്കരികിലിരുന്നായിരം
സ്വയം പാലിയ്ക്കാനാവാഞ്ഞ നിർവചനങ്ങൾ
ശരത്ക്കാലത്തിനേകിയതാരോ
സ്വയംനിയന്ത്രിതമല്ലാത്തൊരൂഷരകാലത്തിൽ
കരിയിലകൾക്കിടയിലേയ്ക്കിത്തിരി
കനലിട്ടതാരോ
മട്ടുപ്പാവിലിരുന്നെഴുതുന്ന കല്പനകൾക്കായി
ഋതുക്കളൊന്നും കാത്തിരിയ്ക്കാത്തതെന്തേ
മഞ്ഞു വീണുതുടങ്ങിയ മനസ്സിനരികിൽ
അരമനകൾ പണിതു കാട്ടുന്നതാരോ
അരയാൽത്തറയിൽ മഞ്ഞുതൂവുന്ന
ശിശിരകാലഗ്രാമമേ
ഹൃദയത്തിലേയ്ക്കിത്തിരി പുണ്യാഹതീർഥം
പകരുക....
ഹേമന്തജാലകവിരിയ്ക്കരികിൽ
നിന്നു കാണുന്ന ആകാശമേ
അനന്തതയിൽ വിരിയുന്ന
പൂവുകൾ സൂക്ഷിക്കുക
നക്ഷത്രമിഴികളിൽ.....

ചന്ദനമരങ്ങൾക്കരികിൽ

ശിശിരശിഖരങ്ങളിലുറഞ്ഞ
മിഴിനീർചെപ്പുമായ്
പറന്നകന്നു മേഘങ്ങൾ
ശൂന്യതയുടെ ഒരു തൂവൽ
അയനിമരക്കൊമ്പിലെ
ശിശിരക്കൂടിൽ നിന്നടർന്നുവീണു
തടുത്തുകൂട്ടിയ ഓർമ്മകളിൽ
തടം കെട്ടിയതിത്തിരി മഞ്ഞ്
തുള്ളിയാടിയ സായാഹ്നവെയിലും
കടന്നെത്തിയ
ഹേമന്തസന്ധ്യയിൽ
നെരിപ്പോടിൽ പുകയ്ക്കാനിത്തിരി
ചന്ദനം തേടി ഭൂമി
ചന്ദനമരങ്ങൾക്കരികിൽ
മൂടൽമഞ്ഞിനരികിൽ
ഗ്രാമം തിരക്കെല്ലാം മറന്നുറങ്ങി....

മഞ്ഞുതുള്ളികൾ

ഒരിയ്ക്കലൊരുനാളൊരു  യുഗം
ഋതുക്കളുടെ സമത്വമറിയാതെ
ശരത്ക്കാലത്തിനൊരു
സന്ദേശകാവ്യമേകി
മറ്റുള്ള ഋതുക്കൾക്കേ മാറ്റുള്ളു
പിന്നെയെപ്പോഴോ
ഒരോർമ്മപ്പെടുത്തൽ
ഹോമദ്രവ്യം പോലെ
സുഗന്ധധൂപങ്ങൾ
കഥകൾ, കാവ്യങ്ങൾ
അതിനരികിൽ
രംഗമൊഴിയേണ്ടതാരോ
ദയാവായ്പോ,
ദൈവത്തിന്റെ കൈമുദ്രയോ,
ഭൂമിയുടെ ഋതുക്കളോ?
മൗനത്തിന്റെ നിർവചനങ്ങളിൽ
ആത്മനിന്ദയോ,
സ്വയരക്ഷയുടെ സ്വസ്തികമുദ്രയോ?
തപോവനങ്ങളിൽ ശാന്തിയുണ്ട്
മനസ്സിലും.....
ശിശിരമവിടെയുണ്ട്
വിരൽതുമ്പിൽ മഞ്ഞു തൂവി....
ഇത്തിരി മഞ്ഞുവേണമെന്ന്
ശിശിരത്തോടാർക്കും
യാചിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ....

മൂടൽമഞ്ഞിനിടയിലൂടെ

കൽവരിക്കെട്ടുകളിലറ്റുപോയ
മണ്ണിഷ്ടകൾ പൊടിഞ്ഞൊഴുകിയ
മഴക്കാലവും കഴിഞ്ഞൊരു ശരത്ക്കാലത്തിൽ
തീക്കനൽവർണ്ണത്തിൽ മുങ്ങിയ മനസ്സിൽ
വിടർന്നതൊരു പാരിജാതം..
പിന്നെ ശിശിരമായിരുന്നു
ആൾപ്പാർപ്പില്ലാത്ത കുടീരങ്ങളിൽ
തപസ്സിരുന്നൊരാലിലതുമ്പിൽ
തൂങ്ങിയാടിയ മഞ്ഞുതുള്ളികളിലൂടെ
നടക്കുമ്പോൾ പുൽനാമ്പുകൾ
കാല്പദങ്ങളിലൂടെ ഭൂമിയുടെ സുഗന്ധം
ഹൃദയത്തിലേയ്ക്കൊഴുക്കി
ഹൃദയസമുദ്രത്തിനരികിൽ
മുറിവുകളിൽ ചന്ദനതൈലംപൂശി
വിഷാദയോഗത്തിനപ്പുറമുണർന്നതൊരു
സത്യാന്വേഷണയോഗം....
ഹേമന്തകാലപൂവുകൾ
വിരൽതുമ്പിലിത്തിരി സുഗന്ധം
തൂവിയുണരുമ്പോൾ
മൂടൽമഞ്ഞിനിടയിലൂടെ
മാഞ്ഞുപോകുന്നു
മുറിവുകളുടെ രുധിരചെപ്പുമായ്
വന്ന ഗ്രീഷ്മം....
വറ്റിവരണ്ടതെന്തോ
സൂര്യതാപമോ, കോപമോ
കടലോ???

ശിശിരമഞ്ഞ്

ഹേമന്തവൃക്ഷശിഖരങ്ങളിലിലപൊഴിയുമ്പോൾ
കൃഷ്ണപക്ഷസന്ധ്യയൊരിത്തിരി വെളിച്ചം
മൺവിളക്കിൽ നിറയ്ക്കുമ്പോൾ
പാതയോരത്ത് പകച്ചുനിന്നതസ്തമയമോ
പകൽക്കിനാക്കളോ
മിഴിരണ്ടിലുമായൊതുങ്ങിയ
കൗതുകങ്ങളിൽ, കാൽച്ചിലമ്പിൻനാദത്തിൽ
ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ട കാലമരികിലൊരു
രംഗമണ്ഡപത്തിലിരുന്നെഴുതിനിറയ്ക്കുന്നു
പാതയോരത്തൊഴുകിനീങ്ങുന്നൊരാൾക്കൂട്ടത്തിന്റെ
ദൈന്യം...
മഞ്ഞുവീഴുന്ന താഴ്വരകളിലെ
മന്ദാരപ്പൂക്കൾ കൂടയിലാക്കി
മെല്ലെ നടന്നു നീങ്ങുന്നു മകരം...
വർഷങ്ങൾ മെടഞ്ഞ പുൽപ്പായയിലിരുന്ന്
വായിച്ചൊടുക്കിയ തിരുശേഷിപ്പുകളിൽ
നിറയുന്നു ശിശിരം തൂവിയ മഞ്ഞ്....

