വേനൽക്കാലം
 ഒരു ശൈത്യകാലത്തിന്റെ
മരവിക്കുന്ന മരണത്തിന്റെ
ഗന്ധമുറങ്ങിയ
പുലർകാലവും കടന്നു
ധനുമാസമകലുമ്പോൾ
ആകാശലോകം കടന്നുപോയ
ആത്മനൊമ്പരങ്ങളുടെ
അവസാനവചനങ്ങളിൽ
മഞ്ഞുതുള്ളിപോലെ
ഒരു കവിതയുണർന്നു
ആ ഹിമബിന്ദുക്കളെ
മനസ്സിൽ ഭദ്രമായ് സൂക്ഷിക്കാൻ
ശ്രമിക്കുമ്പോൾ
പിന്നിൽ കൂടി നിഴലുകൾ,
കരിമുകിലുകൾ,
എല്ലാമൊതുക്കിയ ഭൂമി
അന്നു ഭ്രമണപഥത്തിലുലഞ്ഞു
പർവതങ്ങൾ കുലുങ്ങി
സമുദ്രങ്ങൾ ചക്രവാളത്തോളമുയർന്നു
അപ്പോഴും ഭൂമി ആ മഞ്ഞുതുള്ളികൾ
ഒരു കടൽചിപ്പിയിൽ ഭദ്രമായി സൂക്ഷിച്ചു.

അക്ഷരവിദ്യ

അകലെ ആകാശമുറങ്ങുന്ന
അനന്തതയിൽ
കടലൊഴുകിനിറയുന്ന
ചക്രവാളത്തിൽ
എഴുതിതീരാനാവാത്ത
ഒരു കഥ പോലെ
രാപ്പകലുറങ്ങിയെഴുനേൽക്കുമ്പോൾ
അമാവാസിയിൽ നിന്നും
പൗർണമിയിലുണർന്ന
നിലാവെളിച്ചത്തിൽ
നക്ഷത്രങ്ങളെഴുതിയ
വാക്കുകളിൽ
ഒരിയ്ക്കലും മായ്ക്കാനാവാത്ത
അക്ഷരവിദ്യയുടെ
സരസ്വതീമന്ത്രങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു.

പുനരുദ്ധാരണം

അനുവാദമില്ലാതെ
വാതിൽപ്പടികളിലൂടെ
അകത്തേയ്ക്കു വന്ന്
ആരവങ്ങളിൽ ഒരു ജീവനെ
മുദ്രകുത്തി തീർപ്പെഴുതി
കടന്നു പോയപ്പോൾ
ഉൾക്കടലിന്റെ ആഴം തിരകൾ
അന്നു മനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ചില്ല
അവർക്കതൊരു സ്ഥിരവേദിയിലെ
തെരുവുനാടകമായിരുന്നു
മനുഷ്യത്യത്തിനെ വിലപേശി
കടലാസിൽ തൂക്കി വിൽക്കുന്ന
അവരോടെതിർ പൊരുതാൻ
അവരെ പുനരുദ്ധരിപ്പിക്കുവാൻ
മുൾക്കിരീടങ്ങൾ മാറ്റി, അസ്ത്രമുറിവുമുണക്കി
ജീസ്സസും, കൃഷ്ണനും പുനർജനിക്കണം

മഴതുള്ളികൾ

മഴതുള്ളികൾ വാതിൽപ്പടിയിൽ
തട്ടിവിളിക്കുമ്പോൾ
ഉറക്കമുണർന്നെഴുന്നേറ്റ
 പുൽനാമ്പുകൾ  നാലുമണിപ്പൂക്കളോട്
സ്വകാര്യം പറയുമ്പോൾ
മഴ പൂമുഖപ്പടിയിലെ മൗനത്തിന്റെ
മൺകുടമുടച്ച് പളുങ്കുമണികൾ പോൽ
ചെങ്കല്ലു പാകിയ മുറ്റത്ത് നൃത്തമാടി
താഴേയ്ക്കൊഴുകി
തണൽമരങ്ങളിൽ നിന്നിടറിവീണ
പൂക്കളെ തഴുകി
പാതയോരത്തെ ശൂന്യതയിൽ
മാഞ്ഞുതുടങ്ങിയ നിഴൽപ്പാടുകളകറ്റി
പനിനീരു തൂവി
രാത്രിയുടെ സ്വപ്നങ്ങളിലുറങ്ങി

മഴതുള്ളികൾ

പെയ്തൊഴിഞ്ഞു തീരാത്ത മേഘങ്ങൾ
മൂടിക്കെട്ടിയ വെളിച്ചമുറങ്ങിയ
നക്ഷത്രലോകത്തിലെ ആകാശത്തിലൂടെ
സായാഹ്നം മെല്ലെ നടന്നു നീങ്ങിയപ്പോൾ
നിലവറയിലെ ഓട്ടുവിളക്കിൽ
സന്ധ്യ തിരി വച്ച്
പ്രകാശത്തിന്റെ ഒരു തുണ്ട്
മനസ്സിലേക്കിട്ടു
വാക്കുകൾ ധ്യാനനിരതമായപ്പോൾ
പർവതമുകളിലെ ഉത്ഭവസ്ഥാനത്തിലൂടെ
ഒരു പുഴ ഗുഹാമൗനങ്ങളുടച്ച്
ഭൂചലനങ്ങളുണ്ടാക്കി
ലക്ഷ്യം മറന്ന് എങ്ങോട്ടോ ഒഴുകി മാഞ്ഞു
വാക്കുകളിൽ സന്ധ്യാദീപത്തിന്റെ
പ്രകാശരശ്മികളുണരുമ്പോൾ
മഴമേഘങ്ങൾ കാറ്റിലൊഴുകി

കാന്തികവലയങ്ങൾ

ഒരു നദിയെ തേടിയലഞ്ഞ
കടലായിരുന്നില്ല ഭൂമി
നദിയുടെ പ്രയാണവേഗത്തിനപ്പുറം
പ്രകാശവേഗങ്ങളും
ശബ്ദവേഗങ്ങളും
സൗരയൂഥത്തിൽ ഭൂമിയെ
വലയം ചെയ്തിരുന്നു
നദിയുടെ കുത്തൊഴുക്കിൽ
ഒഴുകി മായുന്ന
ഒരു വൃക്ഷശിഖരമായിരുന്നില്ല
ഭൂമിയെ താങ്ങിനിർത്തിയ
കാന്തികവലയങ്ങൾ
നദിയും സൂര്യചന്ദ്രൻമാരും
സമുദ്രങ്ങളും
നക്ഷത്രങ്ങളുമൊഴുകുന്ന
വിശ്വരൂപത്തിനരികിലിൽ
കൗതുകത്തോടെയൊഴുകിയ
ഒരു സ്വരമായിരുന്നു ഞാൻ

ഓടക്കുഴൽ

കല്ലും നെല്ലും നിറഞ്ഞ അവിൽപ്പൊതി
സ്നേഹിച്ച ഓടക്കുഴൽ നാദമുറങ്ങുന്ന
ഒരു ബാല്യത്തിനെ തേടിയാണു
ഞാൻ സോപാനങ്ങളിൽ നിന്നത്
കാലണയ്ക്ക് കലഹിയ്ക്കുന്ന
ഈശ്വരന്മാരെ തീറെഴുതുന്ന
പുരോഹിതരെ തേടി
ദേവാലയങ്ങൾ കയറിയിറങ്ങുന്ന
അവിശ്വാസികളെ ഞാൻ കാണുന്നു
എന്റെ മനസ്സിലെ വേണുഗാനത്തിൽ
നിലാവിന്റെ വെണ്ണ നേദിയ്ക്കുന്ന
ഹൃദയത്തിലെന്നും
പ്രവാചകവചനങ്ങൾക്കപ്പുറമുണരുന്ന
വനമാലയുടെ സുഗന്ധമായിരുന്നു

നിറക്കൂട്ടുകൾ

ആകാശത്തിനരികിലെ
നിറക്കൂട്ടുകളിൽ മുങ്ങി
പ്രഭാതത്തിന്റെ സൗമ്യവർണമാർന്ന
വഴിയിൽ ഗ്രാമമുണരുമ്പോൾ
അരയാൽത്തറയിലെ
മണൽത്തട്ടിലിരുന്നെഴുതിയ
അക്ഷരങ്ങൾ
നവരാത്രിമണ്ഡപത്തിലുണർന്ന
ഘനരാഗങ്ങളിൽ ശ്രുതിയിട്ട്
ആരോഹണാവരോഹണങ്ങളിൽ
രാഗഭാവമുൾക്കൊണ്ടുണരുമ്പോൾ
തുലാവർഷമഴയെ കടന്നു
മേഘമാർഗത്തിൽ മഴവില്ലുണർന്നു.

