മഞ്ഞുമൂടിയ ശിശിരച്ചെപ്പിൽ

ഭൂമിയുടെ ഭ്രമണപഥങ്ങൾ തേടി പ്രദക്ഷിണവഴിയിലിരുന്നൊരുനാൾ ഞാൻ
സോപാനത്തിൽ നിന്നുയർന്നതൊരു
ചിലമ്പിൻ നാദം
മുഴങ്ങുന്ന ഓട്ടുമണിക്കരികിൽ
തണുത്തുറഞ്ഞ വിരൽ ഹോമാഗ്നിയിൽ
മുക്കിയെഴുതുമ്പോൾ
കടലായിരുന്നു മുന്നിൽ
ശിശിരമഞ്ഞുതുള്ളികൾ വീണു തണുത്ത
മനസ്സിലുറങ്ങിയതുൾക്കടൽ
താഴേയ്ക്ക് പോയ തഥാഗതപ്രതിമകളെ
സൂക്ഷിക്കുന്ന തടാകത്തിനരികിൽ
ഗ്രീഷ്മചൂടിൽ വറ്റിയ
ഭൂമിയിലെയൊരു പ്രഹിയിൽ
നീരുറവയായൊഴുകിയ
ക്ഷീരസാഗരം തൂവുമമൃതിൽ
ചുറ്റുവലയങ്ങൾ മറന്നൊരു
മഴതുള്ളിയിൽ സ്വപ്നം നെയ്ത്
ശരത്ക്കാലവർണ്ണമതിൽ തൂവി
മഞ്ഞു മൂടിയ ശിശിരചെപ്പിലാക്കി
മനസ്സിലേയ്ക്കിട്ടു നടക്കുമ്പോൾ
ഋതുക്കളെ കൈയിലമ്മാനമാടി
ഭൂമിയെന്നോടൊരു സ്വകാര്യമോതി
ഇത്തിരി ഭ്രാന്തില്ലാതെയാരുണ്ടിവിടെ
ഹേമന്തകാലരാവിൽ
മൂടൽമഞ്ഞിനിടയിലൂടെ
മുഖപടം മാറ്റി നീങ്ങിയതാരോ....