വിരൽതുമ്പിലെ ഗ്രാമം

ഒരിയ്ക്കലെങ്ങോ
വിരൽതുമ്പിൽ വിതുമ്പിയിരുന്നു
ഒരു ഗ്രാമം
നറും നിലാവിന്റെ ശിഖരങ്ങളിറുത്ത
അമാവാസിയിൽ
അറപ്പുരവാതിലിനരികിൽ
ചിന്തകളിലെയാരണ്യകത്തിനകലെ
മുദ്രവച്ച കടലാസുതുണ്ടുകളിൽ
നിന്നെത്രയോയകലെ
നന്ത്യാർവട്ടങ്ങൾ പൂക്കുന്ന
തൊടിയിലിരുന്നൊരു
പുസ്തകത്താളിലെ
എവിടേയ്ക്ക് പോകുന്നു പാതേയെന്നൊരു
കവിത ചൊല്ലിനടന്ന
കരാറുകളെഴുതിമുദ്രവയ്ക്കാനറിയാത്ത
ബാല്യകാലത്തിനരികിൽ
മഷിപ്പാടിലെ യുക്തിചിന്തപോൽ
അസത്യത്തിനിത്തിരി നിറം പൂശുന്ന
മധ്യാഹ്നസൂര്യന്റെ കനൽത്തീയിൽ
കരിയുന്നതിലകളോ, ശിശിരമോ
പുണ്യമോ???
ഹേമന്തത്തിന്റെ നടുത്തളത്തിൽ
ഉരകല്ലിലുരയുന്നത് ചന്ദനമോ
വാകയിലകളോ, നേരിയ സത്യത്തിന്റെ
പട്ടുനൂലിഴകളോ?.
ചുറ്റും മഞ്ഞുമൂടിയിരിക്കുന്നു
കാഴ്ച്ചക്കപ്പുറം ശിശിരമൊരു
ശീതകാലവസതിയിൽ
തീ കാഞ്ഞിരിക്കുന്നു...

തിരക്കേറിയ സായന്തനത്തിൽ

തിരക്കിലൊഴുകിമാഞ്ഞതൊരിടവേള
ഇടനാഴിയിലൂടെ തിരക്കിട്ടോടിപ്പോയതൊരു
സായാഹ്നം
ചിറകുകൾ തേടിയലഞ്ഞതൊരു
കുഞ്ഞാറ്റക്കിളി
നീർച്ചോലകളിലൊഴുകി മാഞ്ഞതൊരു
വസന്തകാലപൂവ്
പുഴയോരത്തെ കേതകിപ്പൂക്കളിറുത്തു
നീങ്ങിയത് കാലം
നിഴൽപെയ്തൊരനിശ്ചിതത്തിനരികിൽ
മുഖം താഴ്ത്തിയതൊരു കവിത
കൂടിയാട്ടക്കളരിയിൽ
മിഴാവ് കൊട്ടിയതൊരു ലോകം
മിഴിരണ്ടിലും സ്വപ്നങ്ങളുമായുണർന്നത്
നക്ഷത്രങ്ങൾ
മിന്നിയാടിയ തൂക്കുവിളക്കുകളിൽ
സന്ധ്യ നേദിച്ചത് വെളിച്ചം
ശിശിരം തൂവുന്നു ബലിക്കല്ലുകളിൽ
മഞ്ഞുനീർക്കുളിർ
മകരമഞ്ഞിൽ കുളിർന്ന
ഗ്രാമത്തിനരികിൽ
ഉത്സവസന്ധ്യയുടെ കൊടിയേറ്റം...

 മഞ്ഞുമൂടിയ ശിശിരച്ചെപ്പിൽ

ഭൂമിയുടെ ഭ്രമണപഥങ്ങൾ തേടി പ്രദക്ഷിണവഴിയിലിരുന്നൊരുനാൾ ഞാൻ
സോപാനത്തിൽ നിന്നുയർന്നതൊരു
ചിലമ്പിൻ നാദം
മുഴങ്ങുന്ന ഓട്ടുമണിക്കരികിൽ
തണുത്തുറഞ്ഞ വിരൽ ഹോമാഗ്നിയിൽ
മുക്കിയെഴുതുമ്പോൾ
കടലായിരുന്നു മുന്നിൽ
ശിശിരമഞ്ഞുതുള്ളികൾ വീണു തണുത്ത
മനസ്സിലുറങ്ങിയതുൾക്കടൽ
താഴേയ്ക്ക് പോയ തഥാഗതപ്രതിമകളെ
സൂക്ഷിക്കുന്ന തടാകത്തിനരികിൽ
ഗ്രീഷ്മചൂടിൽ വറ്റിയ
ഭൂമിയിലെയൊരു പ്രഹിയിൽ
നീരുറവയായൊഴുകിയ
ക്ഷീരസാഗരം തൂവുമമൃതിൽ
ചുറ്റുവലയങ്ങൾ മറന്നൊരു
മഴതുള്ളിയിൽ സ്വപ്നം നെയ്ത്
ശരത്ക്കാലവർണ്ണമതിൽ തൂവി
മഞ്ഞു മൂടിയ ശിശിരചെപ്പിലാക്കി
മനസ്സിലേയ്ക്കിട്ടു നടക്കുമ്പോൾ
ഋതുക്കളെ കൈയിലമ്മാനമാടി
ഭൂമിയെന്നോടൊരു സ്വകാര്യമോതി
ഇത്തിരി ഭ്രാന്തില്ലാതെയാരുണ്ടിവിടെ
ഹേമന്തകാലരാവിൽ
മൂടൽമഞ്ഞിനിടയിലൂടെ
മുഖപടം മാറ്റി നീങ്ങിയതാരോ....

ശരത്ക്കാലവർണ്ണമൊഴുകിയ സ്വപ്നങ്ങൾ
സ്വപ്നങ്ങളുടെ പൂക്കളെയെല്ലാം
തിരികല്ലിലാട്ടി നീരാക്കി
താമരയിലയിൽ പകർന്ന് നുകരുമ്പോൾ
കയ്പായിരുന്നതിനുള്ളിൽ
വസന്താഭയിൽ വരിയനുറുമ്പുകൾ
തേൻതുള്ളികളെ പൂക്കാലത്തിൽ നിന്നടർത്തി
മൺകൂനകൾക്കുള്ളിലും
ഭിത്തിയിലെ വിടവുകളിലുമൊളിപ്പിച്ചു
വേനൽക്കാലാറുതിയിലേയ്ക്കൊരു
മുൻകരുതൽ
മുൻവിധി തേടാതെ വിരിഞ്ഞ
പൂവുകൾക്കരികിൽ
ശിശിരം തൂവി
തുളസിപ്പൂവിന്റെ സുഗന്ധമൊഴുകുന്ന
മഞ്ഞുനീർതീർഥം
കൈവിരൽതുമ്പിലെ വാക്കുകളിൽ
മുൻപിൻവിധിയില്ലാതെ വിരിയുന്നു
ഹേമന്തസായാഹ്നം...
മൺവിളക്കുകളിൽ
തിരിയിട്ടു മന്ത്രം ചൊല്ലിയ
മനസ്സിനും മുൻപിൻവിധിയുടെ
ഗ്രീഷ്മക്കനൽക്കൂടുകളില്ലായിരുന്നു..
അതിലൊരു മഴക്കാലവും
മഞ്ഞുകാലവുമായിരുന്നു
പിന്നെ കുറെ ശരത്ക്കാലവർണ്ണമൊഴുകിയ
സ്വപ്നങ്ങളും.....