ചില്ലുകൂടുകൾ

ചില്ലുകൂടുകളുടഞ്ഞപ്പോൾ
വെളിച്ചം സൂക്ഷിച്ച
റാന്തൽ വിളക്കിലെ തിരി
കാറ്റിലിലുലഞ്ഞു  കെട്ടു
നിയോൺ വിളക്കുകൾ
മിന്നിയ വഴിയോരത്തിൽ
വിരൽതുമ്പിലെ മുറിവിലൊഴുകിയ
രക്തം വാർന്ന ഹൃദയം
മരവിച്ചിരുന്നു
മുഖപടമഴിഞ്ഞ ഒരു മുകിലിന്റെ
മുഖം മഴയിലലിയുമ്പോൾ
അമ്പരപ്പിന്റെ ആദ്യവചനം പോലെ
ചക്രവാളം നിന്നു
എല്ലാമറിയുന്ന ഒരു പർവതഗുഹയിൽ
നിന്നും സമുദ്രതീരം തേടിപ്പോയ വാക്കുകൾ
ചിതറിയ ചില്ലുകൂടിനരികിൽ
നക്ഷത്രവിളക്കുകൾ കൈയിലേന്തിനിന്നു

അർജുനവിഷാദയോഗങ്ങൾ

മനസ്സിലെ അർജുനവിഷാദയോഗങ്ങളിൽ
പാഞ്ചജന്യവും ദേവദത്തവും മുഴങ്ങുമ്പോൾ
കർമയോഗക്ഷേത്രങ്ങളിൽ
ഞാനിരിക്കുന്നു കൃഷ്ണാ
നീയെന്റെ ജീവരഥചക്രങ്ങളെ
ജ്ഞാനയോഗത്തിലുണർത്തുക
ഞാനുണർന്ന യമുനാതീരത്ത്
മുഖാവരണങ്ങളിഞ്ഞ
ധനുർയാഗശാലകളൊരുങ്ങുന്നു
ഓർമ്മതെറ്റുകളുടെ
വിഷാദയോഗങ്ങളിൽ
നിന്നകന്ന കടലേ
നീ പാടുന്ന യാദവമുരളീരവം
എന്റെ കർമയോഗങ്ങളിലുണരട്ടെ

പർണ്ണശാല

മിഴികളിലുറങ്ങാൻ
മറന്ന വാക്കുകൾ
മൗനം തപസ്സിരുന്ന
പർണ്ണശാലയിൽ
പവിത്രം കൈയിലേന്തിയ
പൂജാമണ്ഡപത്തിൽ
നിന്നും മെല്ലെ നടന്ന്
വഴിയിലൊഴുകിയ അരുവിയിലൂടെ
ആരണ്യകത്തിന്റെ
നിഗൂഢതകളുൾക്കൊണ്ട്
തീയാളിയ വേനലും കടന്ന്
മഴത്തുള്ളികളിലെ കുളിരുൾക്കൊണ്ട്
ആകാശമാർഗത്തിൽ
നിലാപ്പൂക്കൾക്കരികിൽ
നക്ഷത്രവിളക്ക് തെളിയുമ്പോൾ
ഉൾക്കടലിന്റെ അപരിമേയമായ
അഗാധതയിൽ
മുത്തുചിപ്പികൾക്കുള്ളിലൊളിച്ച
കടലിന്റെ ഉറവിടം തേടി

കൽതുരങ്കങ്ങൾ

ദൂരെ കൽതുരങ്കങ്ങളിലൂടെ
കാണുന്ന ആകാശത്തിലൂടെ
മഴപെയ്യുന്നതും നോക്കിയിരുന്നപ്പോൾ
പുകയുയർത്തിപ്പോയ തീവണ്ടിയുടെ
ഇരമ്പത്തിൽ മഴയുടെ സംഗീതമിടറി
പാലമുലഞ്ഞു മുന്നോട്ടോടിയ
പുകയിൽ ആകാശം മാഞ്ഞു
അതിനിടയിൽ കൽതുരങ്കങ്ങളിലൂടെ
നടന്നെത്തിയ സമുദ്രതീരത്ത്
മഴയുടെ സംഗീതം
വീണ്ടുമുണർന്നു വന്നു

സ്വപ്നനിദ്രദേവവാദ്യങ്ങൾ മുഴങ്ങിയ



സോപാനത്തിനരികിൽ
ചുറ്റുവിളക്കിൽ സന്ധ്യയുണരുമ്പോൾ
മഴത്തുള്ളികളിൽ ആകാശം
നിറങ്ങളെ മായ്ക്കുമ്പോൾ
നിലാവും നക്ഷത്രങ്ങളും
ആകാശവാതിൽ തഴുതിട്ടുറങ്ങിയ
രാത്രി നടന്നു വന്ന വഴിയിൽ
ആറ്റിറമ്പിലെ വൃക്ഷശിഖരങ്ങളിലെ
കിളിക്കൂടുകൾക്കൊപ്പം
ഗ്രാമം ഓട്ടുവിളക്കിലെ
തിരിയണച്ചു മിഴികളിൽ
പുലർകാലസ്വപ്നങ്ങളുമായുറങ്ങി

സ്വപ്നങ്ങളുടെ ഒരിതൾ

സ്വപ്നങ്ങളുടെ ഒരിതളിലൂടെ
ഒരു സ്വരമുണരുമ്പോൾ
ആരോ മൊഴിഞ്ഞു
കടന്നു പോകുക
തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ കണ്ടു
ഒരു നിഴലനക്കം
മുന്നോട്ടു നടക്കുമ്പോൾ
ആരോ മൊഴിഞ്ഞു
എന്തിനിവിടെ വന്നു
തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ
കാർമുകിലുലയുന്നതു കണ്ടു.
അകലെ ആകാശമാർഗത്തിൽ
മനുഷ്യവചനങ്ങൾക്കുമപ്പുറം
ഒരു ദിവ്യവചനമുണന്നു
സ്വപ്നങ്ങളെ നിങ്ങളെന്റെ
മിഴിയിലൊളിക്കുക

ആരവം

ആരവങ്ങളൊടുങ്ങിയ
ആൾക്കൂട്ടം പിരിഞ്ഞു പോയ
വഴിയിൽ ചക്രവാളം
കടലിനോടായി പറഞ്ഞു
കൊടിതോരണങ്ങളിഞ്ഞ്
മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ മുഴക്കി
ഉപജാപകവൃന്ദത്തിന്റെ
പ്രശംസാപത്രങ്ങളിൽ മയങ്ങി
ആരവമുണർത്തി
അവർ വരും നാളെയും
കാളിന്ദിയൊഴുകുന്ന വഴിയിൽ
അവരുടെ പാഴ്ശ്രമങ്ങൾ
കണ്ടു പുഞ്ചിരി തൂവും
ഒരു ഗോപാലകൻ
കടമ്പുകളിൽ അമൃതു പോലെ
മഴയൊഴുകുമ്പോൾ

മഷിതുള്ളികൾ



എഴുത്തുമഷിയിലൂടെയൊഴുകുന്ന
നീർച്ചാലുകളിൽ വിഹ്വലമാകുന്ന
മൺകുടത്തിലൊളിക്കുന്ന
ഒരു പിടി കളിമണ്ണല്ല
ഭൂമിയെന്നാപുഴയോട്
കടലെത്രപറഞ്ഞിരിക്കുന്നു
എഴുതാനൊന്നുമില്ലാതെ
ആവർത്തനവിരസതയുടെ
മഷിത്തുള്ളികളിൽ
ആത്മാവിനെ ഹോമിക്കുന്ന
കടലാസുതാളുകൾ പാറിനടക്കുന്ന
പ്രഭാതങ്ങളിൽ
കടലേ നീയുണരുന്നു
എന്റെയുള്ളിലും
ആവർത്തനവിരസമല്ലാത്ത
ഭൂമിയുടെ ആദ്യശ്രുതിയിൽ

ശുഭരാഗങ്ങൾ

ഒരിടവേളയിൽ
പാടാൻ മറന്ന ഒരു സ്വരം
കടൽചിപ്പിക്കുള്ളിലെ
സമാധിയിൽ നിന്നുണർന്ന്
ദേവദുന്ദുഭി മുഴങ്ങിയ
പ്രദോഷസായാഹ്നത്തിൽ
ജപമന്ത്രങ്ങളുടെ
ശുഭരാഗങ്ങളിൽ ശ്രുതി തേടി
നവരാത്രിമണ്ഡപത്തിൽ
കൽത്തൂണുകളിലെ
കൽവിളക്കുകളിൽ
തിരിതെളിക്കുന്ന
സന്ധ്യയുടെയുള്ളിലെ
സംപൂർണരാഗത്തിലൂടെ
നക്ഷത്രമിഴിയിലെ
പ്രകാശമായി മാറി...

