സാക്ഷ്യം

ചില്ലുകൂടിനുള്ളിലായ്
മയങ്ങും സന്ധ്യേ നിന്റെയുള്ളിലും
പകലിന്റെ നൊമ്പരം പൂക്കുന്നുവോ
കടൽമുനമ്പിൽ വിളക്കുകൾ
തെളിയ്ക്കും നക്ഷത്രങ്ങളുറങ്ങീ
കാലം തീർത്ത വന്മതിൽക്കെട്ടും
കടന്നെങ്ങോട്ടോ പോയീ വിധി
ഗ്രീഷ്മവേനലും മങ്ങി 
ചൈത്രപ്പൂക്കളും വാടീ
കൽക്കെട്ടിന്റെയുള്ളിലോ
തണുത്തൊരു നിഴലും പൂത്തു
താഴേയ്ക്കെത്തിയ നിശീഥത്തിൽ
കദനം കയ്പായ് വീണു
മുറിപ്പാടുകൾതുന്നിനിമിഷങ്ങളോ
നേർത്ത നിലാവിൻ തുമ്പിൽ
തുള്ളിയൊളിച്ചു
ശിരസ്സിൽ നിന്നടർന്നുവീണു
പഴേയോർമ്മകൾ
മഷിവീണുപടർന്നുപഥത്തിലായ്
നടന്നു ഋതുക്കളും
മിഴിതുമ്പിലെ ദൈന്യം പടിക്കെട്ടുകൾ
താണ്ടിയുലഞ്ഞുനീങ്ങീടുമ്പോൾ
വിധിയും പദം വയ്ച്ചു നടന്നു
പോകുന്നേരമരികിൽവിരൽതുമ്പിലൊഴുകും
കടലിന്റ ലയവിന്യാസം
കേട്ടുതെല്ലൊന്നു നിന്നു; പിന്നെ മറഞ്ഞു
ചക്രവാളമതിനും സാക്ഷ്യം നിന്നു..