മൂവർണ്ണത്തിൽ മുങ്ങിയ ഒരു വരിക്കവിത

ശിശിരകാലത്തിനരികിൽ
ത്രിവർണപതാകയേന്തി
തുള്ളിതുള്ളിയായിറ്റുവീഴുന്ന
ഹിമകണങ്ങൾക്കരികിൽ
പരമോന്നാധികാരരേഖയുടെ
ഔപചാരികതയായ്
കൗതുകമായൊടുങ്ങിയ
ദിനാന്ത്യത്തിൽ
മനസ്സു ചോദിയ്ക്കുന്നു
ത്രിസന്ധ്യയിൽ തിരിവച്ചത്തിയ
ഗ്രാമത്തിലാറ്റിറമ്പിലിരുന്നെഴുതിയ
മൂവർണ്ണത്തിൽ മുങ്ങിയ
ഒരു വരിക്കവിതയോ
സ്വാതന്ത്ര്യം....

നെരിപ്പോടുകളിലെന്തേ തീ പുകയുന്നു

നീഹാരബിന്ദുക്കൾ മിന്നുന്ന
ഓർമ്മകളുടെ നെരിപ്പോടിലേയ്ക്ക്
അയഥാർത്യങ്ങളുടെ
ഉടഞ്ഞ ചില്ലും, കൽച്ചീളും
തൂവി കടം കൊള്ളുന്ന
പുകച്ചുരുളുകളോട്
നിനക്കെന്തിനൊരു പരിഭവം
അകിലും ചന്ദനവും
സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങളും ഹൃദയത്തിന്റെ
അറകളിൽ താഴിട്ടുപൂട്ടി
തീയിലേയ്ക്കെറിയുന്ന
അശാന്തിയുടെ മുള്ളുകളിൽ
നിന്നുയരുന്ന പുകച്ചുരുളുകളോടെവിടേയ്ക്ക്
പോകാനരുളുന്നു നീ
ശിശിരമഞ്ഞുതൂവുന്ന ഓർമ്മപ്പാടിൽ
വൻതിരയേറിയ
സമുദ്രതീരങ്ങളിലൊഴുകിമാഞ്ഞവരെത്രയോ
ഹേമന്തമീനടപ്പാതയിലിരുന്നവരെയോർമ്മിക്കുമ്പോഴും
ചന്ദനമരങ്ങളുടെ തണലിലവർക്കൊരു
സ്മാരകം പണിയുമ്പോഴും
നെരിപ്പോടുകളിലെന്തേ
തീ പുകയുന്നു....

കൽത്തൂണുകൾക്കരികിൽ

നാലുകെട്ടിടിഞ്ഞുവീണ മണ്ണിൽ
നിലംപൊത്തിയ ചിതൽപ്പുറ്റുകളിൽ
നനഞ്ഞു വീണതൊരു ചെറിയ ഓർമ്മ
ഉലയുന്ന വൃക്ഷശാഖകളിൽ
തുലാവർഷം പെയ്തു നീങ്ങിയെങ്കിലും
മഴക്കാലമേഘങ്ങളിൽ
നിന്നൊഴിയാതെ നിന്നതൊരു
കണ്ണുനീർതുള്ളി
ശരത്ക്കാലത്തിന്റെ
ഗഹനതയ്ക്കരികിൽ  
ചായംതേച്ചു മിനുക്കിയ
കടലാസുചിത്രങ്ങളെ
കൂടാരങ്ങളിൽ പശതേച്ചൊട്ടിക്കുന്ന
ശിരോകവചമിട്ട
ഒരു മുഖമൊളിപാർക്കുന്ന
ഗുഹയിൽ നിന്നകലെ
ശിശിരം മഞ്ഞുതൂവുന്ന ഭൂമിയിൽ,
മഞ്ഞുതുള്ളികൾ മിന്നുന്ന
ഉടുപുടവയുമായ് നിൽക്കുന്ന
പർണശാലകളിൽ
ദർഭപ്പുൽനാമ്പിലൊഴുകുന്ന
പുണ്യാഹവുമായ്
ചിതലറ്റുപോവാത്ത
കൽത്തൂണുകൾക്കരികിൽ
ശിശിരമെഴുതിതുടങ്ങുമ്പോൾ
കടലാസുനൗകകളിൽ
ആരണ്യകചിത്രങ്ങളുമായ്
പുഴയിലൊഴുകി നീങ്ങുന്നതാരോ???

ഋതുക്കൾക്കും തിരക്കാണിപ്പോൾ

തിരക്കാണിപ്പോൾ
അശാന്തിയുടെ ആരവങ്ങൾക്കിടയിൽ
ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങൾ നിരതെറ്റിയോടുന്നു
ഹൈറ്റിയിലെ ഭൂചലനത്തിനിടയിൽ
നിശ്ചലമായ ഹൃദയങ്ങളെയൊന്നും
നമുക്കറിയില്ല...
തിരക്കാണിപ്പോൾ
റിയൊ ഡി ജനേറിയോയിലൊഴുകിയ
മഴയുടെ രുദ്രതാണ്ഡവം
നമ്മെ അലട്ടുന്നില്ല
ബാലികലോവയിലെ വിശപ്പിന്റെ
വിളിയും മിഴിയീറനാക്കുന്നില്ല
തിരക്കാണിപ്പോൾ
നദീതീരത്തിലെ നഗരങ്ങളിൽ
നിന്നെന്നേയകന്നു നദീതടസംസ്ക്കാരം
അവിടെയിപ്പോൾ
സപ്തസാഗരത്തിനപ്പുറമൊരു
ലോകമെയ്ത അശാന്തിയുടെ
നിഴലുകൾ മേയുന്നു
ധർമ്മശാലകൾ കൈയേറുന്ന
വന്മതിലുകൾക്കരികിൽ
ആകാശമെവിടെയോ മാഞ്ഞു....
തിരക്കാണിപ്പോൾ
അശാന്തിയുടെ വിഹ്വലതകൾ...
തിരക്കൊഴിയുമ്പോഴേയ്ക്കും
ഒഴുകിപ്പോയ ഋതുക്കളിൽ
നിന്നടർന്നു വീണ ദിനരാത്രങ്ങൾ
സംവൽസരങ്ങളുടെ ധൂപപാത്രങ്ങളിൽ
പുകഞ്ഞില്ലാതെയായിട്ടുണ്ടാവും...
തിരക്കിനിടയിൽ
ശിശിരമെവിടേയ്ക്കോടിപ്പോകുന്നു
അരികിലെത്തി വിരൽതുമ്പിലിത്തിരി
മഞ്ഞു തൂവിയൊഴുകി മായുന്നു...
ഋതുക്കൾക്കും തിരക്കാണിപ്പോൾ....