അസ്പർശ്യം



അസ്പർശ്യമായ ആകാശമേ!!!
നിന്നിൽ നിന്നുണരുന്ന സൂര്യോദയത്തിനരികിൽ
ആരുടെയും അവകാശമുദ്രകളുണ്ടായിരുന്നില്ല
കാർമേഘാവൃതമായ ഇന്നത്തെ
ആകാശത്തിനരികിൽ
ഒഴുകുന്നു തിരയൊടുങ്ങാത്ത സമുദ്രം
ആരൊക്കയോ വിഭജിച്ചെടുത്ത പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ
അവകാശമുദ്രകൾക്കരികിൽ
അടയാളവാക്യങ്ങൾക്കരികിൽ
ആരവമുയർത്തുന്ന കൊടിക്കൂറകൾ പാറുന്ന
ചക്രവാളസീമയിൽ വേലിയേറ്റത്തിലൊഴുകിയ
കോടാനുകോടി മണൽത്തരികൾ
എണ്ണിത്തീർക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന
ആത്മാക്കളുടെയരികിൽ
പൂഴിമണൽ വാരിക്കളിക്കുന്ന നിഴലുകളിൽ
വേരാഴ്ത്തി ഒരു വൃക്ഷവും പൂക്കാലങ്ങൾ
മായ്ച്ചിരുന്നില്ല
അസ്പർശമായ ആകാശമേ
നക്ഷത്രമിഴിയിൽ സ്വപ്നങ്ങളുമായ്
വാക്കുകളുണരുമ്പോൾ
അതിർരേഖകളിലെ ആത്മസംഘർഷം
ചക്രവാളത്തിനരികിലും അസ്പർശ്യമാകുന്നു

എവിടെയോ വഴിതെറ്റിയൊഴുകിയ
നദിയുടെ ഓർമക്കുറിപ്പിൽ
ദിനാന്ത്യങ്ങൾ എഴുതിയ
അവസാനവാക്കിൽ
കഥയെല്ലാമൊടുങ്ങിയിരുന്നു
കല്പനകളുടെ കഥാന്ത്യത്തിൽ
മഷിക്കുപ്പികൾക്കുള്ളിൽ
ഉൽഭവസ്ഥാനം മറന്ന
നദി ഒഴുകാൻ വഴി തേടിനടന്നു
അമാവാസിയും കടന്നു വന്ന
മുകിൽ നിരകളിൽ നിന്നും
മഴയൊഴുകിയപ്പോൾ
മഷിതുള്ളികളിറ്റു വീണ കടലാസിൽ
എഴുതാൻ വാക്കുകൾ തേടി
പർവതമകുടത്തിൽ
സമയം നിർവികാരതയുടെ
മുഖാവരണമണിഞ്ഞു നിന്നു.

ഇരുളിൽ മുഖാവരണം നീക്കി
ഗംഗയൊഴുകും
ഹിമാലയഗിരിമൗലിയിൽ
തപസ്സിരിക്കും രുദ്രാക്ഷങ്ങൾ
മന്ത്രിയ്ക്കും പഞ്ചാക്ഷരിയുണരും
കൈലാസത്തിനരികിൽ
പൊൻതാമരപ്പൂവുകൾക്കുള്ളിൽ
സപ്തസ്വരങ്ങളുണർത്തുന്ന
ദേവഗോപുരങ്ങളിൽ
മഹാമൗനമുറങ്ങും
ഹിമവാന്റെ ശിരസ്സിൽ
മഴവീണലിയുന്ന മഞ്ഞുനൂലുകൾക്കുള്ളിൽ
മയങ്ങും മനസ്സേ നീയൂണരൂ
ത്രിവേണിയിലൊഴുകും
കാലത്തിന്റെ സംഗമതീർഥങ്ങളിൽ

അകലെയവിടെയോ
വീണുടഞ്ഞൊരു മേഘ-
മിഴിയിൽനിന്നും മഴയൊഴുകീ
ഗ്രീഷ്മം മെല്ലെ നടന്നു നീങ്ങും
വഴിയരികിൽ കാലം
കഥയെഴുതും സായാഹ്നത്തിൽ
ചിറകിൽ സ്വപ്നങ്ങളെയൊതുക്കി
കിളിക്കൂട്ടിലൊളിക്കും
വാക്കിൻതുമ്പിലുണരും
സായന്തനമൊരിക്കൽക്കൂടി
ധ്യാനനിരതമായി
മന്ത്രങ്ങളിലുണർന്നു
ഞാനും പിന്നെയെന്നിൽ
നിന്നുയരുന്ന കടലും,
കടലിന്റെയുള്ളിലെ സംഗീതവും.

വഴിയിൽ നിഴലുകളുറങ്ങും നേരം
മൗനവചനം മറന്നൊരു
മഴയായ് മാറീ ഞാനും
മഴയിലുണർന്നൊരു
സ്വരങ്ങൾ തേടി കടലുണർന്നു
കൈതപ്പൂക്കൾ വിടർന്ന
വരമ്പിന്റെയരികിൽ മുഖം താഴ്ത്തി
നിന്നൊരു പുൽനാമ്പിന്റെയരികിൽ
പൂത്തുമ്പികൾ വന്നിരുന്നപ്പോൾ
നേർത്ത മഞ്ഞുപോൽ നനുത്തതാം
സ്വപ്നങ്ങൾ കൈയിലേറ്റി
വന്നൊരു വൈശാഖത്തിൻ
ശ്രുതിയായ് മാറി ഞാനും.

അഴിമുഖങ്ങളിൽ നിന്നുമാകാശത്തേയ്ക്കുള്ള
ദൈർഘ്യമളക്കുന്ന തിരകൾക്കപ്പുറം
പ്രളയജലം സൂക്ഷിക്കാനാവാതെ
കടലിലേയ്ക്കൊഴുകിപ്പോകുന്ന
നദിയുടെ യാത്രകണ്ടുനിൽക്കുന്ന
മുകിലുകൾക്കപ്പുറം
കഥയെഴുതി കാലഹരണപ്പെട്ട
ദിനരാത്രങ്ങളുടെ
ഔപചാരികതയിൽ നിന്നകന്ന്
മഴയൊഴുകുന്ന ആറ്റിറമ്പിലിരുന്ന്
കടലാസുതോണികളിൽ
പൂക്കളൊഴുക്കുന്ന
ബാല്യം എഴുതി നീട്ടിയ അക്ഷരത്തെറ്റുകൾ
മനസ്സിലിന്നും കൗതുകകരമായ
ഒരോർമയായി തുമ്പപൂവുണരുന്ന
തൊടിയിൽ ഊഞ്ഞാൽപ്പടിയിലിരുന്ന്
ആകാശഗോപുരങ്ങളിലേയ്ക്ക്
പറന്നുയരുന്നു.

പർവതഗുഹയിലെ മൗനത്തിൽ
നിന്നുമുണർന്ന പ്രവാചകവചനങ്ങൾ
പ്രതിധ്വനിയായ് താഴവാരങ്ങളിൽ
മുഴങ്ങിയപ്പോൾ
കാറ്റ് സ്വകാര്യമോതിയ
അരളിപ്പൂമരങ്ങൾക്കരികിൽ
കുയിൽ പാടിയ
പാട്ടു കേട്ടുണർന്ന ഗ്രാമത്തിന്റെ
അന്തരാത്മാവിലെ ആദ്യാക്ഷരം പോലെ
വിടർന്ന നെയ്യാമ്പൽ പൂക്കൾ
ഗ്രീഷമം കടന്നെത്തുന്ന വർഷക്കുളിരുമായ്
മൗനമുടയ്ക്കുന്ന കാലത്തിനരികിൽ
ഐഷീകവനങ്ങളിലെ
പർവതഗുഹയിൽ മുഴങ്ങിയ
ഓടക്കുഴലിനായ് കാതോർത്തു നിന്നു...

നടുമുറ്റത്ത്പൂത്തുലഞ്ഞ
പവിഴമല്ലികൾക്കുള്ളിൽ
ശരത്ക്കാലഭംഗിയുടെ,
സന്ധ്യയുടെ ഒരിതളുണ്ടായിരുന്നു
കാർത്തികദീപങ്ങൾ പോലെ
നക്ഷത്രങ്ങൾ തെളിഞ്ഞ
നിലാവിന്റെ ഇലച്ചീന്തിൽ
ചന്ദനമൊഴുക്കിയ പൗർണ്ണമിയിലൂടെ
നടന്നു നീങ്ങിയ രാവുറങ്ങിയ യാമത്തിൽ 
ഉറങ്ങാതിരുന്ന കടൽ പാടിയ
കദനകുതൂഹലത്തിൽ
ഉണർന്ന തീരം ചക്രവാളത്തിൽ
പുലർകാലം വിരിയിച്ച 
പവിഴമല്ലിപൂക്കളായി മാറി..

നിറങ്ങൾ മിന്നിയാടിയ
പൂക്കാലങ്ങളിൽ നിന്നുയിർക്കൊണ്ട
പ്രത്യാശയുടെ സ്വർണ്ണഖനികളിൽ
ഖനനം ചെയ്തെടുത്ത തങ്കനൂലുകൾ
വിരൽതുമ്പിൽ മൃദുവായിയുണർത്തിയ
വാക്കുകൾ പർവതഗുഹകളിലെ
മൗനവും കടന്ന് മണൽക്കാടുകൾ താണ്ടി
ഉപദ്വീപിലെ സംഗമതീർഥങ്ങൾ
ശിരസ്സിലേറ്റി സ്വപ്നങ്ങൾ വിരിയുന്ന
കായൽക്കരയിലെ കാറ്റിൽ
ദിനരാത്രങ്ങളുടെ   എഴുതിമാറ്റാനാവാത്ത
വിഹ്വലതകളിൽ   മഷിയിറ്റു വീഴ്ത്തുന്ന
അനിശ്ചിതരേഖകളിൽ വീണുടയാതെ
ഉണരാൻ വൈകിയ മഴതുള്ളികൾ തേടി
കാലമെഴുതിയ കല്പനകളിൽ
നനുത്ത മഞ്ഞുതുള്ളികൾ പോലെ
കവിതവിരിയുന്നതും കണ്ടിരുന്നു..

