ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങൾ

ഇരുളിന്റെ തീരമേ
നീയെഴുതും സ്നേഹമൊഴികളിൽ
പോലുമമാവാസിപൂക്കുന്നു
മിഴിയിലൊരായിരം ദീപങ്ങളേറുന്ന
നിലവിളക്കിൽ കരിതേടുന്ന
ചിന്തതന്നഴലുകൾക്കുള്ളിൽ
കുയിൽപ്പാട്ടുകൾതേടിയിവിടെയീ
ഭൂഗർഭനിധിതുറക്കും നേരം
അരികിലെത്തി കടൽകഥയേറ്റി
കല്പനാഗതികളെവീണ്ടുമസ്ത്രങ്ങളായ്
മാറ്റുന്ന യുഗവൈഭവത്തിന്റെ
രഥവേഗഗതികളിൽ
ചലനം നിലയ്ക്കുന്ന ഹൃദയമേ
മറുമൊഴി പറയാതെയൊരുമന്ത്രമാവുക
വീണ്ടുമാ ജപമാലയിൽ തപം ചെയ്യുക
കാലമോ പറയുന്നതൊക്കെയും
വൈരുദ്ധ്യഗദ്യങ്ങൾ
മറയട്ടെയാ കരിപ്പാടുകൾ
കരിമുകിൽതുടികളിൽ തുള്ളും
നിഴൽപ്പാടുകൾ സ്വർഗമവർതീർത്ത
നിശ്ചലസമുദ്രങ്ങൾ..
ഇവിടെസൂക്ഷിക്കാമുഷ:സന്ധയെ
പൂർവമുടികളിൽ മിഴിചേർത്തു
നിൽക്കും മുനമ്പിനെ
എഴുതിസൂക്ഷിക്കാം സ്ഫുടം ചെയ്ത
വാക്കുകൾ
മിഴിയിൽ സൂക്ഷിക്കാം പ്രകാശത്തിനെ