ഭൂമിഗീതം

തുളസിപ്പൂവിന്റെ ദളങ്ങളിൽ
കറുപ്പുപടർത്തി
പാലക്കാടൻ ചുരങ്ങളിലൂടെ
നടന്നു നീങ്ങിയ നിന്റെയാളുകൾ
ഭൂമിയുടെമേൽ
ചുറ്റിക കൊണ്ടാഞ്ഞടിച്ചു
സഹിക്കാനാവുന്നതിനപ്പുറവും
സഹിച്ച ഭൂമിയാണിത്
നീയുർത്തിയ ചുറ്റികകൾ
പലയളവിൽ പല രൂപത്തിലുള്ളവ
എത്രയോ ദിനങ്ങളിൽ
ഭൂമിയുടെ ഹൃദയം മുറിവേൽപ്പിച്ചു
കളിമണ്ണിലുരുക്കിയ
ശിരസ്സിൽ നാണയങ്ങളുടെ
ശബ്ദത്തിനുപുറകെ
ചായം തേച്ചു വികൃതമായ
പുതിയ വാതിലിലൂടെ
നീ നടന്നു നീങ്ങുമ്പോഴും
ചുറ്റികയിൽ ഭൂമിയുടെ ശിരസ്സായിരുന്നു
നിന്റെ ഒരേയൊരു ലക്ഷ്യം
വാനമ്പാടിയുടെ പാട്ടിൽപോലും
നീ അപസ്വരങ്ങളെഴുതി
വൃക്ഷശാഖകളിൽ ചകോരങ്ങൾക്ക്
പകരം കറുത്ത പക്ഷികളെ കുടിയേറ്റി
പരിവർത്തനങ്ങളുടെ തൂലികയിൽ
നീ നിന്റെ മനസ്സാക്ഷിയുടെ
വാതിലുകളുടച്ചു
തുളസിപ്പൂവിന്റെ ദളങ്ങളിലും
കറുപ്പു പടർത്താനാവുന്ന നിന്റെ
മനസ്സിനെ നീ ചുറ്റികത്തുമ്പിൽ
സൂക്ഷിക്കുക
നിന്റെ സ്തുതിപാഠകരുടെ ലോകം
പണിയുന്ന ചുറ്റികതുമ്പുകൾ
എന്റെ ചെറിയ ഭൂമിയുടെ
വാതിലുകളിൽ
ശബ്ദഘോഷങ്ങളുയർത്തുന്നു
മനസ്സാക്ഷിയുടെ വാതിലടച്ചിരുന്നു
നീ പുതിയ ചുറ്റികകൾ പണിയുക
പരിവർത്തനങ്ങളുടെ നദിയൊഴുകട്ടെ
ഭൂമി ഉൾക്കടലിന്റെ
നിശബ്ദതയാവട്ടെ.....