വർത്തമാനകാലം

പകലുകളുടെ
നീളമളന്നകന്ന
അപരാഹ്നത്തിലായിരുന്നു
ഭൂഖണ്ഡങ്ങൾസാക്ഷ്യം
നിൽക്കുമൊരു രാജ്യം
വൈവിദ്ധ്യത്തിനായൊരു
കൈയൊപ്പിനായാശിച്ച
വർത്തമാനകാലത്തെ
ഞാനറിഞ്ഞത്
വാരാന്ത്യങ്ങളുടെ
ചെപ്പിൽ വീണുടഞ്ഞത്
ലോകമോ, കൗതുകമോ,
രാജ്യങ്ങളോ,
അതോ സ്പന്ദിക്കുമെൻ
ഹൃദയമോയെന്നറിയാനാവാതെ
മനസ്സിലൊരു
ശൈത്യമുണർന്നനാളിലാവാം
പ്രഭാതങ്ങൾ ശബ്ദരഹിതമായത്
ആരോ എഴുതും
തർജിമകൾ വായിക്കും മിഴികൾ
പ്രണയമിങ്ങനെയും
താഴേയ്ക്കൊഴുകുമോ
എന്നത്ഭുതപ്പെടുമ്പോൾ
നൈൽ നദീതീരത്തിലൂടെ
മദ്ധ്യധരണ്യാഴിയിലെത്തിനിൽക്കും
ആന്ദോളനത്തിൽ
അശാന്തിയുടെയാദ്യലിപിയും കണ്ടു
അപരാഹ്നത്തിന്റെയഗ്നിശിലകൾ
തണുത്തുറയും നേരം
ചുറ്റുവലയങ്ങളിലെ
സമാനതയിൽ
വർത്തമാനകാലം
ഒരു മഴക്കാലപൂവായി
മാറുകയും ചെയ്തിരുന്നു..