മഴക്കാലസന്ധ്യയിലെ ഗ്രാമം

പറന്നുപോയെങ്ങോമാഞ്ഞൊരു

തൂവൽതുമ്പിലൊരു

കവിതയുണ്ടായിരുന്നു...

ഇഴയിട്ടൊരൂടുവഴിയിൽ
വലപാകിയിരുന്നൊരു

നിഴൽക്കൂടിലുടക്കിയാകവിതയുടഞ്ഞു..

ഉടയുമക്ഷരങ്ങളെയൊരു
മഴക്കാലം മഴതുള്ളിയിൽ
കടഞ്ഞുണർത്തി

പ്രഭാതത്തിൻ മിഴിയിലിട്ടു..

ഉണരും നേരമാമിഴിയിലൊഴുകി
ഒരാഷാഢകാവ്യം...
ജാലകമറയിലൂടെ കാണും
ആകാശത്തിനരികിൽ
മദ്ധ്യാഹ്നമേഘങ്ങൾ...
സായന്തനം മനസ്സിലെ
വാതിലുകളടച്ചൊരു
സങ്കീർത്തനമന്ത്രമായ് മാറി..
മഴപെയ്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു
മഴക്കാലസന്ധ്യയിലെ
ഗ്രാമമൊരാറ്റുവഞ്ചിക്കടവിലിരുന്ന്
ചക്രവാളത്തിനൊരനുസ്മരണമെഴുതി...