പുരാവൃത്തമെഴുതിയാർദ്രഭാവം
നഷടമായ മനസ്സിൽ
നാരായത്തിൻ മുന
വീണുണങ്ങാത്ത മുറിവിൽ
സഞ്ജീവനി മന്ത്രം ചൊല്ലി
മഴയെത്തുമ്പോൾ
മൗനവചനം മറക്കുന്ന
കടലായിരുന്നു ഞാൻ
കൈകളിൽ മുത്തുച്ചിപ്പിയുറക്കും
കടലിനെയുണർത്താൻ
തുടിയിടും ഇടക്കതേടിപ്പോയ
ശ്രുതിയായിരുന്നു ഞാൻ
പുരാവൃത്തങ്ങൾ തകർത്തൊരു
മാളികമുകളിലെ
കത്തുന്ന വിളക്കിലെ ജ്വാലയിൽ നിന്നും
കൈയിലിത്തിരി വെളിച്ചത്തെ
കടമായെടുത്തുവിൺചെപ്പിലായൊളിപ്പിച്ച
താരയായിരുന്നു ഞാൻ..
No comments:
Post a Comment