മന്ദാരപ്പൂവുകൾക്കരികിലായ്

വഴിയിൽ ശിശിരം
മഞ്ഞുമുത്തുകൾ തൂവിയ
പുലർകാലത്തിൽ
പാതിവിടർന്ന പൂവുപോൽ
മെല്ലെയുണർന്നു വന്നരികിലിരുന്നു
പാടിയ വാനമ്പാടിയുടെ
പാട്ടിനീണം മുഴങ്ങിയ
താഴ്വരകളിൽ ഭൂമിയൊരു
സുഖസുഷുപ്തിയിൽ നിന്നുണരുമ്പോൾ
കൈവിരൽതുമ്പിലൂയലാടിയ
നനുത്ത ശിശിരക്കുളിരിനെയിത്തിരി
സുഗന്ധധൂപപുകയിലാഴ്ത്തി
ഞാനുമിരുന്നു ഭൂമിയ്ക്കരികിൽ....
മന്ദാരപ്പൂവുകൾക്കരികിലായ്
മെല്ലെയൊഴുകിയ
കാറ്റുമൊരിത്തിരി
 ചന്ദനസുഗന്ധം തൂവിയ പടിപ്പുരയിൽ
പണ്ടെങ്ങോ പാണനുപേഷിച്ചു പോയൊരു
പുള്ളോക്കുടമൊരിതിഹാസത്തന്നീരടിപോലെ
മുന്നിലിരുന്നു...
പടിപ്പുരയും കടന്നുള്ളിലേയ്ക്കെത്തിയ
മൂടൽമഞ്ഞിനിടയിലൂടെ
ആകാശത്തിന്റെ നുറുങ്ങുതുണ്ടുകൾ
മിഴിയിലേക്കൊഴുകി
പ്രഭാതതീർഥത്തിൽ
ശിശിരം മുഖം കഴുകിവന്നപ്പോഴേയ്ക്കും
സുഗന്ധധൂപപുകയേറ്റ്
വിരൽതുമ്പിൽനിന്നൊഴുകിപ്പോയി
മഞ്ഞുതുള്ളികൾ...