മതിൽക്കെട്ടിനുള്ളിൽ
താഴിട്ടുപൂട്ടിയ മൗനം
പുനർജനിയുടെ വാക്കുമായ്
എഴുതാനിരുന്നപ്പോൾ
വേലിയേറിയ തിരകൾ
കുറെ അക്ഷരങ്ങൾ
കവർന്നെടുത്തു
ഉൾക്കടലിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ
വാക്യാർഥങ്ങൾ നഷ്ടമായ തിരകൾ
എഴുതാനൊന്നുമില്ലാതെ
മണൽത്തട്ടിൽ വാരിയെറിഞ്ഞ
അവ്യക്തലിപികളുടെ അർഥം
പുനർജനിമന്ത്രവുമായ് വന്ന
വാക്കുകളറിഞ്ഞു

ഇന്നലെയുടെ ഇടവേളയിലൂടെ
കടന്നുപോയ മുഖാവരണങ്ങളിലെ
യാഥാർത്യങ്ങൾ
ദിനരാത്രങ്ങളുടെ സ്പന്ദനങ്ങളിൽ
വീണുടയുമ്പോൾ
സമുദ്രം മാറ്റങ്ങളില്ലാത്ത
യാഥാർത്യമായൊഴുകി
മുഖാവരണങ്ങളില്ലാത്ത
സ്വർഗവാതിലിനരികിൽ
സാക്ഷിപത്രമെഴുതിയ
ചക്രവാളത്തിന്റെ വിധിന്യായത്തിലെ
വാക്കുകളുടെ അന്തരാർഥമറിയാതെ
സമയം മേഘമാർഗവും കടന്നു
ആകാശഗോപുരങ്ങൾക്കരികിൽ
തപസ്സു ചെയ്തു
എല്ലാ സത്യവുമുറങ്ങുന്ന
ഓടക്കുഴൽ അന്നും താഴ്വാരങ്ങളിലെ
നിശബ്ദതയിൽ നിന്നുണർന്നു...

നിയന്ത്രണാതീതമായ
ഒരു ഭ്രമണവലയത്തിൽ
നിന്നകന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ
എഴുത്തുമഷി നൃത്തമാടുന്ന
കുറെ തൂവലുകൾ
പറന്നകലുന്നതു കണ്ടു
കടൽക്കാറ്റിൽ മാഞ്ഞുപോയ
ആ തൂവലുകളിൽ
നിന്നെടുത്തു സൂക്ഷിക്കാൻ
അക്ഷരവിദ്യയുടെ
ആദ്യലിപി പോലുമതിലുണ്ടായിരുന്നില്ല
മുകിലുകൾക്കുള്ളിലെ ജലശേഖരങ്ങളിലൂടെ
താഴേക്ക് പെയ്തിറങ്ങിയ മഴയിൽ
ഒരു ആയുഷ്ക്കാലമൊഴുകി മാഞ്ഞു
അനിയന്ത്രിതമായ ഭ്രമണതാളങ്ങളിൽ
കാലം ചലിക്കുമ്പോൾ
സമുദ്രസ്നാനം ചെയ്തു സന്ധ്യ
ചക്രവാളത്തിൽ മറഞ്ഞു

പേനത്തുമ്പിൽ വിരിയുന്ന
അക്ഷരങ്ങളെ ചേർത്തിണക്കുമ്പോൾ
വിരലുകൾ മുറിയുന്നു
വിവർത്തനങ്ങളുടെ വാൾമുനയിൽ
നിന്നുയരുന്ന തീയിൽ
ഒരു നദി ചുരുങ്ങുന്നു
ഒഴുകാനാവാത്ത നദിയുടെയരികിൽ
അണക്കെട്ടു പണിയുന്ന കാലത്തിന്റെ
കൽസ്തൂപങ്ങളിലുണർന്ന
കുറെ വരികൾ വിവർത്തനാതീതമായ
മൗനമായി മാറി
അനർഥങ്ങളില്ലാത്ത മൗനം

പ്രകാശഗോപുരങ്ങളിൽ
ചക്രവാളമുണരുമ്പോൾ
പെയ്തൊഴിഞ്ഞു പോയ
നീർമുകിലിനപ്പുറം
മഴവിൽപൂക്കൾ തേടിയൊഴുകി കടൽ. 
തണൽ മരങ്ങൾ നിരയായിനിന്ന
പാതയോരത്ത് വീണുടഞ്ഞ
പൂക്കളുടെ  ആത്മകഥയിൽ
കാലമെഴുതിയ മുഖവുരയിലെ
ആത്മസംഘർങ്ങളിൽ
മഞ്ഞുതുള്ളികൾഘനീഭവിച്ചു
ഗ്രാമം നഗരാതിർത്തിയിലേക്ക്
നടന്നു നീങ്ങുന്ന
ഒറ്റയടിപ്പാതയ്ക്കരികിൽ
വേനൽ കരിയിച്ച നെൽപ്പാടങ്ങൾ
മഴയെ കാത്തിരുന്നു
മഷി നിറഞ്ഞ തൂലികക്കുള്ളിലെ
വാക്കുകൾ ആമ്പൽക്കുളത്തിനരികിൽ
പ്രകാശഗോപുരങ്ങളിലെ
വെളിച്ചമുൾക്കൊണ്ടുണർന്നു...

വാക്കുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളിൽ
ഒരിയ്ക്കൽ സൗഗന്ധികങ്ങൾ
സുഗന്ധവാഹിനികളായുണർന്നിരുന്നു
ചന്ദനസുഗന്ധത്തിലുണർന്ന
സോപാനങ്ങളിലെ അഷ്ടപദി
അലങ്കോലമാക്കി
മഹാദ്വീപുകളുണർന്നപ്പോൾ
നോക്കി നിന്ന നിളാനദി
ഇന്നൊഴുകുന്ന വഴി കാണുമ്പോൾ
ഉപദ്വീപിലെ കിഴക്കൻ സൂര്യോദയം
ഇൻഡ്യൻ മഹാസമുദ്രത്തിലുണരുമ്പോൾ
വാക്കുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളിൽ
നിന്നും തൂവൽസ്പർശം
മാഞ്ഞുപോകുന്നതു കണ്ടു.

മഴ പെയ്തുകൊണ്ടേയിരുന്ന
ഉദ്യാനങ്ങളിൽ
തളിരിലതുമ്പിൽ നേർത്തു
വന്ന ഒരു പൂമൊട്ട് വിരിയുമ്പോൾ
പ്രഭാതം മുകിൽനിരകളെ മാറ്റി
ഉണരാൻ ശ്രമിച്ചു
ചുറ്റും കത്തിയ വിളക്കുകൾ
പടർന്നു കത്തുമ്പോൾ
മഴ പെയ്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു
കടലൊഴുകിയ മഴയിൽ
അക്ഷരത്തെറ്റു തേടി
സമയം സൂചിത്തുമ്പിൽ
ശംഖുകളിലുറങ്ങിയ
സ്വപ്നങ്ങളുടച്ചു
കാലമേറ്റിയ ഭാരവുമായി മലകയറി
താഴേക്കിറങ്ങി താഴ്വാരങ്ങളിൽ മറഞ്ഞു
സ്വപ്നങ്ങൾ വാക്കിലുണർന്ന
അർഥം തേടി, കടൽത്തീരത്ത്
ഉടയാത്ത ഒരു ശംഖു തേടിയൊഴുകി

ഇരുണ്ടു തുടങ്ങിയ പകലിൽ
മുഖം ചേർത്തുനിന്ന ചക്രവാളത്തിൽ
ഉടഞ്ഞ ചില്ലുജാലകങ്ങളിലൂടെ
സൂര്യൻ മറയുമ്പോൾ
തെളിഞ്ഞ ചിത്രങ്ങളിൽ
അസ്തമയമുണരുന്നതു കണ്ടു 
കൽപ്പാലങ്ങളിൽ പാളം തെറ്റി വീണ
തീവണ്ടിയ്ക്കരികിൽ
യുദ്ധഭൂമിയുടെ മരവിച്ച മുഖവുമായി
സന്ധ്യ നിന്നു
എഴുതാനിരുന്ന ഭൂമിയുടെ
പേനത്തുമ്പിൽ വാക്കുകൾ
സൗപർണ്ണികയായൊഴുകി
തപസ്സു ചെയ്യും കുടജാദ്രിയിൽ
ഒരു ചിലമ്പിൻധ്വനി
കാടുണരുമ്പോൾ
നിലാവിൽ മന്ത്രം ജപിയ്ക്കുന്ന
നക്ഷത്രങ്ങളെ കണ്ടു..

ആകാശത്തിന്റെ തൂവൽതുമ്പിലെ
നനുത്ത നീലനിറവും
സമുദ്രത്തിന്റെ ഇന്ദ്രനീലവും
അവരുടെ മനസ്സിന്റെ കറുപ്പിൽ
ചേർന്നുലയുമ്പോൾ
പരാജയത്തിന്റെ
വിജയമാഘോഷിക്കുന്ന
മഷിത്തുള്ളികളിലിറ്റു വീഴുന്ന കറുപ്പിൽ
മനസാക്ഷി മരവിച്ച ലോകം
വിരൽതുമ്പിലെ വാക്കുകൾ
കവർന്നെടുക്കുമ്പോൾ
മഴത്തുള്ളികളിലൂടെ കൈയിൽ
വന്നു വീണു കുറെ സ്വപ്നങ്ങൾ
അവയിൽ മറഞ്ഞിരുന്ന വാക്കുകളിൽ
ആകാശത്തിന്റെ തൂവൽസ്പർശവും
സൗമ്യതയുമുണ്ടായിരുന്നു...

