ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങൾ
മേഘമിഴിയിലൂടെ
ജലകണങ്ങളായിറ്റു വീഴുന്നു
പോയ കാലത്തിന്റെ തന്മാത്രകൾ
നടന്നകന്ന ഓരോ മരവിച്ച
നിമിഷത്തെയും
ഓർമ്മപ്പെടുത്താൻ
അതിനിടയിൽ ഭൂമിയെങ്ങനെ
മൗനധ്യാനത്തിന്റെ
രുദ്രാക്ഷങ്ങളെണ്ണി രംഗമൊഴിയും
ഒരു നാൾ
ഒരന്യഭാഷാലിപിയുമായ്
ആഴക്കയങ്ങളിലെ ആന്തൽ പോലെ
അനിഷേധ്യമായ കല്പനയുമായ്
വന്നു ആ പുഴ
മൗനത്തിന്റെ കല്പനകൾക്കപ്പുറമൊഴുകിയ
സമുദ്രങ്ങളെ ഭൂമി കൈയിലേറ്റി
ആകാശോദ്യാനത്തിൽ
നക്ഷത്രങ്ങൾ പൂക്കാലമായ് വിടരുമ്പോൾ
മൗനത്തിന്റെ അണികൾ
ഓർമ്മപ്പാടുകൾ തീരത്തേയ്ക്കൊഴുക്കുമ്പോൾ
ഭൂമി ധ്യാനശിലകളിൽ
നിന്നുണർന്ന് ശംഖിലുറങ്ങിയ
വാക്കുകൾ തേടി
അപ്പോഴും മേഘമാലകൾ
പോയകാലത്തിന്റെ
അനുസ്മരണങ്ങളെഴുതിയ
എഴുത്തോലകളുമായ്
സ്മൃതിപഥങ്ങൾക്കരികിൽ
എന്തിനെന്നറിയാതെ ഒഴുകി നടന്നു........
No comments:
Post a Comment