ഹേമന്തത്തിന്റെ ഓർമ്മചെപ്പിൽ

ഒരു നാദമധുരിമ
അരങ്ങിൽ മുഴങ്ങുന്നുവോ
നിശ്ചലമായ ഹൃദയത്തിനരികിൽ
ഹേമന്തത്തിന്റെ ഓർമ്മചെപ്പിൽ
ഉണരാനാവാതെ ഉറങ്ങിയതാരോ
അരികിൽ കടലിനരികിൽ
സാധകം ചെയ്ത പുലരിയിൽ
തിരിയെ വരാനാവാതെ
മടങ്ങിയതാരോ
ചാരുശിലകളാൽ മിന്നുന്ന
ഉടയാടകൾ പുതച്ചൊരു
യാത്രപോയതാരോ
സംഗീതമോ, ശ്രുതിയോ
സപ്തസ്വരങ്ങളോ
കാല്പ്ദങ്ങളിൽ
ഭൂമി നിശ്ചലമാകുമ്പോഴും
അരങ്ങു ശൂന്യമാകുമ്പോഴും
മുഴങ്ങുന്നുവോ
ശിശിരകാലമഞ്ഞിനരികിൽ
ഹേമന്തത്തിന്റെ ഓർമ്മച്ചെപ്പിൽ....
സൂക്ഷിച്ച ഒരു നാദമധുരിമ

മഞ്ഞുതുള്ളികൾ

അശാന്തിയുടെ
കരിന്തേളുകളിഴഞ്ഞരികിൽ
നീങ്ങുമ്പോഴും
മനസ്സിൽ മഞ്ഞുതൂവുന്നു ശിശിരം
ഒരുവരിക്കവിതിയുടെ
മഞ്ഞുതുള്ളികൾ...
ഇലപൊഴിയും മരങ്ങളിൽ
നിന്നിറ്റു വീഴുന്നു ഹിമകണങ്ങൾ
ശാന്തിമന്ത്രമെവിടെയോ
പുകക്കുഴലിൽ കരിപടർന്നു
വിങ്ങുമ്പോഴും
മഞ്ഞുകാലമെന്തേയിങ്ങനെയെന്ന്
തോന്നിപ്പോകുന്നു
കരിയും പുകയും തിങ്ങിയ
പലേ മനസ്സുകളും കുരുക്ഷേത്രത്തിൽ
ശരശയ്യയൊരുക്കുമ്പോഴും
മനസ്സിലൊരു മഞ്ഞുകാലപൂവ് വിടരുന്നു
അശാന്തിയുടെ കുരുക്കുകൾകരികിൽ
ഹേമന്തകാലപുലരികളിൽ
നെരിപ്പോടുകളിൽ കനലെരിയുമ്പോഴും
മനസ്സിലൊഴുകുന്നു
ഒരു വരിക്കവിതയുടെ
നിറങ്ങളിലലിയാത്ത
മഞ്ഞുതുള്ളികൾ...

മഞ്ഞുകാലക്കുളിർ പോലെ

പ്രണയത്തിനിപ്പോൾ
മഞ്ഞുകാലപ്പുലരിയുടെ
തണുപ്പ്...

രക്തവർണമൊഴുകി
ഭംഗിഹീനമായ കടലാസുകളിൽ
മഞ്ഞുതൂവിയൊഴുകുന്നു ശിശിരം..
ചുവപ്പിനരികിലെപ്പോഴും
പതിയിരിക്കുന്ന
ഒരപകടമുന്നറിയിപ്പുണ്ടാകും
ചുമപ്പും പുതച്ചിറങ്ങിപ്പോയ
ഒരു പ്രണയം നാൽക്കവലയിൽ
വിലകുറഞ്ഞ പ്രദർശനശാലകളിൽ
പാവക്കൂത്ത് നടത്തുകയാണിപ്പോൾ....

നനുത്ത ഹേമന്തത്തിന്റെ ശിഖരങ്ങളിൽ
മഞ്ഞു തൂവിയ കവിതയുടെ
പ്രണയം എന്നെ ചുറ്റുന്നു
മഞ്ഞുകാലക്കുളിർ പോലെ...

ഒരു മഞ്ഞുകാലച്ചെരിവിൽ

എവിടെതുടങ്ങിയവസാനിപ്പിക്കും
മൂന്നു വർഷങ്ങളുടെ ഭാരം
ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി കടലാസിലാക്കി
തീയിലിട്ടു നോക്കി
കത്തിയിട്ടും കത്തിയിട്ടും തീരാതെ
ഇരുമ്പുകുടങ്ങളിൽ
വീണ്ടും നിറയുന്നവ
അതെവിടെയൊഴുക്കും
കടലിലുപ്പിലലിയാത്തവ
ആത്മാവിന്റെ ഗീതമെഴുതിയ
സ്ത്രീപർവങ്ങളുടെ
വിരൽതുമ്പിലൊതുങ്ങാത്തവ
പുഴയെന്നേ വറ്റി...
വറ്റിയ പുഴയുടെ
മണൽപ്പരപ്പിലിരുന്നാഘോഷിക്കുക
ചിരിയ്ക്കാൻ മറന്നവരുടെ
ചരമഗീതമെഴുതി സന്തോഷിക്കുക
പർവതശിഖരങ്ങളസ്തമയത്തിൽ
ശിശിരമുറയുന്നത് ഭൂമിയിൽ,
ഹേമന്തത്തിന്റെ നനുത്ത
ശിഖരങ്ങളിൽ....
എന്നിട്ടുമൊരു
മഞ്ഞുകാലച്ചെരിവിലിരുന്നെഴുതാനാവുന്നു...
ഘനീഭവിച്ച സായന്തനം സാന്ത്വനമാവുമ്പോൾ
തുടങ്ങിയവസാനിപ്പിക്കാനാവാത്ത
എഴുത്തക്ഷരങ്ങൾ
ഋതുക്കളാവുമ്പോൾ.....

മൂടൽമഞ്ഞുപോലെ

എഴുതുന്നതെന്തിനെന്ന്
ചോദിച്ചേയ്ക്കാം
ചുറ്റുവലയങ്ങളിലെ ലോകം
കൂടാരങ്ങളിൽ കുടിപാർക്കുന്ന
ആരവങ്ങളിൽ നിന്നൊഴിഞ്ഞ്
താഴ്വാരങ്ങളുടെ ചേലാഞ്ചലത്തിൽ
വീണ മഞ്ഞുതുള്ളികൾ
വിരൽതുമ്പിലൊരു
മുത്തായി മിന്നുമ്പോൾ
എഴുതുന്നതെന്തിനെന്ന് ചോദിച്ചേയ്ക്കാം
പ്രാചീനകൽത്തൂണുകളിൽ
ശിലാരൂപമായ് മാറിയ മൗനം..
ഹേമന്തകാലപൂമരങ്ങൾ
ഭൂമിയുടെ ശിരസ്സിൽ പൂമഴതൂവുമ്പോൾ
നാലതിരുകളിൽ
പകൽക്കിനാവുകളെഴുതിയിട്ട ലോകം
ചോദിച്ചേയ്ക്കാം
എഴുതുന്നതെന്തിനെന്ന്
പ്രഞ്ജയറ്റ നിമിഷങ്ങളുടെ
ആകുലതകൾ ഘനീഭവിച്ച
ശിശിരകാലപുലരികളിൽ
എഴുതാതിരിക്കുന്നതെന്തിനോ
എഴുതുന്നതെന്തിനോ
ചുറ്റുവലയങ്ങളിലെ
ലോകമെന്തിനറിയണം...
ഋതുക്കളൊരു കവചത്തിൽ 
ഭദ്രമായി സൂക്ഷിക്കട്ടെ
നിഗൂഢതകൾ...
മൂടൽമഞ്ഞുപോലെ...