അനിർവചനീയമായ
വർണ സംഗമത്തിൽ
ശരത്ക്കാലനിറമാർന്ന
ഭൂമി, നിന്നെ തേടി നടന്ന വഴികളിൽ
സൂര്യൻ കാല്പദങ്ങളിലെ മണലിൽ
തീ കോരിയിട്ടു.
കടലുലയുമ്പോൾ
മഞ്ഞുലഞ്ഞു വന്ന
ഹിമാലയത്തിലെ കാറ്റായി
പ്രഭാതം.
തപസ്സു ചെയ്യുമ്പോൾ
മഞ്ഞു പുതപ്പണിഞ്ഞ
ഇലപൊഴിയും വൃക്ഷങ്ങൾക്കരികിൽ
മേഘങ്ങൾ എഴുതിയ
അപൂർണ്ണ ചിത്രങ്ങളിൽ
വെയിൽ മാഞ്ഞു.
നിഴൽപ്പാടുകളിൽ
നിറം മങ്ങിയ ഓർമയായി
ഒരു വരി കവിത.
അലങ്കാരങ്ങളിൽ അക്ഷരങ്ങൾ
അനുസ്മരണം എഴുതുമ്പോൾ
ഓറഞ്ചു നിറമാർന്ന
അശോകപ്പൂക്കളിൽ
സായന്തനം ഓർമ മങ്ങിയാളിയ
ഒരു ദീപമായി മാറി...

രാവുറങ്ങിയ നേരം
പിന്നോട്ടു നടന്നൊരു
മേഘത്തിൻ നിഴൽ വീണു
മറഞ്ഞ നിലാവിന്റെ
പൂവുകൾ തേടി തേടി
നടന്നു നക്ഷത്രങ്ങൾ.
ഉണരാൻ വൈകും രാവിൻ
ചിമിഴിൽ മിന്നും
നിലാവെളിച്ചം തൂവും
നിറദീപങ്ങൾക്കരികിലായ്
ഉറങ്ങാതിരുന്നു ഞാൻ
കടലിന്നഗാധമാം
ഉണർവിൽ നിന്നും
ഘനരാഗങ്ങളുണരുമ്പോൾ

ഇന്നലെയൊരു
തിരയേറ്റത്തിൽ കാലം
വന്നു കൈയിലേറ്റിയ
തീരമണലിൽ,
കാല്പനിക കഥയിൽ
മുഖം താഴ്ത്തി നിന്നൊരു
സമയമാ നാഴികമണികളിൽ
ഉദയാസ്തമയങ്ങൾ മറച്ചു
സമുദ്രം പ്രക്ഷുബ്ദമാം
തീരങ്ങൾ കൈയേറിയ
തുരുത്തിൽ, പേമാരിയിൽ
മറഞ്ഞു ചക്രവാളം
ഇരുട്ടിൽ മുന്നോട്ടോടാനാവാതെ
നിന്ന കാലമൊരിക്കൽ കൂടി
ശിലാമൗനമായുറഞ്ഞു പോയ്

ഇടുങ്ങും മനസ്സുകളൊളിവിൽ
മനസ്സാക്ഷിപണയം വയ്ക്കും
രാവിൻ കറുപ്പിൽ നിന്നും
കടലെത്രയോയകലെയാകടലിൻ
തീരങ്ങളിലെത്രയോ
തിരകൾ വന്നടിഞ്ഞങ്കിലും
മണൽത്തട്ടിൽ വന്നിരുന്നവർ
പാടുന്ന കഥയുടെയർഥശൂന്യമാം
പുറം താളുകൾക്കുള്ളിൽ മാഞ്ഞ
അസ്തമയത്തിൻ
നിറമുണരും കഥയിലെ
ചിത്രങ്ങളെഴുതിയ
സന്ധ്യയിൽ കടൽ പാടി
ചക്രവാളത്തിൽ
മൃദുസ്പർശമായുണർന്നെന്റെ
ഹൃത്തിൽ വന്നലിയുന്ന
സ്വരങ്ങൾ സ്പന്ദനങ്ങൾ

ഇടവഴിയിൽ നിന്നും
മൗനമിറങ്ങിപ്പോയി
 വാക്കിലുണർന്നുവന്നു കടൽ
ചിതയിൽ നിന്നും പുനർജനിച്ചു ജീവൻ
വിഭ്രമങ്ങൾ സൂചിതുമ്പിൽ
കാലത്തെ വിഭജിച്ചു
കടന്നു പോകും കടലിടുക്കിൽ
നിന്നും വഞ്ചി തുഴഞ്ഞു നീങ്ങും
കടൽക്കാറ്റിന്റെ തുമ്പിൽ
മഴയുണർന്നു, കറുകനാമ്പെഴുതി
കനൽത്തീയിലുരുക്കി സ്ഫുടം
ചെയ്ത വാക്കുകൾ
മഹാഹോമമണ്ഡപങ്ങളിൽ
നിന്നുമുണരുമാദ്യാക്ഷരം.

ഇവിടെയീ സായാഹ്നമെഴുതി നീട്ടും
കഥയ്ക്കപ്പുറം കാണാത്ത
കഥയുമായ് വന്നൊരു കടലിനെ
ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു
അരികിൽ പ്രവാചകവചനങ്ങൾ
പാടിയ തിരകൾക്കുമപ്പുറം
ചക്രവാളത്തിന്റെ കഥയുമായ്
വന്നൊരു സന്ധ്യയെ
കടലുമറിഞ്ഞിരുന്നു
വഴിയിൽ മുഖംമൂടിയിട്ടൊരമാവാസി
ഇരുൾമുടിയഴിച്ചിട്ട യാമങ്ങളിൽ
പിറകിൽ പതിഞ്ഞകാൽപ്പദവുമായ്
നിന്നൊരു പുഴയെയും
കടൽ കണ്ടിരുന്നു
ഒടുവിൽ സത്യവചനങ്ങളെയൊന്നാകെ
ശരശയ്യയിൽവച്ചു ഭിന്നിച്ച കാലത്തിൻ
വഴികളിലിരുട്ടിന്റെ നഷ്ടങ്ങളിൽ
നിമിഷസൂചികൾ തേടി
നടന്നു സമയം

പലവഴിയായ് പിരിയുന്ന
വേരുകൾ തേടി വൃക്ഷമൊരിയ്ക്കൽ
പോലും തപസ്സിരിക്കാറില്ല
ശിരസ്സുയർത്തിയാകാശത്തെ
തേടുന്ന വഴിയിലായിലകൾ
പൊഴിഞ്ഞു പോമെങ്കിലും
മഴയുടെ നിറവിൽ വീണ്ടും
പൂക്കൾ വിരിയും
ഋതുക്കളെ മറക്കാതെന്നും
ഭൂമിയുണർത്തും
വഴികളിൽ രാവിന്റെ കറുപ്പുമായ്
കാത്തു നിന്നേക്കാം കാലം
കോലങ്ങൾ വരച്ചേക്കാം
മഷിത്തുള്ളികൾ
പുകമറയിൽ സത്യങ്ങളെ
കുരുതിയേകി ചോന്നനിറത്തിൽ
മുഖം പൂശി പുതുമോടിയിൽ
പുഴയൊഴുകിയേക്കാം
മഴയൊഴുകും നേരം മാഞ്ഞ ചായങ്ങൾ
തേടി തേടി സമയമൊരു
ചില്ലുപാത്രത്തിലുടഞ്ഞേയ്ക്കാം
സമുദ്രമെന്നിൽ നിറഞ്ഞൊഴുകും നേരം
തീരമുണർത്തും വാക്കിനുള്ളിൽ
സ്വപ്നങ്ങൾ സൂക്ഷിയ്ക്കും ഞാൻ

ഞാനുണർന്നപ്പോൾ
ലോകമുറങ്ങീ, കാലം പോയ
നാളുകൾ തേടി ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞു
കരിമഷിചെപ്പുതുറന്നു
വീണ്ടും വീണ്ടുമെഴുതീ
മറക്കേണ്ടൊരക്ഷരത്തെറ്റിൻ
പൂർവകാലങ്ങൾ
തിരയതു കൈയിലേറ്റിനടന്നു
സമുദ്രത്തിൻ നിധികൾ
കൈയേറുവാനെന്നപോൽ
കൽപാന്തത്തിലെഴുതാൻ
വാക്കു തേടി നടന്നു മൗനം
ഞാനുമുണർന്നു, കാവേരിയിൽ
താമ്രപർണ്ണിയിൽ പുണ്യമേറിയ
ഭൂവിൻ സങ്കീർത്തനങ്ങൾക്കുള്ളിൽ
കാലം നടന്നു മുന്നിൽ
മൂടുപടങ്ങൾക്കുള്ളിൽ

നടന്ന വഴികളിൽ രാജമല്ലിപ്പൂവുകൾ
വിടർന്നു സാന്ധ്യവർണ്ണമൊഴുകും പോലെ
വഴിയരികിൽ കാത്തുനിന്ന
തണൽമരച്ചോട്ടിലായ്
നിഴൽ വന്നുലഞ്ഞു പൊയ്മുഖങ്ങൾ
മറച്ചു നേർത്തൊഴുകും കാറ്റിൽ
തട്ടി മറഞ്ഞു പിന്നെ ചിറകൊതുക്കി
മദ്ധ്യാഹ്നത്തിൻ വൃക്ഷശാഖകളിൽ
പെയ്തിറങ്ങീ പ്രകാശത്തിലുറങ്ങീ
നിറമെല്ലാമുണരും വസന്തത്തിൻ
വാതിലിന്നരികിൽ
കൺതുറക്കും പൂക്കാലത്തിലുണർന്നു
സ്വപ്നങ്ങളും

