ഉണരും നേരം കാണും ലോകമേ

പണിയുന്നുവോ പോയ
യുഗങ്ങൾ കൈക്കോട്ടിലായ് പ്രപഞ്ചം 
കാണാനെത്ര ഭംഗിയുണ്ടതിനുള്ളിലൊഴുകിക്കൂടുന്നുവോ
മധുരത്തേൻ തുള്ളികൾ
ഉണരും നേരം കാണും ലോകമേ
നീയെൻ മിഴിയിമയിൽ
നിറക്കുന്നു കാവ്യസങ്കല്പം
മൊഴിയഴകിൽ ഞാനെൻ ഹൃത്തിൻ
തടത്തിൽ പാകിത്തീർത്ത
കനകാംബരങ്ങൾക്ക് സന്ധ്യതൻ വർണം
പാതയരികിൽ
രഥത്തിലായിരുളിൻ മക്കൾ വന്നു
പറയും കഥകളും കേട്ടിരിക്കാമീമരക്കുരിശിൽ
 ശസ്ത്രങ്ങളിലെണ്ണിയാൽ
തീരാത്തൊരു ദുരിതക്കുരുക്കുകളൊടുങ്ങില്ലൊരിക്കലും
പൊറുക്കേണ്ടാരും പിന്നെ മറക്കേണ്ടാരും
പടിവിളക്കിലുഷസിനെ കൈപിടിച്ചേറ്റും നേരം
പറയാറുണ്ടാക്കഥ കടലും സ്വകാര്യമായ്