നിഴലനക്കങ്ങളില്ലാതെ

നെല്ലിമരച്ചുവട്ടിൽ
നിഴലനങ്ങിയ ദിനങ്ങളിൽ
ശിശിരമെഴുതിയതെന്തെന്നറിഞ്ഞതേയില്ല
കയ്പും മധുരവുമിറ്റുവീണ
കാവ്യമണ്ഡപങ്ങളിൽ
രുദ്രാക്ഷങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ
വില്വപത്രങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ
ഒരിയ്ക്കലെങ്ങോ
വസന്തകാലപ്പൂവുകൾ
വിരിയുന്നതു കണ്ടു...
പിന്നീടെന്നോ
ഇടനാഴിയിലൂടെ നടന്നപ്പോഴും
ഇടവഴിയിൽ ഉറവയായൊഴുകിയ
മഴക്കാലത്തിനോർമ്മച്ചെപ്പിൽ
എഴുത്തുമഷി പടരുമ്പോഴും
നിഴലനങ്ങിയ നെല്ലിമരത്തിനരികിൽ
ഗ്രീഷ്മം കരിയിച്ച
ഇലകൾ കണ്ടതേയില്ല
താഴ്വാരങ്ങളിൽ നിന്നാളി
ആരണ്യകത്തിലെത്തിയ
അഗ്നിനാളങ്ങളിൽ
വേനൽമഴപെയ്തനാളിൽ
ദ്വാപരയുഗത്തിന്നോർമ്മച്ചെപ്പിൽ
ഓടക്കുഴലിനരികിൽ
ചന്ദനമരങ്ങൾ പൂക്കുന്നതു കണ്ടു
നീർമാതളങ്ങൾ നിരനിരയായി
നിന്ന പാടങ്ങൾക്കരികിൽ
ആമ്പൽപ്പൂവിറുത്തു നീങ്ങിയ
വേനലവധിയിലൂടെ
മാമ്പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞ
മെയ്മാസപ്പുലരിയിലൂടെ
ഋതുക്കൾ മാറിയപ്പോൾ
നെല്ലിമരങ്ങൾക്കരികിലെ
നിഴലുകൾ നിശ്ചലമായ ത്രിസന്ധ്യയിൽ
മഞ്ഞുതുള്ളിയിറ്റു വീഴുന്ന
ചെമ്പകമരങ്ങളിൽ
ശിശിരമെഴുതിയതെല്ലാം
മൂടൽമഞ്ഞിനിടയിലൂടെ
കാണാനായി.....
നിഴലനക്കങ്ങളില്ലാതെ....

മഞ്ഞുതൂവിയൊഴുകുന്ന ഒരു ഋതുവിനരികിൽ


ഘനീഭവിച്ച ശിശിരതണുപ്പിൽ
അയനിക്കിടയിലുയർന്ന
അഗ്നിയിൽ
വിരൽതൊട്ടൊഴുതുന്ന ഭൂമീ
നിന്റെയുള്ളിലെ ശരത്ക്കാലവർണങ്ങളെ
ഗ്രാമഹൃദയസ്വപ്നങ്ങളിൽ ചേർത്തു നെയ്യുക
ഓർമ്മപ്പാടുകളൊഴുകി മാഞ്ഞ
മുത്തുച്ചിപ്പി തേടി
ചക്രവാളത്തിനരികിൽ
ശിശിരകാലമേഘങ്ങളൊഴുകുമ്പോൾ
സ്വർണമുത്തുകൾ പോലെ മിന്നുന്ന
നക്ഷത്രങ്ങൾക്കരികിൽ
മഞ്ഞുതൂവിയൊഴുകുന്ന
ഒരു ഋതുവിനരികിൽ
മൂടൽമഞ്ഞിനരികിൽ
നനുത്ത കുളിരിലുലയുന്ന
സന്ധാവിളക്കിൻ പ്രകാശത്തിൽ
ഹേമന്തമെഴുതി സൂക്ഷിക്കുന്നു
താമരയിലകളിൽ
ഭൂമിയുടെ ചിത്രങ്ങൾ.....

 ഉടഞ്ഞ ചില്ലുകൾക്കിടയിൽ

ഉടഞ്ഞ ചില്ലുകൾക്കിടയിൽ
മനസ്സു തേടി
ഭൂമിയുടെ ഒരു തുണ്ട്
കണ്ണാടിയിലെ
പ്രതിഛായയിൽ
ഒരപരിചിതത്വം....
പലതും കണ്ടുമതിയായ
കണ്ണുകൾ...
കൽമതിൽക്കെട്ടിനരികിൽ
കാലത്തിന്റെ
ഘടികാരസൂചികൾ...
ഉറയുന്ന ഹേമന്തസന്ധ്യയിൽ
മഞ്ഞുതൂവിയൊഴുകിയ
ശിശിരം തേടി
ശംഖുമുഖങ്ങളിൽ
ദിനാന്ത്യങ്ങളുടെ
നിർണയരേഖകൾ..

ഉടഞ്ഞു തീർന്നത്
ലോകമോ, ഗോപുരങ്ങളോ
ചില്ലുകൂടുകളോ?

തൂമഞ്ഞിൻ പൂവുകൾ


ശിശിരശിഖരങ്ങളിൽ
കൂടുകെട്ടിയ നിമിഷങ്ങളിൽ
നിന്നടർന്നുവീണ ഒരു സ്വപ്നം
ചിറകിലൊളിപ്പിച്ച ഹിമകണങ്ങൾ
കറുകനാമ്പുകൾക്കരികിൽ
ആദ്യാക്ഷരമെഴുതിയുണരുമ്പോൾ
തകർന്നടിഞ്ഞ തീരങ്ങളിൽ
വഞ്ചി തുഴഞ്ഞുനീങ്ങി
അയൽദ്വീപിലെ അനശ്ചിതത്വം
അതിരുകളിൽ സമുദ്രസേതുവിന്റെ
സ്മാരകതുമ്പുകളിൽ
ശിലാഫലകങ്ങളിലെഴുതി
സൂക്ഷിക്കാനൊരു കാവ്യം തേടി നടന്നു
ചരിത്രം...
തീരങ്ങളിൽ നിന്നു തീരങ്ങൾ തേടി
ഹേമന്തകാലമേഘങ്ങൾ പറന്നു നീങ്ങിയ
ആകാശത്തിനരികിൽ
ഉപദ്വീപിലെ ഉദ്യാനങ്ങളിലൂടെ
നടന്ന ഭൂമിയുടെ വിരൽതുമ്പിൽ
ശിശിരം നിവേദിച്ചു
തൂമഞ്ഞിൻ പൂവുകൾ
ഹിമകണങ്ങൾ.....