പുലർവെളിച്ചം മായും
മഴമേഘമാലകളിൽ വീണണയും
പ്രശാന്തി തൻ നിശബ്ദമന്ത്രം
കൈയിലെടുത്തു നിൽക്കും
മായമാളവഗൗളങ്ങളിൽ
സ്വരസ്ഥാനങ്ങൾ ചേർത്തു പാടുന്ന
കടലേ നിന്നരികിൽ
ഞാനുമൊരു സംപൂർണ്ണരാഗം
തേടിയൊഴുകീ
നീയുൾക്കടലിൽ നിന്നും
രാഗമാലിക പാടീ
കൈയിലെടുത്തു നീട്ടി
വിൺപൊൻചെപ്പിലമൃതവർഷിണികൾ
ഉലയും വിൺപട്ടിൻനിന്നുണരും
സ്വരങ്ങളിലുണർന്നു മഴയുടെ
ജന്യരാഗങ്ങൾ
സ്വപ്നമുണർത്തും കടലിന്റെ
കല്പനസ്വരങ്ങളും

നിറം മങ്ങിയമുകിൽമുടിയിൽ
നിന്നും മഴയൊഴുകീ
മുഖപടമണിഞ്ഞു വന്നു
പ്രഭാതങ്ങൾ
നിറമാല തൊഴുതു മടങ്ങിയ
മനസ്സിൽ കുളിർ തൂവിയൊഴുകീ മഴ
നടക്കാവിലെയുദ്യാനത്തിലിരുന്നു ഞാനും
മഴയൊഴുകിയെന്നെ വന്നു തഴുകീ
പൊന്നൂഞ്ഞാലിരുന്നു സ്വപ്നം
നെയ്ത കാറ്റിന്റെ ചിറകിലെ
കാറ്റു പോൽ മറയുന്ന കാലവും
കാലം തീർത്ത
കൽമതിൽക്കെട്ടിന്നുള്ളിലുറങ്ങും
ഭയാനക മൗനവും കടന്നു
ഞാനെത്തിയ സോപാനത്തിലുണരും
കൽഹാരങ്ങളുപസംഹരിക്കുന്ന
സഹസ്രനാമങ്ങളിൽ
ചന്ദനം നിറയുമ്പോൾ
മഴയിൽ മുങ്ങിക്കുളിച്ചെത്തിയ മൗനം
തിരുനടയിൽ വാക്കായ്
വീണ്ടുമുണരുന്നതു കണ്ടു...

ഇവിടെ ലോകമൊരുഗോളമായ്
തിരിയുന്ന വഴിയിൽ
മുള്ളുതൂവുമിരുണ്ടമനസ്സുകൾ,
കടലാസ്സിലെ വ്യർഥചിത്രങ്ങൾ
ത്രാസ്സിൽ തൂക്കിയെടുത്താൽ
പോലും വിലയിടിയും
പാഴ്വസ്തുക്കൾ.
വിലയിട്ടെടുക്കുന്ന ജീവിതങ്ങളെ
കറുപ്പൊഴുക്കി സംരക്ഷിക്കും
സമയം, ദൈവമതു കണ്ടു ചിരിയ്ക്കും
സ്വർഗവാതിലിന്നരികിലെ
സ്വഛസുന്ദരമായൊരുദ്യാനങ്ങളിൽ
ദൈവം ചിരിയ്ക്കും മനുഷ്യന്റെ
പാഴ്ശ്രമങ്ങളിൽ
പരിതപിയ്ക്കും പിന്നെ
മെല്ലെ പറയും മനുഷ്യാ
നീയെടുത്തു നിൽക്കും
നിന്റെ സമയം പോലും
നിന്നെ മറക്കുമൊരുനാളിൽ

എനിയ്ക്കായുണരുന്ന ഭൂമി
നിന്നുള്ളിൽ കടലുണരുന്നതും
കൺടു നടന്നു ഞാനും
കായൽക്കരയിൽ
സായാഹ്നങ്ങളെത്രയോ
മനോഹരം
ഇടുങ്ങുമിടവഴി കടന്നു
നിഴൽതുള്ളിയുലഞ്ഞ സമയവും
കടന്നു, മഴ വീണ
മനസ്സിൽ ഞാനും ഭൂമീ
നീയുണർത്തിയ സ്വപ്നജാലകങ്ങളും
തുറന്നീനടവഴിയിലെ
പൂക്കൂന്ന പൂക്കാലമായ്
അരികിൽ കരിമുകലിൻ തുമ്പിൽ
കടംകഥയായ് മാറീ കാലം
വീണ്ടുമുണർന്നു ഭൂമി നീയെൻ
കൈയിലുണർത്തി സമുദ്രം,
സമുദ്രത്തിൻ ലയവിന്യാസം
ഹൃദ്സ്പന്ദനമതിലായുണരുന്ന
ദ്രുതതാളങ്ങൾ
ദേവതാരുക്കൾ പൂക്കും കാനനങ്ങൾ
മഞ്ഞു തൂവുന്ന
കൈലാസത്തിലേറുന്ന
രുദ്രാക്ഷങ്ങൾ
സായന്തനങ്ങൾ, പ്രദോഷങ്ങൾ
സമ്പൂർണ്ണരാഗത്തിന്റെ
സ്വരങ്ങൾ, നക്ഷത്രങ്ങൾ
മിഴിയിൽ സൂക്ഷിക്കുന്ന
നിലാവിൻ പൊൻപൂവുകൾ
എനിയ്ക്കായുണരുന്ന ഭൂമി
നിന്നുള്ളിൽ കടലുണരുന്നതും
കൺടു നടന്നു ഞാനും
തീരമണലിൽ
ശരത്ക്കാലമുണരുന്നതും കൺടു

പലനാളായി കണ്ടു
മഴത്തുള്ളികൾക്കുള്ളിൽ
ഒരു സ്വപ്നത്തിൻ നേർത്ത
കസവിന്നലുക്കുകൾ
നിറയെ കൈയിലേറ്റി
വേനലിന്നുലയിലെ
കനൽത്തീകെടുത്തുമ്പോൾ
വാനിലെ തടാകത്തിൽ
മേഘമാലകൾ മുഖം മൂടിയ
ചക്രവാളഗോപുരങ്ങളിൽ
മഴയൊളിച്ചു, വീണ്ടും മിഴിതുറന്നു
കസവുനൂലലുക്കിൽ
സ്വപ്നങ്ങളെയുണർത്തി
കല്പാന്തത്തിലുറങ്ങും
പ്രപഞ്ചത്തിൻ
സ്വസ്ഥിമന്ത്രങ്ങൾ തേടി
കടലൊഴുകീ വീണ്ടും

രാവുറങ്ങുന്നതിൻ
മുൻപേയുറങ്ങീ നിലാപ്പൂക്കൾ ,
വാനിലായ് താരകങ്ങളും
കനൽത്തീയൊടുങ്ങി
കറുപ്പേറ്റിയ ചായക്കൂട്ടുമായ്
അമാവാസിയും വന്നു
പൂവുറങ്ങിയ യാമങ്ങളിൽ
ഞാനുറങ്ങാതിരുന്ന രാവിൽ
നീയുറങ്ങാതിരുന്നെന്റെയുള്ളിൽ
ക്ഷീരസാഗരം നിന്നിലൊഴുകീ
നീയുണർത്തി മുളം തണ്ടിലായ്
ശ്രീ രാഗവും പിന്നെയെന്റെ മനസ്സും

കടലേ ഞാൻ നിന്നിലെ
ശ്രുതിയായിരുന്നെന്റെയുള്ളിലും
കടലായിരുന്നു.
കടലിന്റെയരികിലെ പൂഴിമണലിൽ
ഞാനെഴുതിയതൊക്കൊയും
തിരമായ്ച്ചൊഴുക്കീ
ജപമണ്ഡപത്തിലെ
കൽ വിളക്കിൽ തിരിയെരിയുന്ന
സന്ധ്യയിൽ
ഒരു ശംഖു തന്നു
നീ കടലേയായാശംഖിൽ
ഞാനെഴുതിയതൊക്കയും
നീ പകർത്തി
തിരയിലൊതുങ്ങാത്ത
ശംഖായിരുന്നത്
തീരങ്ങൾ കാണാത്ത ശംഖ്
കടലേ ഞാൻ നിന്നിലെ
ലയമായിരുന്നെന്റെയുള്ളിലും
കടലായിരുന്നു.

