ധ്യാനശിലകൾ

കാലമേ നീയെനിക്കായി തന്ന
ഭൂമിയുടെയരികിലിരുന്ന്
ഞാനെഴുതുന്നതിൽ
പരിഭവപ്പാടുകളുമായ് വരുന്ന
മഷിതുള്ളികളുടെ
അലോസരപ്പെടുത്തുന്ന
പുലർകാലങ്ങളിൽ
നിന്നകലേയ്ക്ക് ഞാനെന്റ്
ചെറിയ ഭൂമിയെ മാറ്റി
പുന:പ്രതിഷ്ഠിച്ചു 
കലശങ്ങളിൽ മഴതുള്ളികൾ
അഭിഷേകതീർഥവുമായ്
വന്ന ഒരുനാൾ
അഷ്ടബന്ധങ്ങളിൽ
ആ ഭൂമിയുടെ ഒരു തുണ്ടിനെ
രണ്ടു കടലും
ഒരു മഹാസമുദ്രവുമൊന്നുചേരുന്ന
സംഗമബിന്ദുവിലെ
ധ്യാനശിലകളിലുറപ്പിച്ചു
അവിടെ മിഴിപൂട്ടിയിരുന്ന
എന്റെയരികിൽ
പ്രകാശലോകത്തിന്റെ
പ്രതിരൂപങ്ങളായി
ആകാശത്തിലെ
നക്ഷത്രങ്ങളുണർന്നു വന്നു