മൊഴി

ശീതകാലപ്പുരയിൽ
ആകാശം ഭൂമിയ്ക്കായൊരു
തീവ്രപരിചരണപരീക്ഷണമേകുമ്പോളായിരുന്നു
പുതിയ പുതപ്പ് തേടി പുഴയൊഴുകിമാഞ്ഞത്... 

മഞ്ഞുകാലത്തിൽ
ആഴ്ച്ചക്കുറിപ്പുകളുടെയവസാനയിതളിൽ
മഷിപ്പാടുകളേറിയപ്പോൾ
കടും വേനലിനിടയിലൂടെ
പഴക്കം മായ്ക്കാൻ ചായം പുരട്ടി
ഗോപുരത്തിലേറിയ 
ഒരു യുഗമാറ്റം കാണാനായി
അവിടെയിരുന്നായുഗം പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു
"നോക്കു എത്രയുയരമാണിവിടെ
എത്ര വിവേവകീഗോപുരചിന്തകൾക്കും"
പിന്നെയുമുണ്ടായി
പ്രപഞ്ചത്തോടുള്ള ദ്യൂതം...
ചുമരുകളിലെന്നുമെഴുതിയിടും
ഉൽകൃഷ്ടകാവ്യത്തിലും 
കരിമുദ്രയേകിനീങ്ങും യുഗപരിണാമം..
തരംഗദൂരത്തിനുമപ്പുറം
മഴതുള്ളികൾക്കിടയിൽ
ഭൂമി ഗ്രാമവാതിലിനരികിലിരുന്നെഴുതി
സ്നേഹം ആരെയും വിനയാന്വിതരാക്കുന്നില്ല
അതൊരു സ്വാർഥവികാരം...
ദുരന്തങ്ങളൊരുപക്ഷെ ഗോപുരമുകളിൽ
നിന്നും ഭൂമിയിലേയ്ക്കുള്ള ദൂരമാവാം..
എങ്കിലും ദുരന്തങ്ങൾ യുഗങ്ങളെ
നിസ്വാർഥരാക്കുന്നുമില്ല
അതിശയകരം...

എത്ര ഋതുക്കളിലൂടെ
നടന്നുനീങ്ങിയാലാവുമാ പുഴയറിയുക
ഗോപുരമുകളിൽ നിന്നും
ഭൂമിയിലേയ്ക്കുള്ള നിസ്വാർഥദൂരം.....