കവിതപോലൊഴുകും ഗ്രാമം

സമാന്തരങ്ങളിലൊരു
കവിതപോലൊഴുകും ഗ്രാമമേ!
കറുകപ്പുല്ലുകളാലംകൃതമാമരയാൽത്തറയിൽ
തൊടുകുറിയിട്ടരികിലല്പനേരമിരിക്കാമിനി..
നഗരവാതിലിനരികിലെ ലോകം
രാജവീഥിയിലൂടെ
ശോകം പൂത്തതിലുയിർക്കൊണ്ട
വിപ്ളവഗീതത്തിന്നീരടികൾ പാടിയൊഴുകുന്നു
പിന്നെയതിൽ നീറ്റിയ തീക്കനലിൽ
നിന്നാളുമഗ്നിയിലൊടുങ്ങിയൊടുവിലൊരു
ശിശിരമായുറയുമൊരു യുഗത്തിനരികിൽ
മന്ത്രം ചൊല്ലിയിടക്കയിലൊരു
ശ്രുതിതേടിയുണരും
സമാന്തരരേഖയിലെ ഗ്രാമമേ
ചെരിയുന്ന ലോകഗോപുരങ്ങളിലെ
കാഴ്ച്ചകൾ കണ്ടു മതിയായില്ലേയിനിയും
അസ്വസ്ഥാമാം ഹൃദ്സ്പന്ദനതാളമായതിലൊഴുകാതെ
ഉൾക്കടലിലേയ്ക്ക് വഞ്ചിതുഴഞ്ഞു പോകാം
അവിടെയൊരു തുരുത്തിലിരുന്ന്
നക്ഷത്രമിഴിയിൽ പൂക്കുമൊരു
സ്വപ്നമാവാം..