ഹിമകണങ്ങൾ വീണ ഭൂമിയുടെ യാത്രാവഴികളിൽ

അശോകപ്പൂമരത്തണലിൽ
പാതിരാപ്പൂ ചൂടി
പാട്ടുപാടിയകന്ന
ധനുമാസത്തോടൊപ്പം
ഇലഞ്ഞിപ്പൂക്കൾ തേടിപ്പോയ
ബാല്യത്തിന്റെ ശീലുകളുമുറങ്ങി
തിരിയുന്ന കല്ലിലുലഞ്ഞ
ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകളിലൂടെയൊഴുകി മാഞ്ഞു
ഒരു ഋതു വാർമുടിക്കെട്ടിലണിഞ്ഞ
കുടമുല്ലപ്പൂവുകൾ...
നിഴൽപ്പാടുകളിൽ ശിശിരം തൂവി
മഞ്ഞുതുള്ളികൾ..
ദർഭനാമ്പിലൂടെയൊഴുകീ
പുണ്യാഹതീർഥം...
അതിരുകളിൽ ഭൂമിയുലയുന്നു
ഇടനാഴികൾക്കരികിൽ
ഘടികാരസൂചിയുടെ മന്ത്രസ്വനം..
മൗനത്തിന്റെ മുറിവിൽ
നിന്നൊഴുകിയ നീർച്ചാലുകളുറഞ്ഞ
മഞ്ഞുകാലത്തിനരികിൽ
ഇലപൊഴിയും ഓർമ്മകൾക്കരികിൽ
പ്രഭാതത്തിന്റെ കൽവിളക്കുകൾക്കരികിൽ
സ്മാരകശിലകളിലടിക്കുറിപ്പെഴുതി
കാലം നടന്ന വഴിയിൽ
ശിശിരവുമെഴുതിയിട്ടു
ഒരനുസ്മരണം
ഹിമകണങ്ങൾ വീണ ഭൂമിയുടെ
യാത്രാവഴികളിൽ.....

ഒരു ഹേമന്തസന്ധ്യയിൽ


 തീരങ്ങളിൽ വന്നടിയും
മണൽത്തരികളെണ്ണിയിരുന്ന
ഹിമബിന്ദുക്കളെ തൊട്ടുണർന്ന
കളി വിളക്കിനരികിൽ
കഥകളി കാണാനിരുന്നു
ഹേമന്തസന്ധ്യ.....
യുഗാന്ത്യങ്ങളിലൊഴുകിയ
കടൽ പോലെയുയർന്ന
തിരശ്ശീലയ്ക്കരികിൽ
ജന്മസുകൃതങ്ങൾ
കൈമുദ്രയിലുയിർക്കൊണ്ടു....
മനയോലയരഞ്ഞ കൽതുണ്ടുകൾക്കരികിൽ
കാലം  ഇമയനക്കാതെ കാവലിരുന്നു
രാവ് നടന്നു നീങ്ങിയ ഗോപുരവാതിൽക്കൽ
കഥയറിയാതെയുറങ്ങി
ശിലയിലലിഞ്ഞ മൗനം
ഉറഞ്ഞ നിലാവിന്റെ ചില്ലയിൽ
മിഴി തുറക്കാനാവാതെ തളർന്നുറങ്ങി
നക്ഷത്രങ്ങൾ
ചില്ലുകൂടുകളിൽ വെളിച്ചവുമായ് വന്ന
ശരറാന്തലുകൾക്കരികിലൂടെ
പതിനാലുലോകവും കടന്നൊരു രഥമോടി
കഥയ്ക്കുളിലെ കഥ തേടി
കഥകളിമുദ്ര തേടി
ആൽത്തറയിൽ
സ്വർണം പോലെ മിന്നിയ
ഓട്ടുവിളക്കുകൾക്കരികിൽ
ഹേമന്തമിരുന്നു....

അമൃത് തൂവിയ ശിശിരത്തിനരികിൽ

ഋതുക്കൾ അമൃത് തൂവിയ
ശിശിരത്തിനരികിൽ
ദിനരാത്രങ്ങളൂറ്റിയ
കയ്പുനീരുറഞ്ഞു
കഥയിലൊഴുകിയ ശംഖിനുള്ളിൽ
കാലം തിരഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു
കല്പനകൾക്കായൊരു തീരം...
പലായനം ചെയ്ത പകലിന്റെ
ആസ്ഥിപത്രങ്ങളിൽ കുടിയിരുന്നു
അപക്വമായ മഷിപ്പാടുകൾ
നിഴൽപ്പുഴ നീന്തിക്കടന്ന
കാറ്റൊരു ചെമ്പകപ്പൂമരച്ചോട്ടിൽ
ശിശിരത്തോടൊപ്പം തണുപ്പാറ്റിയിരുന്നു
കുചേലങ്ങളിൽ കല്ലും മുള്ളും നിറഞ്ഞ
ധ്യാന്യവുമായ് നടന്നു ആകുലതകൾ
ശ്വേതാംബരത്തിൽ നിന്നുണർന്നു
ചക്രവാളത്തിന്റെ വിളക്കുകൾ..
ഋതുക്കൾ അമൃത് തൂവിയ
ശിശിരത്തിനരികിൽ
മൂടൽ മഞ്ഞിന്റെ ജാലകവിരിനീക്കി
വിരൽതുമ്പിലേയ്ക്കൊഴുകീ ഒരു കടൽ
ശംഖിനുള്ളിലുറഞ്ഞു മായാത്ത കടൽ...

ശിശിരകാലഗ്രാമം

പാതകൾക്കിരുവശവും
ചരൽക്കല്ലു പാകിയ
കമനീയമായ ഉദ്യാനത്തിനരികിൽ
കാറ്റേറ്റിരുന്നു ശിശിരം....
ഇലച്ചില്ലകളെഴുതിയ കഥയിലിറ്റു വീണു
മഞ്ഞുതുള്ളികൾ....
കൊഴിഞ്ഞ ഇലകളിലാളിയ
തീയിൽ നിന്നുയർന്ന
അഗ്നിസ്ഫുലിംഗങ്ങൾ
വിരൽതുമ്പിലെ ശിശിരതണുപ്പാറ്റി
ഗോപുരമുകളിൽ നഗരം
ചിത്രപ്പണികളേറ്റുമ്പോൾ
ഗ്രാമം സോപാനത്തിനരികിൽ
കൽമണ്ഡപത്തിലേറ്റിയ
നവീകരണകലശക്കുടങ്ങളിൽ
തീർഥവുമായിരുന്നു
മൂടിക്കെട്ടിയ ശിശിരവാതിലുകൾക്കരികിലൂടെ
ഓടിയകന്ന ഒരോർമതെറ്റിനെ
കാലം കല്ലിലുരച്ചു മായ്ച്ചു
തീരങ്ങളിൽ നിന്നുൾവലിഞ്ഞ
ഉൾക്കടലിനരികിൽ
ചക്രവാളത്തിനരികിൽ
കാണാതായതെന്തന്നറിയാതെ
ശിശിരകാലമേഘങ്ങളലഞ്ഞു
പാതിയണഞ്ഞ വിളക്കുകളെ
സന്ധ്യ ഉൾഗൃഹങ്ങളിലേയ്ക്ക് മാറ്റി
ശരറാന്തലുമായ് വന്ന നക്ഷത്രങ്ങൾക്കരികിൽ
ഗ്രാമം തണുപ്പാറ്റാൻ കനലിട്ടിരുന്നു
നെരിപ്പോടിൽ കത്തിയ കനലിനും
ശിശിരത്തിനുമിടയിൽ
ചിറകുകൾ വിരിച്ചുയർത്തെഴുനേറ്റു
ഫീനിക്സ്......

