മൺവിളക്കു തെളിയ്ക്കുന്ന ഗ്രാമം
നേർരേഖകളിൽ നിന്നകന്ന
യുഗമൊരു മൂടുപടത്തിലൊളിച്ചു
മുഖപടങ്ങൾ മഞ്ഞിലൊളിപ്പിച്ചുണർന്ന
സൂര്യനൊരു വടവൃക്ഷത്തണലിൽ
കനൽത്തീയിട്ടിരുന്നു
കായലോരത്തിരുന്നു കിനാവുകണ്ട
കടത്തുതോണിയ്ക്കരികിൽ
കുഞ്ഞാറ്റക്കിളികൾ പാറി നടന്നു
തുടർ നാടകങ്ങളുടെ രൂപരേഖ
തേടിയലഞ്ഞ നിമിഷങ്ങൾ
ശിശിരത്തിന്റെ സായാഹ്നചക്രവാളത്തിനരികിൽ
അസ്തമയമുണരുന്നതും കണ്ടിരുന്നു
കനലിനും തണുപ്പേറിയ
മകരരാത്രിയിൽ മലയിറങ്ങിയൊഴുകി
പത്മാവതി
ഇരുമുടിയുടെ ഇടയിലെവിടെയോ
രുദ്രാക്ഷം കെട്ടിയ മന്ത്രങ്ങളിലെവിടെയോ
മാഞ്ഞുമാഞ്ഞില്ലാതെയായി
സഹ്യശ്യംഗം
മഞ്ഞു മൂടിയ വർത്തമാനത്തിന്റെ
ജന്മശൃംഗത്തിനരികിൽ
മൺവിളക്കുകളുമായ്
ഭൂമിയെ കാത്തിരുന്നു ഗ്രാമം.....
ഇടയ്ക്കൊരു സന്ദര്‍ശനഭംഗമുണ്ടായി.വീണ്ടും
ReplyDeleteവന്നപ്പോള്‍ വഴിതെറ്റിയോ എന്നു സന്ദേഹിച്ചു
എന്താ!മാറ്റം. പ്രൌഢേജ്ജ്വലം. ഈ പുസ്കക
ഷെല്‍ഫിന്റെ ടെംപ്ലേറ്റ് എവിടുന്നു കിട്ടി.
കവിത നന്നായിരിക്കുന്നു.മറ്റു കവിതകള്‍ പോലെ.