ഇനിയുമുണരാത്ത പാട്ടുകളുറങ്ങുന്ന
കടലിന്റെയാഴത്തിലേയ്ക്കൊഴുകി
നീങ്ങുന്ന ചെറുമണൽതരികളിൽ
പോലുമപസ്വരമെഴുതും സമയമാ
പുഴയെയൊതുക്കിയൊരു
മലിനമാം ചാലിലൊഴുക്കിവിട്ടൂ
ദിനരാത്രമെല്ലാം ചുരുക്കിയാ
വാരാന്ത്യമെഴുതി
പ്രശസ്തിപത്രങ്ങൾ
നിറം കെട്ട പട്ടിൽ പൊതിഞ്ഞ
പ്രശംസകളതിൽ വീണ
വിലയിട്ടു വാങ്ങുവാനാകുന്ന
ജന്മങ്ങളെഴുതിവിൽക്കും മനസ്സാക്ഷി 
എഴുതി വിൽക്കട്ടെയവർ
വാരാന്ത്യതാളിലായ്
അവരുടെ ശൂന്യമാം കല്പനകൾ
ഭാരരഹിതമായ് ത്രാസിൽ പറന്നു
നീങ്ങീടുന്ന മഷിവീണു
മങ്ങിയ കടലാസു താളുകൾ.

ത്രാസിന്റെ മറുതട്ടിലൊരു
തുളസി മാത്രം കൃഷ്ണാ
ഭൂമിയുണരുന്നതവിടെയാണെന്നും..

മഴയെന്റെയുള്ളിലൊരു
നേരിയ സ്പർശമായ്
ഇടവിട്ടുപെയ്യുന്നരാവിൽ,
നിശബ്ദതയിൽ,
ചിറകു തേടിപ്പോയ മൗനം
തിരകളുടെയൊളിയമ്പുകൾ
കണ്ടു ചക്രവാളത്തിന്റെ
നിടിലത്തിലേറിയാ
രുദ്രനേത്രത്തിൽ
നിന്നുണരുന്നൊരഗ്നികണങ്ങളിൽ
വീണുഴറിയെഴുതിയുണ്ടാക്കിയ
കല്പനകളിൽ നിന്നും
മഴയെത്രയോദൂരെയകലെ
കടലെത്രയോ ദൂരയെകലെ

ഇരുളിൻ ലോകങ്ങളെ കടന്ന
തേരിൽ, ചക്രഗതിയിൽ നിറയുന്ന
വെളിച്ചം കാൺകെ
പണ്ടു ശരകൂടങ്ങൾ തീർത്തു
ഗാണ്ഡീവമെടുത്തു
തീർപ്പഴുതാനാകാഞ്ഞൊരു
ജന്മസന്താപങ്ങളിൽ
ഉണരും ഗോപാലങ്ങൾ
കാതിലോതിയ കൃഷ്ണപ്രിയമാം
തുളസിയിൽ, ചന്ദനസുഗന്ധത്തിൽ
ഒഴുകും ഗംഗാതീർഥജലത്തിൽ,
ഗായത്രിയിൽ
ഉണരും മനസ്സേ നീ
പാടുക ഗോപാലങ്ങൾ

ഇന്നലെയാകാശത്തിൽ
വിരിഞ്ഞ മഴവില്ലിൽ
മഞ്ഞുപോലൊരു
സ്വപ്നമുറങ്ങുന്നതു കണ്ടു
മഴവീണുർന്നൊരു മാമ്പൂക്കൾ
തേടി ബാല്യം
നടന്നവഴികളിലിരുന്നുഞാനും
സൂചിമുനയിൽ നിമിഷങ്ങൾ
നിശ്ചലം നിന്നു
കടൽക്കരയിൽ നിറം
മങ്ങിനിന്നൊരു സമയത്തിൻ
രഥത്തിൽ കാലം ചുറ്റിത്തിരിയുംനേരം
പദ്മവ്യൂഹങ്ങൾ തീർക്കും
തിര ചക്രവാളങ്ങൾക്കുള്ളിൽ
അസ്തമയത്തിൻ ചിത്രമെഴുതി
മടങ്ങിപ്പോയി

എവിടെയോ  കേട്ടു മറന്നൊരു
പാട്ടിന്റെ ശ്രുതിയുമായ് വന്നു
വസന്തമാ വൈശാഖനിറവിൽ
നിന്നെത്രയോർമ്മകൾ മുന്നിലായ്
പടിവാതിൽ മെല്ലെ തുറന്നു
വന്നമ്പലനടയിലിരുന്നു
വലംപിരിശംഖിൽ നിന്നമൃതു
പോലൊഴുകുന്ന തീർഥം
നുകർന്നു വന്നരികിൽ
പ്രദിക്ഷണവഴിയിലായിതിഹാസ
മെഴുതി നീട്ടും വേദവ്യാസപ്രതിഷ്ഠയിൽ
പ്രണമിച്ചു പിന്നെ
പ്രദക്ഷിണവഴിയിലെ
തുളസീസുഗന്ധത്തിലുണരുമാ
പാട്ടിന്റെ ശ്രുതി ചേർത്തു
നിൽക്കും സമുദ്രമേ
നീയന്നെലിനിയുമെഴുതാത്ത
ഗാനമായുണരുക...

ഇരുണ്ടമുഖമുള്ള രാവിൽ
നിന്നൊഴുകിയ നിറത്തിൽ
നിലാവൊരുകസവുനൂലായ്
വാനിലുണരും നേരം
സഹ്യനുറങ്ങും നേരം
രാപ്പാടുന്ന കിളിതൻ
ചിറകിലെ ലയവിന്യാസം
തേടിയൊഴുകും
കാറ്റിൻ നേർത്ത മർമ്മരങ്ങളിൽ,
നനുത്ത മണ്ണിൻ
സ്വപ്നനിദ്രയിൽ സുഗന്ധമായ്
വനജ്യോൽസകൾ
പൂത്തുവിടരും നേരം
രാത്രി കടന്നുപോയ വഴിയിൽ
നിലാവലിയും പുലർകാലനിറവിൽ
മിഴിതുറക്കും പൂക്കാലത്തിനുണർവിൽ
രാവിൻ കറുപ്പകലുന്നതുകണ്ടു
കടലുണരുന്നതും കണ്ടു

അരികിൽ യദുകുലമുണരും നേരം
പുല്ലാംകുഴലിൽസ്വരസ്ഥാനം
തേടിയ കടലിന്റെ
ശ്രുതിയിൽ നിന്നും വീണ്ടുമുണരും
മനസ്സിന്റെയിടനാഴിയിൽ  
ദേവവാദ്യങ്ങൾ മുഴങ്ങവേ
അരികിൽ
ജപമണ്ഡപത്തിലായ്
മൗനവചനം മറന്നിളകിയാടും
ഓട്ടുമണികൾപോലെ
തിരയൊഴുകീ തീരമണലിൽ,
സന്ധ്യാദീപമെഴുതി
തിരികളിലസ്തമയത്തെ
കത്തിപ്പടർന്നു കാലം
പിന്നെ നിശ്ചലം നിന്നു
രാത്രിയെപ്പോഴോ
വന്നു മായ്ച്ചു വെളിച്ചം..

എനിയ്ക്കെഴുതാൻ ഭൂമിയുള്ളപ്പോൾ
ഞാനെന്തിനു മരുഭൂമികൾ
തേടിപ്പോകണം
സമുദ്രങ്ങളുണരുന്നെന്നിൽ
ശൂന്യതടാകങ്ങളിൽ
ഭൂമിയ്ക്കൊതുങ്ങാനാവില്ലൊരു
ശിലയായ്
പാടാൻ കാറ്റിൻ ശ്രുതിയുള്ളപ്പോൾ
മുളം കാടുകളനവധി
മുരളിനാദത്തിന്റെ സ്വരങ്ങൾ
ചേർത്തുവച്ചു കീർത്തനമെഴുതുമ്പോൾ
മലനിരകൾ താണ്ടിമണൽക്കാടിന്റെ
ഗർത്തങ്ങളിൽ തളർന്നു വീണു
വിലങ്ങിട്ടൊരു പുഴപോലെ
മറയാനാവാത്തൊരു കടലുള്ളപ്പോൾ
മൗനശിലകൾ തേടി
ഭൂമിയെന്തിനു നടക്കണം

ആ നിറമവരുടെ നിറം
വന്യലോകത്തിൻ മഷിചെപ്പിലുറങ്ങും
നിറം, രാസവസ്തുക്കളെല്ലാം ചേർന്നു
വിലകെട്ടൊരു നിറം
ആ നിറമവരുടെ നിറം, വന്യലോകത്തിൻ
ഹൃദയത്തിൽ പടരും നീലം
കൈയിലേറ്റാനാവാത്ത നിറം
തൊട്ടാൽ പൊള്ളുന്ന നിറം
ആത്മനിന്ദതൻ സൂചിതുമ്പിൽ
സമയരഥങ്ങളിൽ
വർത്തമാനപത്രങ്ങളിൽ
നിറയും നിറം
ആ നിറമവരുടെ നിറം
ലോകം കൈയേറുന്ന തിന്മ തൻ നിറം
അതിലൊഴുകില്ല ഭയരഹിത സമുദ്രം
അതിൽ മഴയുണരില്ല
മഞ്ഞുതുള്ളിയുമുണരില്ല
അവർ സൂക്ഷിക്കട്ടെയാനിറമവരുടെ
മനസ്സിൻ പ്രതിഛായപോൽ


 

അകലെയൊരു ശിലാഗുഹയിൽ നിന്നും
കടലുണരുന്നതു കണ്ടു
നിശ്ചലം നിൽക്കും ഗിരിനിരകൾ
മറയ്ക്കുന്ന ചക്രവാളത്തിൽതട്ടി
വഴികൾ മറന്നൊരു തിരയിൽ നിന്നും
തീരമെഴുതിക്കൂട്ടുമപസ്വരങ്ങൾക്കിടയിലായ്
ഹൃദയത്തിലെ ശുദ്ധസ്വരങ്ങൾ
ചേർന്നു ഭൂമിയെഴുതി നീട്ടീടുന്ന
പ്രകൃതിസ്വരങ്ങളിൽ
ഭ്രമണതാളങ്ങളെ വിന്യസിക്കുമ്പോൾ
ദൂരെ പകലിൻ ദീപങ്ങളിൽ
ഉണർന്നു ഞാനും പിന്നെ
വർഷവും വസന്തവും....