മൂടൽമഞ്ഞ്

സായാഹ്നത്തിന്റെ ചുമരിലായിരം
ഇരുമ്പാണികളിലേറ്റിയ ഭാരം
നിസ്സംഗതയുടെ ചെപ്പിലുറങ്ങുന്ന
മഞ്ഞുകാലം.....
മനസ്സിലും മഞ്ഞുകാലം
മഞ്ഞുതൂവുന്ന നിസ്സംഗത....
നീരാളികൾചുറ്റിയ മഹായാനത്തിന്റെ
നങ്കൂരച്ചരടിലുലയുന്ന യാത്രാപഥങ്ങൾ
മുന്നിലൊഴുകുന്നതപൂർവരാഗങ്ങളുടെ കടൽ
അണിയണിയായൊരു ചുറ്റുവലയമായ്
നീങ്ങുന്ന കടലാസു നൗകകൾ
മുറിവുണങ്ങാത്ത മനസ്സുമായ്
കാലത്തിനരികിലിരുന്നെഴുതുന്നു
ഒരു യുഗം
കൈവരിക്കെട്ടുകളിറങ്ങി
തുമ്പപൂക്കൾ തേടി നടന്ന ഗ്രാമത്തിനരികിൽ
കോലുമഷിതണ്ടുകൾ കൈയിലേറ്റി
നടന്നതൊരു ബാല്യം
സായാഹ്നത്തിന്റെ ചുമരുകളിൽ
നിന്നൂർന്നു വീഴുന്നു ഇരുമ്പാണികൾ.....
ഭാരച്ചുമടുകൾ..
ശേഷിച്ചത് ചുമരിലെ തിരുമുറിവുകൾ
മഞ്ഞുമൂടുന്നു ചുറ്റിലും
സായാഹ്നത്തിന്റെ ചുമരിലും
ചക്രവാളത്തിലും മൂടൽമഞ്ഞ്.....

അന്തരഗാന്ധാരശ്രുതി

ഇലപൊഴിഞ്ഞ
മരച്ചില്ലകൾക്കരികിൽ
പുൽമേടുകളിൽ,
സഹ്യനിലൂടെയിറങ്ങിയ മനസ്സുകളിൽ
കണ്ണുനീർതുള്ളിയായുറഞ്ഞുമാഞ്ഞ
ഒരു ഋതുവായി മാറി ശിശിരം...
എഴുതിയെഴുതിയവസാനിക്കാത്ത
കഥയായി വിരലുകളിൽ കൂടുകൂട്ടി
നിർഭയത്വം......
നിരാലംബരുടെ ഗദ്ഗദങ്ങളിൽ
പനിനീർ തൂവിയൊഴുകി ശിശിരമഴ
ഒരു നിമിഷത്തിൽ  മുക്കിയെഴുതിയ
മഷിയിൽ ലോകം ചെറിയ
ഒരു ഭൂപടമായ് മാറി...
വരകൾക്കിടയിൽ വർണങ്ങൾ
തൂവിയുണർന്ന ചക്രവാളത്തിനരികിൽ
സരോരുഹങ്ങൾ വിടർന്ന കല്യാണിയിൽ
നിന്നുയിർക്കൊണ്ട ഭൂമിയുടെ
എഴുത്തുതാളിൽ
മൂടൽ മഞ്ഞിനരികിൽ തപസ്സിരുന്ന
മൗനമുറഞ്ഞ ശിശിരതാഴ്വരകളിൽ
മൂടുപടമിടാതെ, മുഖമറയില്ലാതെ
അന്തരഗാന്ധാരശ്രുതി തേടിയൊഴുകീ
കടൽ......

ചെറിയ കവടിശംഖുകളിലൊതുങ്ങിയ ലോകം
വഴികൾക്കൊടുവിലെ
വഴിയിൽ ചിതയുമായിരുന്നു ഒരു ഋതു
വിധിരേഖകൾ തേടി നടക്കാത്ത
ഭൂമിയുടെ പ്രദക്ഷിണവഴിയിൽ
ആകാശ ഗംഗയൊഴുകിയ
വ്യോമവീഥികളിൽ
വിധിപർവങ്ങൾ ഗണിച്ചെഴുതിയ
ശംഖിനുള്ളിലൊതുങ്ങിയ
തീർഥമായ് ശിശിരമുറയുമ്പോൾ
വിധിചിത്രങ്ങളിൽ നിണം തൂവിയ
പുൽമേടുകളിൽ
ഉറങ്ങിപ്പോയതാരോ
ജീവന്റെ സ്പന്ദനമോ,
പകലിന്റെ നെടുവീർപ്പുകളോ,
ആത്മാവിനെ ചതുരക്കളങ്ങളിൽ
തൂക്കിയിടുന്ന കവടിശംഖുകളോ,
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ ചലനങ്ങളിൽ
നിമിഷങ്ങളെണ്ണുന്ന
ചെറിയ  കവടിശംഖുകളിലൊതുങ്ങിയ
ലോകമോ?
ലോകത്തിന്റെ അറിവില്ലായ്മയോ?

മൺവിളക്കു തെളിയ്ക്കുന്ന ഗ്രാമം

നേർരേഖകളിൽ നിന്നകന്ന
യുഗമൊരു മൂടുപടത്തിലൊളിച്ചു
മുഖപടങ്ങൾ മഞ്ഞിലൊളിപ്പിച്ചുണർന്ന
സൂര്യനൊരു വടവൃക്ഷത്തണലിൽ
കനൽത്തീയിട്ടിരുന്നു
കായലോരത്തിരുന്നു കിനാവുകണ്ട
കടത്തുതോണിയ്ക്കരികിൽ
കുഞ്ഞാറ്റക്കിളികൾ പാറി നടന്നു
തുടർ നാടകങ്ങളുടെ രൂപരേഖ
തേടിയലഞ്ഞ നിമിഷങ്ങൾ
ശിശിരത്തിന്റെ സായാഹ്നചക്രവാളത്തിനരികിൽ
അസ്തമയമുണരുന്നതും കണ്ടിരുന്നു
കനലിനും തണുപ്പേറിയ
മകരരാത്രിയിൽ മലയിറങ്ങിയൊഴുകി
പത്മാവതി
ഇരുമുടിയുടെ ഇടയിലെവിടെയോ
രുദ്രാക്ഷം കെട്ടിയ മന്ത്രങ്ങളിലെവിടെയോ
മാഞ്ഞുമാഞ്ഞില്ലാതെയായി
സഹ്യശ്യംഗം
മഞ്ഞു മൂടിയ വർത്തമാനത്തിന്റെ
ജന്മശൃംഗത്തിനരികിൽ
മൺവിളക്കുകളുമായ്
ഭൂമിയെ കാത്തിരുന്നു ഗ്രാമം.....

