ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങൾ

ജ്ഞാനമുറങ്ങുന്ന
വിജ്ഞാനബിന്ദുക്കളിലെ
എഴുത്തുതാളുകളിൽ വികസിക്കുന്ന
കഥകളുടെ ആന്തരാർഥങ്ങളറിയുന്ന
യാദവബാല്യം എനിക്കായി
നീട്ടിയ മുളം തണ്ടിന്റെ ഓരോ
സുഷിരത്തിലും ഞാൻ കേൾക്കുന്ന
എന്റെ ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങളിൽ
മഷിതുള്ളികളിലെ പാണ്ഡിത്യം
ആത്മാവിനെയറിയാത്ത
പുറമെയുള്ള ശരീരമെന്ന
കവചത്തെ സ്നേഹിച്ച
ഒരു ജീവൻ മാത്രം.
മഷിതുള്ളികളിലെ പാണ്ഡിത്യത്തെ
മറന്ന് ജ്ഞാനമൊഴുകിയ
പാനയിലെ ആത്മാർഥത
സ്നേഹിച്ച ആ ബാല്യമെന്റെ
ഹൃദയത്തിലെഴുതിയ വരികളിൽ
കല്പിതകഥയെഴുതുന്നവരുടെ
ദൈവമുണ്ടായിരുന്നില്ല
അവിടെ അന്തരാത്മാവിന്റെ
കറപുരളാത്ത ഭാഷയറിയുന്ന
ഓടക്കുഴൽനാദമായിരുന്നു...