ഒരു പൂവുണരുന്ന
നിമിഷങ്ങളിൽ നിന്നും
 ദൂരെ ഇലപൊഴിയും
ശരത്ക്കാലഭംഗിയിൽ നിന്നും
ഭൂമി നടന്നെത്രയോ കാതം
അലയിളകും സമുദ്രത്തിന്നാദി
മദ്ധ്യാന്തങ്ങളിൽ,
ഗിരിമുകളിൽ പതാകകൾ
താഴുന്നശോകങ്ങളിൽ
പലവഴിയായ് പിരിഞ്ഞൊരു
വഴിയും കാണാതൊരു
മുകിൽ പോലലയുന്ന
പുഴ തന്നോളങ്ങളിൽ
കായൽക്കരയിൽ
വഞ്ചിതുഴഞ്ഞു പാടീടുന്ന
കാറ്റിൻ മർമ്മരസ്വരങ്ങളിൽ
ഭൂമി നടന്നെത്രയോ കാതം
പിന്നിട്ട വഴികളിൽ
ദിനരാത്രങ്ങൾ പോലെ
ഋതുക്കൾ വന്നു പോയി..

അകലെയാകാശത്തിൻ
ജാലകവിരി നീക്കിയുണരും
ത്രിസന്ധ്യയിൽ തെളിഞ്ഞ
ദീപങ്ങളിൽ
നിറഞ്ഞ പ്രദോഷമേ
നിനക്കായ് ചിദംബരമുണരും
നേരം വില്വപത്രങ്ങളർച്ചിക്കുന്ന
നിരയായ് നിൽക്കും ദേവഗണങ്ങൾ
കാൺകെ നീയന്നവിടെയനിയ്ക്കായി
സൂക്ഷിയ്ക്കും രഹസ്യത്തെ
കടലിന്നരികിലായ്
വന്നു ഞാൻ കൈയേൽക്കുമ്പോൾ
അരികിൽ മന്ത്രാക്ഷരമുരുവിട്ടുണരുന്ന
തിരകൾ കാണാത്തൊരു കടലായി
മാറീ ഞാനും

ഒരിയ്ക്കൽ ധരിത്രിതൻ
പർണ്ണശാലയിൽനിന്നും
പുരോഢാംശമെടുത്തു
മറക്കുടയിൽ
മുഖം മറച്ച സമയം
ഉണർന്ന ഭൂമിമിഴിതുറന്നു
നോക്കും മുൻപേ കടന്നുപോയി
ബ്രഹ്മദിനങ്ങൾ സംവൽസരങ്ങൾ
എരിയും ഹോമാഗ്നിയിലുരുകീ
സൂര്യൻ, അഗ്നി മറന്നു
അഗ്നിഘോത്രങ്ങൾ
പിന്നെയും മറക്കുടമൂടിയ
മുഖവുമായ് പിന്നാലെയുരുളുന്ന
കാലത്തിനരികിലായ്
പർണ്ണശാലയിൽ
ഭൂമിയിരുന്നു കദംബങ്ങൾ
പൊന്നുരുളിയിൽ
പൂക്കളൊരുക്കും പ്രഭാതത്തിൽ

ഇന്നലെയൊരു പൂവിൻ
വിടർന്ന ദലങ്ങളിൽ
വന്നുറങ്ങിയ മഞ്ഞിൻ
ശുഭ്രതയ്ക്കുള്ളിൽ
സൗഗന്ധികങ്ങൾ വിടരുന്ന
ഗ്രാമവീഥിയിൽ
കായൽക്കരയിൽ
കാറ്റിൽ ജപമാലയിലുറങ്ങുന്ന
മന്ത്രത്തിൽ ദശപുഷ്പം
ചൂടിവന്നരികിലായ്
അഞ്ജനമെഴുതുന്ന
പൊന്നോട്ടുവിളക്കിലായ്
ഒരിയ്ക്കൽക്കൂടിപിന്നോട്ടോടുന്ന
ബാല്യം കുളക്കടവിലാമ്പൽപൂവിൻ
മാല്യങ്ങളൊരുക്കുമ്പോൾ
വയലേലകൾ പകുത്തൊഴുകും
പാളങ്ങളിൽ
പുകതുപ്പിക്കൊണ്ടൊരു
തീവണ്ടി കടന്നു പോയ്

ഇവിടെയീ ഭൂമിയിലൊരിയ്ക്കൽ
നിഴലുകൾ
നിലാവിൻ സ്വപ്നങ്ങളെയൊടുക്കീ
നിഴൽകുത്തി
ശരകൂടത്തിൽ പൊതിഞ്ഞൊടുവിൽ
മൂലസ്ഥാനശിലയിലാവാഹിച്ചു
വിജയമാഘോഷിക്കാനൊരുങ്ങും
നേരം മഴയൊഴുകീ
മഴയിലാനിഴലിൻ നിറഭേദമലിഞ്ഞു
തണൽമരച്ചില്ലയിലന്നും
കിളി പാടിയാപാട്ടിന്നീണമൊന്നായി
നിറയുന്ന ഗ്രാമഗർഭത്തിൽ നിന്നും
ഉണർന്നു വീണ്ടും ഭൂമി
ശിലയിലുറങ്ങിയ നിഴൽപ്പാടുകൾ
മാഞ്ഞു മറഞ്ഞ പ്രഭാതത്തിൽ

അകലെയെവിടെയോ
യാത്രപോയൊരു മേഘമൊഴിയിൽ
മഴയുടെ മറന്ന ഭൂതകാലമെഴുതും
മൂന്നാം നേത്രവിടവിൽ
തിങ്ങീടുന്ന പുകയിൽ
അതിർരേഖ കടന്നു
വരുമിന്ദ്രധനുഷിൻ
പ്രഭാവത്തിൽ
നിലയ്ക്കാത്തൊരു
ദേവഗർവമാർഗത്തിൽ
നീവന്നരികിലുയർത്തുന്നു
ഭൂമിയെ കൈയാൽ
സ്വർണ്ണലിപിയിൽ
ഞാനെഴുതും വാക്കിൽ
താഴ്വാരങ്ങളുണരും
പുല്ലാംകുഴലിൽ
ഞാനുമൊരു ഗാനമാകട്ടെ
കടലതുകേട്ടുണരട്ടെ.....

ഒരിയ്ക്കലെഴുതാൻ ഞാനിരുന്ന
കടൽത്തീരമണലിൽ തിരതീർത്ത
ചക്രവ്യൂഹത്തിൽപ്പെട്ടു
വഴികാണാതെവലഞ്ഞെങ്കിലും
രാത്രിവന്നു വഴിയിൽ മുൾവേലികൾ
പണിതെങ്കിലും
നിലാച്ചോലയിൽ മുങ്ങിക്കുളിച്ചെത്തിയ
നക്ഷത്രങ്ങൾ
വെളിച്ചം ശരറാന്തൽ
തിരിനാളങ്ങൾക്കുള്ളിൽ
ഒളിപ്പിച്ചെന്നെ
കാത്തുകാത്തിരുന്നപ്പോൾ
നീലമുകിൽമാലകൾ
കാറ്റിലുലഞ്ഞുമറഞ്ഞപ്പോൾ
കടലിന്നഗാധമാം നിധികുംഭത്തിൽ നിന്നും
അമൃതുമായി വന്നൊരക്ഷരമാല്യങ്ങളിൽ
ഉണർന്നു വാക്കും, ഞാനും പിന്നെയാ
വിണ്ണിൽ പൂത്ത ശരറാന്തലുകളിലുണർന്ന
സ്വപ്നങ്ങളും...

ത്രിജടയിൽ, കൈലാസത്തിൽ
രുദ്രമന്ത്രങ്ങൾ ചൊല്ലും
തിങ്കൾക്കലയിൽ വിടരുന്ന
നിലാവിൻ വെൺപൂവുകളൊഴുകും
ഹിമാലയസാനുവിൽ
മഞ്ഞിൻകണമുണർത്തും
പുണ്യാഹത്തിൽ,
പരിശുദ്ധിയിൽ,
പഞ്ചാക്ഷരിയിൽ
നക്ഷത്രങ്ങൾ
ഭ്രമണതാളം നിർത്തി
മിഴിയിലാവാഹിയ്ക്കും
ശിവതാണ്ഡവത്തിന്റെ
ദ്രുതതാളത്തിൽ
വീണ്ടുമുണരും പ്രപഞ്ചത്തിൻ
തുടിയിലുണരുന്ന കാലമേ
ഹിമശൃംഗശൈലത്തിൽ
മഞ്ഞിൽ പൂണ്ട രഥചക്രങ്ങൾ
തേടിയെത്രനാൾ നടന്നു നീ
രുദ്രതാളമുണരും
കൈലാസത്തിൽ....