ലയവിന്യാസം

നാദത്തിനപരിചിതം മൗനം..
ഭൂമിയുടെ പദചലനങ്ങളിൽ
ദിനരാത്രങ്ങളുടെ അക്ഷരകാലം
ഇടയിൽ ദേവവാദ്യങ്ങളുടെ ലയവിന്യാസം
വ്യതിചലനത്തിനും
ആകർഷീണയമായ ഒരു ലയം
പ്രഭാതത്തിന്റെ ലയവുമായുലയുന്നു ആൽമരം
വരുംവരായ്കയുടെ കരിക്കോലുകളിലുരഞ്ഞ
ചുമർപടങ്ങൾക്കരികിൽ
പുൽനാമ്പുകളിലെ മഞ്ഞുരുക്കുന്ന പ്രഭാതം
മാറ്റങ്ങളുടെ തിരയൊതുക്കത്തിനും
മാറാലകെട്ടിയ ഭൂതകാലത്തിനുമിടയിൽ
മധ്യാഹ്നത്തിന്റെ തായമ്പക..
സായന്തനത്തിനൊരു സാന്ത്വനതാളം
മഞ്ഞുതൂവിയ സംക്രമസന്ധ്യയിൽ
മകരജ്യോതി തേടി
മലകയറിയ ജന്മസങ്കടങ്ങളിൽ
നിന്നുണർന്നതിടയ്ക്കയുടെ
മൃദുവായ ലയം....
ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങളുടെ ലയം..

പ്രയാണപഥങ്ങൾ

മിഴിരണ്ടിലുമായ് ലോകം
ചുരുങ്ങിയൊതുങ്ങിയപ്പോൾ
ഭൂപടത്തിലെയതിരുകൾ
നിയന്ത്രിതരേഖകളിലൊതുങ്ങി
പുനരുദ്ധാരണമന്ത്രം ചൊല്ലിയുണർന്ന
പകലിനിരികിൽ രാവിന്റെ കറുപ്പകന്നു
ഋജുരേഖകളുടെ ഋണബാധ്യതയകന്ന
പ്രയാണപഥങ്ങളിൽ
ശിശിരം മഞ്ഞായുറഞ്ഞു
പ്രക്ഷുബ്ദമായ കടലിനരികിൽ
കാവൽ നിന്നു മണൽത്തീരം
തിരയേറി വന്ന ചിപ്പികളിൽ
കടൽ ശാന്തിമന്ത്രങ്ങളൊളിപ്പിച്ചു
പലേയിടങ്ങളിലുമൊഴുകിയ
അപക്വമായ ആന്തലുകൾ
കിരീടവും ചെങ്കോലുമില്ലാതെ
തീർഥയാത്ര ചെയ്തു
നിമിഷങ്ങളിൽ നിന്നടർന്നു വീണ
മധ്യാഹ്നവെയിലിനെ
തടം കെട്ടി നിർത്തി ശിശിരം
സായാഹ്നത്തിന്റെ കവാടത്തിനരികിൽ
ആത്മസംഘർഷത്തിന്റെ ചില്ലുകൂടയുമായ്
ആത്മാക്കൾ തളർന്നിരുന്നു.
ശിശിരത്തിന്റെ ഇലപൊഴിഞ്ഞ
പകൽക്കിനാവുകളിൽ
ശിശിരം തൂവിയ മഞ്ഞിനരികിൽ
മൺചിരാതുകളിൽ നുറുങ്ങുവെട്ടവുമായ്
വന്നു സന്ധ്യ......

മൂടൽ മഞ്ഞിന്റെ പുകമറയ്ക്കുള്ളിൽ

ഒഴുകിയൊഴുകി മാഞ്ഞ
ദിനരാത്രങ്ങളുടെ ചെപ്പിലൊളിച്ച
ഒരു കവിതയുടെ
ആദ്യാവസാനം തേടിയ
ഭൂമിയുടെ ശിരസ്സിൽ
ശിശിരം മഞ്ഞിനാലൊരു
ശിരോവസ്ത്രമിട്ടു
അംഗഭംഗം വന്ന ഒരിടവേളയുടെ
ഇടനാഴിയിൽ നിന്നടർന്നുവീണു
നിലാവിന്റെ നിഴലുകൾ
മിഴിചിമ്മിയുണർന്ന പുലർകാലങ്ങളിൽ
ഭൂമി ആൽത്തറയിലിരുന്നെഴുതി
ചുറ്റമ്പലത്തിൽ നിവേദ്യത്തിന്റെ
മധുരം നുകർന്നിരുന്നു മാർഗഴി
വാതിലുകളടച്ചു തഴുതിട്ട
ധനുമാസഗ്രാമത്തിനരികിൽ
പവിഴമല്ലിപ്പൂക്കൾ തേടിയലഞ്ഞു കാറ്റ്
പ്രഭാതമൊരു ശംഖിൽ
ശിശിരക്കുളിർതീർഥമിറ്റിക്കുമ്പോൾ
ഈറൻ ചുറ്റിയെത്തിയ ആറ്റിറമ്പിൽ
കടത്തു കടന്നകലേയ്ക്ക് പോകാൻ
വഞ്ചി കാത്തിരുന്നു ഭൂതകാലം
വർത്തമാനത്തിന്റെ
നേരിയ പരവതാനിയിൽ
യാഥാർഥ്യങ്ങൾ
മൂടൽ മഞ്ഞിന്റെ പുകമറയ്ക്കുള്ളിൽ
മുഖപടമിട്ടിരുന്നു..... 

മഞ്ഞു തൂവിയ ഒരു ഋതുവിൽ

സന്ധ്യയുടെ ചെമ്പകപ്പൂവുകൾ
ആരോ പടിക്കെട്ടിലുപേക്ഷിച്ചു പോയി.
സുഗന്ധമൊഴുകിയ കൽപ്പെട്ടിയിലുണർന്ന
ഒരു വാക്കിൽ നിറഞ്ഞൊഴുകിയ
കടലൊരു മുനമ്പിലെത്തി നിന്നു
കൗതുകകരമായ നിറഭേദങ്ങളിൽ
അസ്തമയം കൽക്കെട്ടുകളിൽ
വീണുടഞ്ഞു
കൈയിലൊതുങ്ങി
ജന്മസങ്കടങ്ങളുടെ അന്തിമവിധിരേഖ
ശംഖുകൾ കൈവിരൽതുമ്പിൽ
പ്രണവമെഴുതി
വഴിയിലെ തണൽമരങ്ങളിൽ
നിഴലുകൾ ഊയലാടി
നടപ്പാതകളിൽ ശിശിരം
വെയിൽ കൊള്ളാനിരുന്നു
പൊയ്പ്പോയ വർഷത്തിനെ
ചുമർചിത്രങ്ങളാക്കി പുതുവർഷമുണർന്നു.
തുടർക്കഥയെഴുതാനാവാതെ
തൂലികളിൽ മഷിയുറഞ്ഞു
ശിശിരം മനസ്സിൽ
മഞ്ഞു തൂവിയ ഒരു ഋതുവായി മാറി